Την πιθανή θέση του βελονισμού στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών και στη διαχείριση του πόνου διερευνά μια μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ντιουκ.

Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα του μυοσκελετικού πόνου παγκοσμίως και ποιες είναι οι επιπτώσεις;

Ο μυοσκελετικός πόνος είναι η κύρια αιτία πόνου και αναπηρίας, επηρεάζοντας πάνω από 1,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Τόσο ο οξύς όσο και ο χρόνιος πόνος υποβαθμίζουν την υγεία, τη λειτουργία και την ευημερία των ασθενών. Ο χρόνιος πόνος μπορεί να ξεκινήσει ως οξύς και συνδέεται συχνά με τη μακροχρόνια χρήση φαρμάκων και σε αρκετές περιπτώσεις οποιειδών, που μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες για την υγεία.

Ποιες είναι οι προκλήσεις της διαχείρισης του οξέος πόνου στα Επείγοντα;

Η διαχείριση είναι ιδιαίτερα δύσκολη λόγω της σοβαρότητας του πόνου, του ψυχολογικού στρες των ασθενών και της διαγνωστικής αβεβαιότητας. Τα φάρμακα μπορεί να  έχουν περιορισμένη ανακούφιση και μπορεί να μην αποτρέπουν τη μετάβαση σε χρόνιο πόνο.

 Γιατί θεωρείται ο βελονισμός μια πιθανή λύση;

Ο βελονισμός θεωρείται πολύ ασφαλής, με ήπιες και παροδικές παρενέργειες, όπως πόνο στο σημείο της βελόνας. Έχει δείξει αποτελεσματικότητα σε χρόνιες καταστάσεις πόνου, και οι αναλγητικές του ιδιότητες αποδίδονται σε αντιφλεγμονώδεις και ενδογενείς οπιοειδείς μηχανισμούς.

Ποιες είναι οι πρακτικές και κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της μελέτης;

Η επιτυχής ενσωμάτωση του βελονισμού στα επείγοντα θα μπορούσε να μειώσει την εξάρτηση από τα οπιοειδή, να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και να μειώσει τις ανισότητες στην αντιμετώπιση του πόνου.

Τι ώθησε τους ερευνητές να μελετήσουν τη χρήση του βελονισμού στα επείγοντα περιστατικά;

Οι ερευνητές θέλησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του έντονου μυοσκελετικού πόνου που παρουσιάζεται συχνά στα Επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων. Η φαρμακευτική αγωγή, επιτυγχάνει συνήθως μόνο μια μικρή μείωση του πόνου, περίπου 1-2 μονάδες σε μια κλίμακα 11 μονάδων. Επιπλέον, η ανεπαρκής διαχείριση του πόνου μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια προβλήματα, μακροχρόνια χρήση φαρμάκων, ή αυξημένη χρήση οπιοειδών φαρμάκων με όλες τις επακόλουθες παρενέργειες.

Πώς σχεδιάστηκε η συγκεκριμένη μελέτη;

Η μελέτη είχε τη μορφή μιας τυχαιοποιημένης, ελεγχόμενης κλινικής δοκιμής και διεξήχθη σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο, οι ερευνητές συνέκριναν δύο διαφορετικές μεθόδους βελονισμού: τον βελονισμό πεδίου μάχης, που γίνεται σε 5 σημεία στα αυτιά, και τον περιφερειακό βελονισμό, με βελόνες στα άκρα, τον αυχένα και το κεφάλι. Αφού διαπιστώθηκε ότι και οι δύο μέθοδοι ήταν εξίσου αποδεκτές, η μελέτη συνέχισε με όλους τους τύπους βελονισμού.

Τι έδειξαν τα αποτελέσματα της μελέτης;

Η μελέτη έδειξε ότι και οι δύο μέθοδοι βελονισμού παρείχαν σημαντική μείωση του πόνου, προσθέτοντας 1,2 έως 1,6 μονάδες μείωσης στην κλίμακα του πόνου, σε σχέση με τη συνήθη φροντίδα μόνη της. Αυτό είναι αξιοσημείωτο, καθώς η συνήθης φροντίδα περιλαμβάνει μόνο φαρμακευτική αγωγή.

Πώς αντιδρούσαν οι ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη;

Οι συμμετέχοντες ανέφεραν υψηλά επίπεδα ικανοποίησης από τη θεραπεία με βελονισμό. Αυτή η ικανοποίηση συνδέεται με την εμπειρία τους όσον αφορά την ανακούφιση από τον πόνο και τη συνολική βελτίωση της κατάστασής τους.

Ποια είναι η σημασία αυτής της μελέτης για το σύστημα υγείας;

Η μελέτη υπογραμμίζει ότι ο βελονισμός μπορεί να ενσωματωθεί αποτελεσματικά σε πολυάσχολα περιβάλλοντα, όπως τα επείγοντα, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση στις παραδοσιακές θεραπείες με φάρμακα. Αυτή η επιλογή μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντική για ομάδες πληθυσμού που αντιμετωπίζουν ανισότητες στην παροχή φροντίδας ή παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο για κακή αντιμετώπιση του πόνου.

Υπάρχουν ευρύτερα οφέλη από αυτή την προσέγγιση;

Ναι, η επιτυχία του βελονισμού στα επείγοντα ανοίγει τον δρόμο για την υιοθέτηση περισσότερων μη φαρμακευτικών προσεγγίσεων στην ιατρική φροντίδα, μειώνοντας τη χρήση οπιοειδών και άλλων παυσίπονων που μπορεί να έχουν ανεπιθύμητες ενέργειες.

 Ποιος ήταν υπεύθυνος για τη μελέτη και ποιοι ήταν οι συνεργάτες;

Η μελέτη διεξήχθη από την ερευνητική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ντιουκ, με επικεφαλής την Dr. Stephanie Eucker και δημοσιεύτηκε στο σημαντικό επιστημονικό περιοδικό Annals of Emergency Medicine. Χρηματοδοτήθηκε από την Υπηρεσία για την Κατάχρηση Ουσιών και την Ψυχική Υγεία και το Duke Endowment.

Αυτή η μελέτη τονίζει τον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι εναλλακτικές θεραπείες στη σύγχρονη ιατρική πρακτική, προσφέροντας μια πιο ολοκληρωμένη και ολιστική προσέγγιση στη φροντίδα των ασθενών.

---

Η Μαρία Μπελιβάνη είναι ιατρός-βελονίστρια, μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Ιατρών Βελονιστών (BMAS) Επιστημονική Συνεργάτις στην Α’ Προπαιδευτική Παθολογική  Κλινική του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΧΕΠΑ)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News