Το μεσημέρι της Κυριακής (15/12) η Γουλβς έλυσε τη συνεργασία της με τον Γκάρι Ο’ Νιλ – οι «Λύκοι» του κατρακύλησαν στην προτελευταία θέση της Πρέμιερ Λιγκ έχοντας συγκεντρώσει μόλις 9 βαθμούς σε 16 αγωνιστικές. Λίγες ώρες αργότερα απολύθηκε και ο Ράσελ Μάρτιν. Από τη Σαουθάμπτον, που υπέστη βαριά εντός έδρας ήττα (5-0) από την Τότεναμ. Του το ανακοίνωσαν 12 λεπτά μετά το τέλος της συνέντευξης Τύπου.

Στην κορυφαία ποδοσφαιρική λίγκα του Κόσμου απέμειναν, πλέον, μόνο δύο ντόπιοι προπονητές: ο Σον Ντάις (στην Εβερτον) και ο Εντι Χάου (στη Νιούκαστλ). Στη Serie A εργάζονται 16 ιταλοί τεχνικοί, στη La Liga 15 Ισπανοί, στο γαλλικό πρωτάθλημα Α’ Κατηγορίας (Ligue 1) 10 Γάλλοι και στην Bundesliga 9 Γερμανοί. Οι Αγγλοι, όμως, εμπιστεύθηκαν σε ξένο ακόμη και το καμάρι τους, την εθνική τους ομάδα.

Η απόλυση του Μάρτιν, που γεννήθηκε στο Μπράιτον αλλά αγωνίστηκε 29 φορές με την εθνική Σκωτίας, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής που κράτησε 132 χρόνια, όπως σημειώνουν οι λονδρέζικοι Times. Το επόμενο Σαββατοκύριακο δεν θα υπάρχει ούτε ένας σκωτσέζος προπονητής στα δύο κορυφαία επαγγελματικά πρωταθλήματα της Αγγλίας, για πρώτη φορά μετά την καθιέρωση της Β’ Κατηγορίας (1892).

Ο πρώτος μάνατζερ στην Ιστορία του ποδοσφαίρου που έλαβε αμοιβή για τις υπηρεσίες του ήταν Σκωτσέζος: ο Τζορτζ Ράμσεϊ (Αστον Βίλα) το 1896 – τη χρονιά που στην Αθήνα αναβίωναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο πιο επιτυχημένος ποδοσφαιρικός μάνατζερ όλων των εποχών στη Βρετανία, ο Αλεξ Φέργκιουσον, ήταν Σκωτσέζος. Το 2007 ο κατάλογος των Times με τους 20 κορυφαίους προπονητές του παγκοσμίου φούτμπολ περιλάμβανε τέσσερις Σκωτσέζους: τον Φέργκιουσον, και τους Ματ Μπάσμπι, Τζοκ Στιν και Μπιλ Σάνκλι.

Υπήρξαν και αρκετοί ακόμη που άφησαν το αποτύπωμά τους στα γήπεδα: ο Τόμι Ντόχερτι, ο Ντέιβ Μακάι, ο Κένι Νταλκλίς, ο Γκρέιαμ Σούνες… Μόλις το 2011, επτά από τις 20 ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ είχαν σκωτσέζο προπονητή. Αλλά τώρα, δεν τους εμπιστεύονται ούτε οι μεγαλύτεροι σύλλογοι της Σκωτίας. Ολοι οι μάνατζερ της Σέλτικ την τελευταία 15ετία ήταν ξένοι. Το ίδιο και της Ρέιντζερς εδώ και επτά χρόνια.

Ο Ντέιβιντ Μόγιες, ο οποίος αποχώρησε από τη Γουέστ Χαμ τον περασμένο Μάιο έπειτα από μια πενταετία στον πάγκο της, έδωσε στους Times τη δική του εξήγηση για αυτό το φαινόμενο. «Κάποτε άρεσε πολύ στους Αγγλους η σκωτσέζικη σκληράδα. Οι σκωτσέζοι προπονητές ήταν ηγέτες, και είχαν τον τρόπο να επιβάλλονται, να βάζουν τα πράγματα σε τάξη. Αλλά οι καιροί άλλαξαν. Δεν είμαι σίγουρος ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχει ανάγκη για τέτοιου είδους μάνατζμεντ».

Μετά τους Σκωτσέζους οδεύουν προς εξαφάνιση και οι άγγλοι προπονητές. Ο τελευταίος που κατέκτησε κάποιο τρόπαιο στο Νησί ήταν ο Χάρι Ρέντναπ το 2008 (το Κύπελλο Αγγλίας με την Πόρτσμουθ). Και ο τελευταίος που κέρδισε τον τίτλο στο αγγλικό πρωτάθλημα, ο Χάουαρντ Γουίλκινσον το 1992 (με τη Λιντς Γιουνάιτεντ). Στα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ, που καθιερώθηκε την επόμενη σεζόν (1992-1993), θριάμβευσαν μόνο δύο Σκωτσέζοι, ο Φέργκιουσον και ο Νταλγκλίς. Ολοι οι υπόλοιποι κατακτητές ήταν ξένοι: ο

Γκουαρντιόλα, ο Κλοπ, ο Βενγκέρ, ο Μουρίνιο, ο Αντσελότι, ο Μαντσίνι, ο Ρανιέρι, ο Κόντε και ο Πελεγκρίνι.

Οι βρετανοί προπονητές είναι ντεμοντέ. Το ίδιο και ο βρετανικός τρόπος παιχνιδιού, που κάποτε ήταν must. Πλέον, οι καλύτεροι αρχιτέκτονες ομάδων είναι Ισπανοί, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Αργεντινοί, Ολλανδοί… Και η παγκοσμιοποίηση το έχει κάνει πολύ εύκολο για τους τεχνικούς που θέλουν να δουλέψουν στο πιο λαμπερό πρωτάθλημα. Για πολλούς, μάλιστα, είναι όνειρο ζωής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News