«Έκλειψη»
Το βαμπίρ που δεν λαμπυρίζει

Όποιος έχει εκτεθεί στη «μαγεία» και τα ξόρκια της «Έκλειψης» γνωρίζει έναν από τους βασικότερους κανόνες της πλοκής: ότι ο Έντουαρντ Κάλεν (Ρόμπερτ Πάτινσον) ως βρικόλακας λαμπυρίζει κάθε φορά που βγαίνει στον ήλιο.

Όλα καλά εκτός από την τελευταία σκηνή, όπου ο ήρωας λιάζεται στο γρασίδι με την αγαπημένη του Μπέλα (Κρίστεν Στιούαρτ), αλλά έχει ξεχάσει –δηλαδή οι τεχνικοί και ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Σλέιντ έχουν ξεχάσει- ότι πρέπει να λαμπυρίσει.

«Το πράσινο μίλι»
Η ηλεκτρική καρέκλα άργησε 6 χρόνια

Το «Πράσινο μίλι» του Φρανκ Ντάραμποντ, βασισμένο σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, βασίζεται στη σωστή διαχείριση του συναισθήματος.

Η κορύφωση φυσικά είναι η καταδίκη του κεντρικού χαρακτήρα Τζον Κόφι (Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν) με τη χρήση ηλεκτρικής καρέκλας το 1935 στη Λουιζιάνα. Η λεπτομέρεια είναι ότι η νομοθεσία επέτρεψε αυτή τη μέθοδο θανατικής ποινής τον Ιούνιο του 1941.

«Braveheart»
Η καρό φούστα και το αυτοκίνητο

Tα credit που ήταν να κερδίσει ο Μελ Γκίπμσον τα κέρδισε και με το παραπάνω στο «Braveheart» του 1995 σκηνοθετώντας και πρωταγωνιστώντας στη βιογραφική απεικόνιση για τον Γουίλιαμ Γουάλας, αρχηγό των Σκώτων στον Πρώτο Πόλεμο της Ανεξαρτησίας από τους Άγγλους ενάντια στον Εδουάρδο Α’. Αυτό δεν σημαίνει ότι ορισμένες λεπτομέρειες μάλλον προσαρμόστηκαν στην ιστορία: όπως το γεγονός ότι η χαρακτηριστική καρό φούστα πρωτοεμφανίστηκε τον 16ο αιώνα, ενώ η ταινία τοποθετείται το 1300.

Χώρια που σε ένα από τα πλάνα της εφόρμησης των Σκώτων εμφανίζεται για κάποια δευτερόλεπτα ένα σύγχρονο αυτοκίνητο του συνεργείου, προφανώς από αμέλεια στο μοντάζ.

«Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου»
Μάτια μπλε ή…καστανά;

Στα βιβλία και τις ταινίες του Χάρι Πότερ αρκετοί χαρακτήρες λένε στον Χάρι ότι «έχει τα μάτια της μητέρας του», άρα ο ίδιος μένει με την εντύπωση ότι είναι μπλε, όπως τα δικά του. Όταν πάντως εμφανίζεται η εικόνα της Λίλι Πότερ σε νεαρή ηλικία, η ηθοποιός Τζέραλντιν Σόμερβιλ απεικονίζεται με καστανά μάτια.

Πάντως, σύμφωνα με την ιστοσελίδα MovieMistakes, η ταινία της σειράς που έχει τα περισσότερα λάθη είναι ο «Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν» (με  2,28 ανά λεπτό, δηλαδή συνολικά 324 λάθη).

«Ελεύθερος σκοπευτής»
Το μωρό που ήταν κούκλα

Η ταινία του 2015 με τον Μπράντλεϊ Κούπερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός βετεράνου του Ιράκ ανήκει στις δυνατές σκηνοθετικές στιγμές του Κλιντ Ίστγουντ και στις δημιουργίες που κουβαλούν ένα δικό τους ήθος απεικονίζοντας ρεαλιστικά την αγωνία των στρατιωτών καθώς επιστρέφουν από τον πόλεμο.

