Η εικόνα της ιρανής φοιτήτριας που έβγαλε τα ρούχα της στους δρόμους της Τεχεράνης, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τον εξαναγκασμό της μαντήλας, αμφισβητείται από κάποιους ως «fake news», ή απλώς υπερβολή. Οπως αμφισβητούνται και γενικά οι απαγορεύσεις, οι αντιδράσεις και όλα τα συναφή. Κάποιοι υποστήριξαν ότι η κοπέλα αυτή έχει ψυχιατρικά προβλήματα. Δεν γίνονται, λένε, αυτά στο Ιράν, είναι προπαγάνδα της Δύσης.

Της «κακιάς» Δύσης, που θέλει να χτυπήσει με παραπληροφόρηση τον «άξονα της αντίστασης», που σηκώνει περήφανα το κεφάλι στην αμερικανική κυριαρχία και στον ιμπεριαλισμό. Ζήτω η Ισλαμική Επανάσταση. Και εντάξει, κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο, προσθέτουν, ως υποσημείωση, κάπου στα «ψιλά γράμματα».

Είναι εντυπωσιακό όταν τα ακούς –και τα ακούς όλο και συχνότερα, όλο και δυνατότερα– όλα αυτά από ανθρώπους που υποτίθεται ότι είναι αριστεροί, προοδευτικοί και κυρίως υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ανατριχιαστικό. Και δεν έχει καμία λογική. Πώς μπορεί να είσαι προοδευτικός και δημοκράτης όταν υποστηρίζεις ένα φονταμενταλιστικό, ακραία θεοκρατικό και καταπιεστικό  καθεστώς, το οποίο καταργεί βίαια κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος; Δεν κολλάνε αυτά τα δύο, είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα.

Μα, οι Αμερικάνοι είναι φονιάδες των λαών και τα λοιπά, θα σου απαντήσουν. Κι επειδή πιστεύεις ότι οι Αμερικάνοι είναι φονιάδες των άλλων λαών, δηλαδή, πρέπει να τους αντικαταστήσουμε με τους φονιάδες των δικών τους λαών; Με τον Πούτιν, τον Κιμ, τους Αγιατολάδες, τους κάθε λογής δικτάτορες; Να ζητωκραυγάζουμε για τους Χούθι της Υεμένης, τους καιροσκόπους αυτούς κατσαπλιάδες που κατακλέβουν την ανθρωπιστική βοήθεια και εκτελούν εν ψυχρώ όποιον δεν πάει με τα νερά τους; Να θέλουμε να εκλεγεί ο Τραμπ στις ΗΠΑ, επειδή ο Τραμπ θα λύσει, δήθεν, ως διά μαγείας το Μεσανατολικό και θα πάψουν να σκοτώνονται οι Παλαιστίνιοι, οπότε ας επιστρέψει τη χώρα στο Μεσαίωνα;

Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι βλέπω και μορφωμένους ανθρώπους να τα λένε και να τα γράφουν αυτά, προσπαθώντας να ζαχαρώσουν το χάπι με περισσότερες ανοησίες: Είναι η «παράδοσή τους», «θέλουν και φοράνε μαντήλες», «δεν τις καταπιέζει κανείς», «η πολυγαμία των ανδρών είναι σύνθετο ζήτημα» και άλλα τέτοια. Και μετά πάμε στην πιο hardcore αντίδραση: «Είσαι οριενταλιστής και θέλεις να επιβάλλεις στους άλλους λαούς το δυτικό τρόπο ζωής».

Οχι, οριενταλιστής είσαι εσύ που θέλεις να βλέπεις τα πάντα ως μια απλή γραφικότητα· τις μαντήλες ως «παράδοση» και όχι ως επιβολή· την παντελή στέρηση δικαιωμάτων από τις γυναίκες, τις μειονότητες και τους αδύναμους ως «τοπικό σύστημα»· το θρησκευτικό φονταμενταλισμό ως «απελευθερωτικό» και την οπισθοδρόμηση ως επιθυμία των ίδιων των λαών.

