Η εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ αποτελεί ήδη και θα αποτελεί για πολύ καιρό αντικείμενο λεπτομερών αναλύσεων για τις επιλογές του εκλογικού σώματος. Εν μέρει διότι οι ηττημένοι Δημοκρατικοί δεν μπορούν να χωνέψουν τον τρόπο με τον οποίο ψήφισε ο κόσμος και εν μέρει διότι, πράγματι, ο τρόπος αυτός έχει ορισμένα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά.

Μεταξύ αυτών –πέρα από τη θεαματική στροφή των Λατίνων, της εργατικής τάξης και των μαύρων ψηφοφόρων προς τα δεξιά– είναι και η αυξανόμενη πολιτική πόλωση μεταξύ νεαρών ανδρών και γυναικών ψηφοφόρων, που δεν είναι μόνο αμερικανικό φαινόμενο· συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, όπως σημειώνει ο Guardian.

Το Δημοκρατικό Κόμμα εστιάζει πιο πολύ τις αναλύσεις του στους νεαρούς άνδρες, οι οποίοι φαίνεται ότι προσφέρουν μια όχι πολύ ευχάριστη προβολή για το μέλλον του.

Στις πρόσφατες εκλογές, οι άνδρες μεταξύ 18 και 29 ετών συσπειρώθηκαν υπέρ του Τραμπ, ο οποίος σάρωσε στη συγκεκριμένη δημογραφική ομάδα, με 14 μονάδες διαφορά, ανατρέποντας μια τάση που εδώ και δεκαετίες βλέπει τους νέους να προτιμούν τους «αριστερούς» υποψηφίους.

Μια διχασμένη γενιά

Οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα, είναι πολύ νωρίς ακόμη. Αποδίδουν το φαινόμενο σε μια σειρά παραγόντων, όπως η αντίδραση ενάντια στο κίνημα #MeToo ή οι προσπάθειες για την επίτευξη της ισότητας των φύλων. Ομως, η νίκη του Τραμπ στην «ανδρόσφαιρα», γράφει ο Guardian, δεν είναι παρά μέρος ενός άνευ προηγουμένου φαινομένου το οποίο παρατηρείται σε όλον τον κόσμο και δείχνει ότι μια συγκεκριμένη γενιά έχει χωριστεί πολιτικά, ανάλογα με το φύλο.

Οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου κατέδειξαν ένα χάσμα στις πολιτικές προτιμήσεις των ατόμων ηλικίας 18 έως 29 ετών στην Αμερική. Η κυριαρχία του Τραμπ μεταξύ των νεαρών ανδρών είναι σχεδόν αντίστροφή από την τεράστια, με 18 μονάδες, επικράτηση της Κάμαλα Χάρις στις νεαρές γυναίκες. Αυτή η διαφορά είναι υπερδιπλάσια από το χάσμα μεταξύ των φύλων στο συνολικό εκλογικό σώμα. Η Χάρις κέρδισε στις γυναίκες ψηφοφόρους όλων των ηλικιών με μόλις επτά μονάδες.

Η πολιτική πόλωση μεταξύ των φύλων έχει αυξηθεί μεταξύ των νέων σε όλο τον κόσμο, αναφέρει ο Guardian. Στις προεδρικές εκλογές της Νότιας Κορέας, το 2022, υπήρξε μια διαφορά μόλις λίγων μονάδων στην προτίμηση ψήφου μεταξύ ανδρών και γυναικών σε κάθε ηλικιακό εύρος, εκτός από εκείνους μεταξύ 18 και 29 ετών. Στην Gen Z η διαφορά εκτοξεύθηκε στις 25 μονάδες, με τους άντρες να ψηφίζουν υπέρ του συντηρητικού κόμματος και τις γυναίκες όχι.

Τα ίδια μοτίβα παρατηρούνται και αλλού: στις γενικές εκλογές του 2024 στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχεδόν διπλάσιες γυναίκες ψήφισαν τους Πράσινους από ό,τι οι νέοι άνδρες (23% με 12%). Αντίθετα, οι νεαροί άνδρες ήταν πιο πιθανό να ψηφίσουν υπέρ του Reform UK, του Νάιτζελ Φάρατζ, (12% με 6%). Εν τω μεταξύ, στη Γερμανία, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι άνδρες 18-29 ετών έχουν διπλάσιες πιθανότητες να ψηφίσουν υπέρ του ακροδεξιού AfD, σε σύγκριση με τις γυναίκες στην ίδια ηλικιακή ομάδα.