Όλα έμοιαζαν καλοκουρδισμένα εκτός από τα περίφημο πλέον ψεύτικο μωρό που κρατάει ο Κούπερ. Ακόμη και ο ίδιος γέλασε λέγοντας: «Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δουλεύαμε με ένα πλαστικό μωρό… Έμοιαζα με έναν τρελό».

«Dallas byers club»
Μια Λαμποργκίνι εκτός εποχής

Μπορεί να έφτασε ως τις υποψηφιότητες για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα ήταν η πιο ακριβής αναπαράσταση εποχής.

Η υπόθεση του «Dallas byers club» τοποθετείται στη δεκαετία του 1980. Αλλά τότε πώς ο Ρον Γούντροφ (Μάθιου ΜακΚόναχι) εμφανίζεται σε ένα πλάνο έχοντας πίσω του το πόστερ μιας Λαμποργκίνι Aventador; Όχι τίποτε άλλο, αλλά το συγκεκριμένο μοντέλο δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο το 2011.

«Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων»
Πιο γρήγορα και από σφαίρα

Έχει μείνει παρομοιώδες λάθος επειδή αφορά έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, τον Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Πρόκειται για την ταινία «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων» και τη σκηνή όπου η διπλή πράκτορας Ιβ Κένταλ (Εύα Μαρί Σεντ) πυροβολεί απροσδόκητα -και πάντως με άσφαιρα- τον Ρότζερ Θόρνχιλ (Κάρι Γκραντ). Ένα από τα παιδιά που συμμετέχουν ως κομπάρσοι στο γύρισμα φαίνεται στο μέρος με τα τραπέζια να κλείνει τα αυτιά με τα χέρια του πολύ πριν ακουστεί ο πρώτος πυροβολισμός. Αλλά Χίτσκοκ είναι αυτός: την εμμονή με το μοντάζ την κρατούσε για άλλες πιο σοκαριστικές σκηνές.

«Μονομάχος»
Καύσιμα στην αρένα

Μια που η αφορμή είναι ο δεύτερος φετινός «Μονομάχος» του Ρίντλεϊ Σκοτ -όπου πάντως τα λάθη αφορούν πραγματολογικά στοιχεία της ρωμαϊκής εποχής- ας επιστρέψουμε στον πρώτο του 2000.

Και ας πούμε ότι εκεί η ομάδα του μοντάζ, που γενικώς κερδίζει βραβείο, πιάστηκε στον ύπνο σε ένα κρίσιμο σημείο: στη σκηνή της επικής αναπαράστασης για τη Μάχη της Καρχηδόνας επί της αρένας, ένα άρμα ανατρέπεται και τότε φαίνεται η φιάλη με το υγραέριο που είχε στο πίσω μέρος του για να επιτρέπει την αυτοματοποιημένη κίνηση. Ενώ στη μεγάλη οθόνη φαινόταν ότι το έσερναν άλογα.

«Pretty woman»
Κρουασάν ή πανκέικ, παρακαλώ;

Τζούλια Ρόμπερτς είναι αυτή και χατίρι εύκολα δεν της χαλάς. Ας όψεται πάντως η ταινία που την εκτόξευσε στη στρατόσφαιρα της φήμης -δηλαδή, το «Pretty woman» σε σκηνοθεσία του Γκάρι Μάρσαλ από τη χρονιά του 1990.

Στη σκηνή, λοιπόν, όπου η Τζούλια εμφανίζεται στο πρωινό με το λευκό μπουρνούζι και -με το συμπάθειο- αρχίζει να σαβουριάζει ένα κρουασάν, το εδώδιμο ύστερα από 3 – 4 στιγμιότυπα καταλήγει σε πανκέικ στα χέρια της. Λεπτομέρειες, θα πείτε, και θα ΄χετε δίκιο. Αν δεν υπήρχαν τα ψεγάδια, τι θα ήταν η τέχνη;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News