Επεδίωξαν να κερδίσουν τις ψήφους των ανδρών, παρότι τείνουν να συμμετέχουν λιγότερο στις εκλογικές διαδικασίες από τις γυναίκες, και τα κατάφεραν: οι επιτελείς της προεκλογικής εκστρατείας του πρώην και του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ εστίασαν κυρίως στους νέους άνδρες, περιλαμβανομένων των Ισπανόφωνων και των Αφροαμερικανών, δύο δημογραφικών ομάδων που συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων με τα υψηλότερα ποσοστά αποχής στις ΗΠΑ. Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε ένα μοναδικό χαρτί να παίξει για να τους κερδίσει, την «υπεραρρενωπή εικόνα» του, γράφουν οι New York Times, και ο θριαμβευτής των προεδρικών εκλογών πόνταρε τα πάντα σε αυτήν.

«Η πρώτη στάση της προεκλογικής εκστρατείας του μετά την ποινική καταδίκη του ήταν σε μια εκδήλωση του Ultimate Fighting Championship. Ενα βράδυ εισήλθε στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών υπό τους ήχους του “It’s a Man’s Man’s Man’s World” του Τζέιμς Μπράουν. Ξόδεψε σχετικά λίγο χρόνο για συνεντεύξεις σε παραδοσιακά, mainstream μέσα ενημέρωσης και αντ’ αυτού ηχογράφησε μια σειρά από συνεντεύξεις podcast με άνδρες κωμικούς και άλλες προσωπικότητες τύπου “bro”, οι οποίες είχαν απήχηση σε ακροατήρια που σύμφωνα με τα δεδομένα του Τόνι Φαμπρίτσιο (επικεφαλής δημοσκόπου του Τραμπ) ήταν πιο δεκτικά στο μήνυμά του» αναφέρεται στο αμερικανικό δημοσίευμα.

Μεταξύ αυτών των συνεντεύξεων περιλαμβανόταν και μια τρίωρη συζήτηση με τον αμφιλεγόμενο μεν αλλά εξαιρετικά αρεστό στους νέους άνδρες Τζο Ρόγκαν –έναν από τους podcasters με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως–, η οποία αναπαράχθηκε περισσότερες από 45 εκατομμύρια φορές. Την παραμονή των εκλογών ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε και τη δημόσια υποστήριξη του διάσημου podcaster, ενώ έως την τελευταία στιγμή πριν κλείσουν οι κάλπες, βοηθοί, συνεργάτες και επιφανείς υποστηρικτές του με μπροστάρη τον Ελον Μασκ έκαναν εκκλήσεις στους άνδρες να τον ψηφίσουν.

Το σημαντικό, ωστόσο, όσον αφορά την ανδρική ψήφο υπέρ του Τραμπ, είναι πως επρόκειτο κυρίως για «αντισυστημική» ψήφο, υποστηρίζει σε ανάλυσή της η Ελενα Τεμπάνο της Corriere della Sera. «Ο Τραμπ επιλέχθηκε από την πλειοψηφία των αμερικανών ψηφοφόρων –κάτι που δεν συνέβη το 2016– επειδή είναι σαφές ότι η δεύτερη υποψηφιότητά του έχει έναν συγκεκριμένο στόχο: να καταστρέψει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζουμε έως σήμερα» γράφει η ιταλίδα δημοσιογράφος.

Η Τεμπάνο κρίνει πως αυτό που ο Μπάιντεν, η Χάρις και οι Δημοκρατικοί επικαλούνταν ως φόβητρο αυτό που στην πραγματικότητα ήταν το βασικό ατού του Ντόναλντ Τραμπ, «γιατί για πολλούς Αμερικανούς το “σύστημα” έχει σταματήσει να λειτουργεί εδώ και καιρό». Το ότι η αμερικανική οικονομία πηγαίνει εξαιρετικά καλά από μακροοικονομική άποψη είναι γεγονός, ωστόσο είναι μάταιο να υπογραμμίζεται όταν οι πολίτες βλέπουν τις τσέπες τους άδειες εξαιτίας του πληθωρισμού και της εκτίναξης στις τιμές κατοικιών και ενοικίων. Το να γίνεται λόγος για βελτίωση των οικονομικών μεγεθών όταν εκατομμύρια ψηφοφόροι γνωρίζουν πως οι δικές τους προσωπικές συνθήκες δεν πρόκειται να βελτιωθούν, δεν είναι μόνο μάταιο, αλλά και (όχι αδίκως) εξοργιστικό.

Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο της Corriere della Sera, οι ψηφοφόροι του Τραμπ δεν είναι «αξιοθρήνητοι» (deplorables), όπως ατυχώς τους είχε χαρακτηρίσει η Χίλαρι Κλίντον το 2016. Είναι «έκπτωτοι». Και αυτό είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό και εξοργιστικό, ειδικά για όσους άνδρες μεγάλωσαν έχοντας κατά νου ότι θα απολάμβαναν συγκεκριμένα προνόμια – ορισμένα εκ των οποίων αποκλειστικά και μόνο λόγω του φύλου τους, όπως το να κερδίζουν περισσότερα από τις γυναίκες.

Η ιταλίδα δημοσιογράφος γράφει πως αυτό που εξηγεί καλύτερα το εκλογικό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών όσον αφορά την ανδρική ψήφο είναι ένα γράφημα που δημοσιεύθηκε τον προηγούμενο μήνα από τους New York Times. Δείχνει την πορεία των εισοδημάτων ορισμένων δημογραφικών ομάδων τα τελευταία 40 χρόνια. Το 1980 οι λευκοί άνδρες χωρίς πτυχίο κέρδιζαν περισσότερα από τον μέσο όρο. Ανά τις δεκαετίες, ωστόσο, κατέληξαν να βγάζουν πολύ λιγότερα από τον μέσο όρο, ενώ σταδιακά ξεπεράστηκαν και από τις γυναίκες με πτυχίο.

«Το σύστημα σταμάτησε να λειτουργεί για μια κατηγορία που μέχρι πρόσφατα βρισκόταν στον πυρήνα του. Ο Τραμπ προσέφερε σε αυτούς τους “έκπτωτους” άνδρες δύο πράγματα ταυτόχρονα. Πρώτον, την υπόσχεση να καταστρέψει αυτό το σύστημα (δεν έχει σημασία αν δεν έχει αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις, αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι ο θυμός) και, δεύτερον, τη δυνατότητα μιας έμφυλης εκδίκησης από γυναίκες όπως η Κάμαλα Χάρις, μορφωμένες και πετυχημένες, που κερδίζουν περισσότερα από εκείνους» συνοψίζει η Ελενα Τεμπάνο.

«Ο Τραμπ προσέφερε μια οπισθοδρομική ιδέα της αρρενωπότητας, σύμφωνα με την οποία η εξουσία επί των γυναικών αποτελεί εκ γενετής δικαίωμα. Το γεγονός ότι αυτό απευθυνόταν ιδιαίτερα στους λευκούς άνδρες δεν ήταν τυχαίο. Διαπλέκεται με άλλους τύπους δικαιωμάτων, όπως της ιδέας ότι οι λευκοί είναι ανώτεροι από άλλες φυλές και πιο ικανοί να κατέχουν θέσεις εξουσίας, και ότι όλα όσα έχουν καταφέρει οι γυναίκες και οι μειονότητες παραχωρήθηκαν αδίκως μέσω των προγραμμάτων ισότητας και ενσωμάτωσης και των κρατικών επιχορηγήσεων» έγραψε η Ελίζαμπεθ Σπίερς, επίσης στους New York Times.

«Για τους άνδρες που είναι δυσαρεστημένοι με την κατάστασή τους, αυτή η άποψη τούς προσφέρει τη δυνατότητα να επιρρίψουν την ευθύνη σε μια συγκεκριμένη ομάδα, κάτι, δηλαδή, πιο απτό από το να κατηγορούν συστημικά προβλήματα όπως η αυξανόμενη οικονομική ανισότητα και η δυσκολία προσαρμογής στις τεχνολογικές και πολιτισμικές αλλαγές» συμπλήρωσε η αμερικανίδα δημοσιογράφος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News