Στις πολωνικές εκλογές του 2023, η Ακροδεξιά –η οποία αντιτάσσεται στα εμβόλια και τη μαζική μετανάστευση και είναι δύσπιστη απέναντι στην κλιματική κρίση– είχε την ισχυρότερη υποστήριξη μεταξύ των νέων ανδρών 18-29 ετών. Η ηγεσία του κόμματος υιοθέτησε μια απροκάλυπτα μισογυνιστική γραμμή, με ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη του, τον Γιάνους Κόρβιν-Μίκε, να λέει μετά τις εκλογές ότι «οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν δικαίωμα ψήφου».

Πώς εξηγείται

Η αντίδραση απέναντι στην ισότητα των φύλων είναι ένας από τους παγκόσμιους μοχλούς της πόλωσης μεταξύ νέων ανδρών και γυναικών σε όλο τον κόσμο, λέει στον Guardian η δρ Αλις Εβανς, ανώτερη λέκτορας στην κοινωνική επιστήμη της ανάπτυξης, στο King’s College.

«Υπάρχει μια αυξανόμενη ανησυχία μεταξύ των νεαρών ανδρών ότι ίσως η ισότητα πάει πολύ μακριά», λέει, προσθέτοντας ότι «μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα κέρδη των γυναικών έρχονται σε βάρος τους».

Μια μελέτη της Ipsos, του 2024, το επιβεβαιώνει. Εχοντας πάρει δείγματα από όλο τον κόσμο –συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Βραζιλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Τουρκίας– οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, όσον αφορά την ισότητα των φύλων, οι ηλικίες 18-29 εμφάνιζαν τις μεγαλύτερες διαφορές απόψεων μεταξύ των δύο φύλων.

Στη δήλωση «ένας άντρας που μένει σπίτι για να φροντίζει τα παιδιά του είναι λιγότερο άντρας», το 10% των γυναικών της γενιάς των baby boomers (τα άτομα που έχουν γεννηθεί ανάμεσα στο 1946 και το 1964) και το 11% των ανδρών της ίδιας γενιάς συμφώνησαν. Μεταξύ των Gen Zs, ωστόσο, υπήρχε διαφορά 11 μονάδων στις απόψεις, 31% για τους άνδρες και 20% για τις γυναίκες.

Σύμφωνα με ορισμένες δημοσκοπήσεις, το φαινόμενο αφορά τόσο μια μετατόπιση προς τα δεξιά για τους άνδρες όσο και μια αντίστοιχη κίνηση προς τα αριστερά για τις γυναίκες. Τον Σεπτέμβριο, η Gallup έκανε δημοσκόπηση σε ενήλικες κάτω των 30 ετών στις ΗΠΑ και διαπίστωσε ότι οι γυναίκες κινούνταν προς τα αριστερά σε μια σειρά ζητημάτων, όπως το περιβάλλον, ο έλεγχος των όπλων και η πρόσβαση στην άμβλωση. Σε όλα αυτά, οι άνδρες και οι γυναίκες της Gen Z είχαν μακράν το μεγαλύτερο χάσμα απόψεων.

Το μοτίβο επαναλαμβάνεται σε έρευνες σε όλο τον κόσμο, δείχνοντας νέους άνδρες και γυναίκες με ιστορικά τεράστιες διαιρέσεις στις απόψεις· το ερώτημα είναι γιατί.

«Είναι αποτέλεσμα της φούσκας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», λέει στον Guardian η Εβανς, η οποία έχει γράψει εκτενώς για το θέμα.

Η Gen Z μεγάλωσε σε ένα κατακερματισμένο περιβάλλον Μέσων που οδήγησε στη διάβρωση των κοινών πολιτιστικών εμπειριών, πιστεύει. Η Εβανς δίνει ένα παράδειγμα από την παιδική της ηλικία στην Αγγλία: «Είχαμε μόνο τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια, όλοι οι φίλοι μου έβλεπαν απλώς ειδήσεις του BBC, “The Simpsons” ή “Friends”. Υπήρχαν πολύ λίγες επιλογές, οπότε όλοι έβλεπαν το ίδιο πράγμα».

Σήμερα, ωστόσο, τα Μέσα είναι προσβάσιμα μέσω smartphone και οι επιλογές σε παραδοσιακές πλατφόρμες –καθώς και νεότερες υπηρεσίες, όπως το Netflix, το YouTube και το TikTok– είναι σχεδόν ατελείωτες.

«Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν μόνοι τους τις προτιμήσεις τους», λέει η Εβανς, «και ο εταιρικός αλγόριθμος επιδιώκει να σας κρατήσει κολλημένους, τροφοδοτώντας σας με πληροφορίες που αρέσουν και σε άλλους χρήστες σαν εσάς».