Το Ισλάμ ριζοσπαστικοποιείται και εργαλειοποιείται όλο και περισσότερο. Οπως, αντίστοιχα, στη Δύση επελαύνει ο κοινωνικός συντηρητισμός. Στη Δύση, όπου έχουμε πολύ πιο ισχυρό κοινωνικό και θεσμικό υπόβαθρο για να αντιμετωπίσουμε την επέλαση αυτή, και πάλι δυσκολευόμαστε. Και διαμαρτυρόμαστε κάθε φορά που τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται, ή κάποια κυβέρνηση προσπαθεί να μας γυρίσει πίσω, όπως έγινε στην Πολωνία με το θέμα των εκτρώσεων, ή και στις ΗΠΑ με το κουτί του σκοταδισμού που άνοιξε ο Τραμπ.

Παρόλα αυτά, μας φαίνεται πολύ εντάξει να κυβερνούν ολόκληρους λαούς οι μουλάδες και δεν πειράζει, ας φοράνε οι γυναίκες μαντήλες, το θέλουν. Κι ας τις εκτελούν όταν φεύγουν από το σπίτι όπου τις σάπιζε ο άλλος στο ξύλο. Ή, ας τις πασάρει τέσσερις τέσσερις σε έναν άντρα η οικογένειά τους. Και πολλά ακόμη.

Εμείς είμαστε με το Ιράν, επειδή είναι εναντίον της κακιάς Αμερικής. «Εμείς», στο μεταξύ, βολεμένοι σε έναν πιο αμερικανικό και από την Αμερική τρόπο ζωής, μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε χωρίς κανένα κόστος. Να εκφέρουμε ασυναρτησίες – διότι ασυναρτησίες είναι όλα αυτά- χωρίς καμία συνέπεια. Να αυτοαναιρούμαστε διαρκώς χωρίς καμία συναίσθηση. Να φωνασκούμε αδιακόπως για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα να υποστηρίζουμε τους χασάπηδες του πλανήτη.

Και, τελικά, να τα κάνουμε όλα σαλάτα: Αν είσαι εναντίον του καθεστώτος του Ιράν, σημαίνει αυτομάτως ότι είσαι με το Ισραήλ και τη γενοκτονία. Αν είσαι εναντίον της Χαμάς, το ίδιο. Αν πιστεύεις ότι ο Πούτιν και ο Κιμ είναι δύο ημίτρελοι δικτάτορες που ο ένας στέλνει το λαό του στην κρεατομηχανή του πολέμου και ο άλλος τον υποβάλλει κάθε τρεις και λίγο σε λιμοκτονίες, είσαι ιμπεριαλιστής του κερατά. Κι αν δεν σου αρέσουν οι πρακτικές των μουλάδων είσαι ισλαμοφοβικός.

Στις ακραία πολωτικές συνθήκες που ζούμε, έχει χαθεί κάθε κοινή λογική. Οι άνθρωποι δρουν λες και τους έχει βάλει κάποιος το πιστόλι στον κρόταφο και τους έχει πει να επιλέξουν αυστηρά ανάμεσα στον αφανισμό των Παλαιστινίων ή τον αφανισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κανείς δεν έχει θέσει τέτοιο δίλημμα, όμως. Μόνοι μας το οριοθετούμε.

Κι αν, προκειμένου να αποδείξεις ότι είσαι ένας καλός και συνεπής αντιιμπεριαλιστής, θεωρείς ότι πρέπει να ταχθείς υπέρ της χειρότερης μορφής σκοταδισμού, τότε συγνώμη, αλλά δεν είσαι ούτε αντιιμπεριαλιστής, ούτε τίποτε. Είσαι πολωμένος σε ψευδοδιλήμματα και ακρότητες.

Ισως θα οφελούσε να περνούσαμε έστω μερικές ημέρες με απαγορεύσεις και συνθήκες παρόμοιες με εκείνες του Ιράν. Να μας έλεγε η -όποια- κυβέρνησή μας, «από σήμερα είμαστε εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ, αλλά θα σας επιβάλουμε τι να φοράτε, πώς να κρύβεστε, ποιους να παντρεύεστε και πώς να ζείτε. Κι αν δεν ακούτε, θα πηγαίνετε φυλακή».

Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε πόσο μακριά θα πήγαινε τότε ο δήθεν αντιιμπεριαλισμός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News