Ο Ρόμπερτ Φισκ, ο θρυλικός βρετανός δημοσιογράφος, είχε καταφέρει να τον συναντήσει στη Δαμασκό, αλλά όχι να του μιλήσει. Είχε πάρα πολλούς σωματοφύλακες γύρω του, επιπροσθέτως δε το καθεστώς Ασαντ τον εμπόδιζε να έχει επαφές. Ο ναζιστής που υπηρέτησε τους Ασαντ, ο Αλόις Μπρούνερ, έγραψε η Corriere della Sera, ζούσε στην οδό Αμπντούλ Χαμίντ αλ Κάτεφ, στον αριθμό 1. Από την ημέρα που έπεσε το καθεστώς Ασαντ, η Συρία έχει γίνει φλύαρη χώρα.

Οι άνθρωποι εδώ, σιωπηλοί επί μισόν αιώνα, χαίρονται να μιλούν. «Θυμάμαι καλά τον “Γερμανό”. Πρέπει όμως να πέθανε πριν από 20 χρόνια. Να, αυτό ήταν το σπίτι του, εκεί έμενε, στον τρίτο όροφο».

Εκείνη την εποχή ο συνομιλητής μας, έγραψε το ιταλικό μέσο, κάποιος ονόματι Αμερ αλ-Χάφαρ ήταν νεόνυμφος. Μια μέρα πήγε επίσκεψη στα πεθερικά του, σε ένα σπίτι απέναντι από του «Γερμανού». Μισή ντουζίνα φρουροί τον υπέβαλαν σε ανάκριση. «Εκείνοι οι καημένοι στρατιώτες δεν μπορούσαν καν να καθίσουν» λέει. Ο «Γερμανός» που θυμάται ο Αμερ ήταν στην πραγματικότητα Αυστριακός, ένας ναζί που χαιρόταν να σκοτώνει εβραίους.

Ο Μπρούνερ είχε γεννηθεί το 1912 σε αγροτικό περιβάλλον και, σύμφωνα με τον εβραίο διώκτη των ναζιστών Σιμόν Βίζενταλ, ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο τουλάχιστον 120.000 εβραίων. Η Corriere συνέχισε γράφοντας ότι δεν ήταν απλός γραφειοκράτης, αλλά του άρεσε ό,τι έκανε. Το 1944, με τους Συμμάχους να προελαύνουν από τη Νορμανδία, ο Μπρούνερ πλήρωσε από την τσέπη του τα SS στο στρατόπεδο Drancy για να μην ξεφύγουν οι εβραίοι. Τους έπεισε να ολοκληρώσουν τη «δουλειά» και γέμισε άλλα τρία βαγόνια για το Αουσβιτς.

Στο τέλος του πολέμου ο Μπρούνερ ήταν μόλις 33 ετών. Οπως πολλοί ναζιστές, προσπάθησε να κρυφτεί στη Μέση Ανατολή. Παρέμεινε τέρας. Στη Συρία επέδειξε τον σαδισμό του, καθώς έγινε βασανιστής για λογαριασμό του πατρός Ασαντ, Χαφέζ. Κάποιες μέθοδοί του ακόμη χρησιμοποιούνταν στις φυλακές. Η «γερμανική πολυθρόνα» που σπάει τη σπονδυλική στήλη και η καρέκλα με το κερί από κάτω της, που σιγοκαίει τη σάρκα. Μίλησαν και άλλοι Σύροι στην Corriere για τον Μπρούνερ.

Ο Ιμαντ Μπαζεγκλάν ζούσε στην ίδια γειτονιά της Δαμασκού με τον «Γερμανό», μάλιστα υπηρετούσε φαντάρος όταν ο Μπρούνερ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του ως σύμβουλος της Συρίας. «Ηξερα κάποιον που μιλούσε τη γλώσσα του. Τον καλούσαν να παίξει τον ρόλο του διερμηνέα όταν βασάνιζαν κάποιον». Eνας άλλος γείτονας, o Μπασάρ αλ-Τζίσρε, είπε ότι όλοι γνώριζαν πως ο Μπρούνερ υπήρξε ναζιστής.

«Οι κρατούμενοι ομολογούσαν τα πάντα όταν μάθαιναν ότι θα τους αναλάβει ο ‘‘Γερμανός’’, θέλοντας να αποφύγουν τα βασανιστήρια. Εκείνον τον πρόδωσε η υπερβολική αυτοπεποίθηση. Φρουρές έξι ή οκτώ στρατιωτών σε 24ωρες βάρδιες τον προστάτευαν, οι οποίες δικαιολογούνταν μόνο σε περιπτώσεις υπουργών και στρατηγών. Κάποτε μίλησαν μερικοί φρουροί του. Είπαν ότι τον υπερασπίζονται επειδή το Ισραήλ επιδιώκει να τον σκοτώσει».

Ο Μπρούνερ έλαβε ταχυδρομικώς επιστολή-βόμβα το 1961, η οποία εξερράγη και τον τύφλωσε μερικώς. Μία άλλη, το 1980, του έκοψε μερικά δάχτυλα από το αριστερό χέρι. «Και μια τρίτη ισραηλινή βόμβα-πακέτο», θυμήθηκε ο Αλ-Τζίσρε, «η οποία δεν τον χτύπησε, επειδή την άνοιξε ένας φρουρός, ο οποίος τραυματίστηκε ή σκοτώθηκε».

Ο Μπαζεγκλάν είπε ότι στα γεράματά του δεν είχε πια καμιά ζωή της προκοπής ο Μπρούνερ. «Ηταν σαν φυλακισμένος. Τριγύριζε μόνος στον κήπο, χειρότερα και από σκύλο. Δεν είδα ποτέ γυναίκα δίπλα του, ενώ δεν μιλούσε και αραβικά για να λέει καμιά κουβέντα με τους στρατιώτες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News