Ενα παράδειγμα είναι ο Τζο Ρόγκαν, ένας από τους πιο δημοφιλείς podcasters στον πλανήτη. Το πρόγραμμά του βρίσκεται στην κορυφή των charts στις ΗΠΑ, καθώς και στην Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, αλλά το κοινό του είναι πάνω από 80% άνδρες, σύμφωνα με το YouGov.

«Καταναλώνεις αυτά τα Μέσα, ακούς αυτές τις απόψεις και είτε είναι ο Τζο Ρόγκαν είτε άλλοι, τους εμπιστεύεσαι», λέει η Εβανς.

Ο Ντόναλντ Τραμπ αντιμετώπισε κριτική για τις προεκλογικές εμφανίσεις του, αποφεύγοντας μια σειρά από παραδοσιακά ΜΜΕ και προτιμώντας συνεντεύξεις σε podcast που φιλοξενούσαν οι Ρόγκαν, Λόγκαν Πολ και Τίο Βον, όλοι παρόμοιων απόψεων. Ομως, οι ειδικοί λένε ότι ήταν μια στρατηγική που μπορεί να τον βοήθησε να εξασφαλίσει την υποστήριξη μιας συγκεκριμένης δημογραφικής ομάδας, που παραδοσιακά δεν προτιμά τους δεξιούς πολιτικούς.

«Οι νέοι άνδρες προσπαθούν να κατανοήσουν τη θέση τους στην κοινωνία που εξελίσσεται γρήγορα», είπε στο BBC ο Ντάνιελ Κοξ, από το American Enterprise Institute. «Αυτές είναι πολύ πραγματικές ανησυχίες και υπάρχει μια αίσθηση στην πολιτική σφαίρα ότι κανείς δεν τις συμμερίζεται».

Πριν από τις εκλογές του 2024 στις ΗΠΑ, ο Χασάν Ντόγκαν Πάικερ, YouTuber και streamer βιντεοπαιχνιδιών, προειδοποίησε ότι το Δημοκρατικό Κόμμα υστερούσε από τους Ρεπουμπλικάνους στην επιρροή του σε αυτούς τους διαδικτυακούς χώρους.

«Αν είσαι άντρας κάτω των 30 ετών και έχεις χόμπι, είτε παίζεις βιντεοπαιχνίδια, γυμνάζεσαι ή ακούς ένα ιστορικό podcast, κάθε πτυχή όλων αυτών κυριαρχείται από τη Δεξιά. Την κεντρώα Δεξιά ή τη Δεξιά του Τραμπ», είπε στο podcast του, Pod Save America.

Κοινωνικές προεκτάσεις

Ολα τα παραπάνω οδηγούν σε τεράστια, δυσεπίλυτα προβλήματα που πηγαίνουν πολύ πιο πέρα από τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές, σύμφωνα με τον Guardian.

Σε όλο τον κόσμο, τα ποσοστά των γεννήσεων καταρρέουν, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα για πολύ διαφορετικές μεταξύ τους οικονομίες, όπως η Νότια Κορέα, η Σουηδία και η Αυστραλία. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν ξεκινήσει πολύπλευρες προσπάθειες για να ενθαρρύνουν τα ζευγάρια να κάνουν παιδιά, με πολιτικές που στοχεύουν στο κόστος της παιδικής φροντίδας και τα προβλήματα στέγασης.

Οι ειδικοί λένε ότι η διάβρωση της κοινωνικοποίησης μεταξύ των φύλων ξεκινά από το σχολείο. Σύμφωνα με την Ιαπωνική Ενωση για τη Σεξουαλική Αγωγή, μόλις ένα στα πέντε αγόρια στο γυμνάσιο αντάλλαξε το πρώτο του φιλί με κορίτσι, το χαμηλότερο ποσοστό από τότε που ο οργανισμός διεξήγαγε την πρώτη του έρευνα για τη σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ των νέων, το 1974.

Αλλά είναι στα σχολεία που πρέπει να ξεκινήσει η καταπολέμηση αυτής της αυξανόμενης απομόνωσης, λέει η Εβανς. Πιστεύει ότι πολιτικές όπως η απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στα σχολεία και η επένδυση σε τοπικά κέντρα νεολαίας θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανατροπή της πόλωσης.

«Τα τηλέφωνα ανταγωνίζονται τις προσωπικές επαφές», καταλήγει, αλλά «αν οι νέοι περνούν περισσότερο χρόνο με το αντίθετο φύλο, γίνουν φίλοι και κάνουν σχέσεις, θα αρχίσουν να βλέπουν πόσα κοινά θα μπορούσαν να έχουν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News