«Δεν ξέρω τι το πιάνει» λένε κάτι μαμάδες για να δικαιολογήσουν στον καθηγητή του τέκνου τους την περίεργα άτακτη συμπεριφορά του και προς το σχολείο και προς τα άλλα παιδιά. Η περίπτωση Αντώνη Σαμαρά.

Κυρίως με δυο παιδάκια έχουμε να ασχολούμαστε στην ΝΔ. Για το ένα, το διαβιών μουτρωμένο, πλην αμειβόμενο αδρά για να συνεχίζει να κάνει μούτρα, έγραψα σε πρόσφατο χρονογράφημά του με τίτλο «Βρήκα σε ποιον κάνει μούτρα». Στον θείο του! Στον μακαρίτη θείο Κωνσταντίνο Καραμανλή κάνει μούτρα ο Κώστας Αλ. Καραμανλής.

Αλλά τώρα έλυσα και το αίνιγμα για τον Αντώνη. «Τα ήρεμα νερά φέρνουν φουρτούνες» είπε με βαθυστόχαστο ύφος σε συγκέντρωση γυναικών στην Κύπρο. Τον εαυτό του περιέγραψε! Το βρήκα. Τη δική του φουρτούνα αποκαλύπτει. Την εντός του. Ως ξέσπασμα σε μια ακόμα μακρά (αυτή τη φορά) προσπάθεια ενός Πρωθυπουργού για όσο «ήρεμα» νερά. Ξέρεις τι είναι να μη σε παίζουν; Ξέρεις τι είναι να διαπιστώνεις ότι κάποιος προσπαθεί για το καλύτερο, όχι ως θαυματοποιός… Λες και παραδώσαμε στον Μητσοτάκη την Ελβετία ή την Παραδεισοχώρα!..

Εχουμε αντιληφθεί πόσο απαιτητικά είναι τα χρόνια μας; Πόσα μέτωπα έχουν ανοικτά τα χρόνια μας συγχρόνως τοπικού και διεθνούς χαρακτήρα; Πόσες χαώδους βάθους τρύπες έχουμε να καλύψουμε; Πόσα ναρκοθετημένα εδάφη από θηριώδη μικροσυμφέροντα, όσο και μεγαλοσυμφέροντα; Λέτε να μας περιμένει ο κόσμος; «Δεν ξέρω τι το πιάνει». Να σας πω εγώ. Το καθοριστικό «σημείο» είναι ο πληθυντικός αριθμός, του κάθε πολιτικού όντος στη συνήθη φράση «Κάναμε την αυτοκριτική μας». Μπορείτε να διανοηθείτε αυτοκριτική σε πληθυντικό αριθμό;

Η ψυχοθεραπεία έπρεπε να είναι υποχρεωτική σε ανθρώπους που αναλαμβάνουν να σώσουν τον κόσμο. Το να «σώζουν» τον εαυτό τους πριν από αυτό θα ήταν σημαντικό για όλους μας. Για να θυμίσω την πρόσφατη Ιστορία μας (δεδομένου ότι ζω με τον φόβο ότι ίσως μόνο εγώ τη βίωσα) θα πρέπει να πεταχτούμε στο 1993. Ο Αντώνης Σαμαράς πρωτοεξελέγη βουλευτής το 1977 σε ηλικία 26 χρόνων, ως επιλογή «το αγαπημένο παιδί» του ευπατρίδη Ευάγγελου Αβέρωφ. Ακολούθως, ωστόσο, στις εκλογές του 1984, στήριξε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για αρχηγό της ΝΔ, ως τότε αντιπολίτευσης.

Η Νέα Δημοκρατία γίνεται κυβέρνηση το 1990 και ο Αντώνης Σαματάς διορίζεται υπουργός Εξωτερικών. Αλλά το είχε από τότε το κουσούρι, αίφνης ανησύχησε! Οχι για το ΠΑΣΟΚ που είχε πάρει τον δρόμο του λαϊκισμού και τον έτρεχε με χίλια και ήταν η μόνη στιγμή να στρίψει το πλοίο μια άλλη κυβέρνηση, αλλά με τον χειρισμό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αναφορικά με το ονοματολογικό μακεδονικό ζήτημα. Ο Μακεδονομάχος Αντώνης.

Αυτή τη φουρτούνα αποφάσισε την ώρα της προσπάθειας «ήρεμων» νερών. Αποπέμπεται από την κυβέρνηση, ιδρύει δικό του κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη, που πάτωσε, και στη οποία παρέμεινε πρόεδρος, άνευ αντικειμένου, από το 1993 μέχρι το 2004… Μαύρη άνοιξη. Βίωσε την απαξίωση στο πετσί του. Αλλά δεν έμαθε. Επραξε ό,τι μπορούσε για να πέσει η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, την πιο κομβική στιγμή της νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Χαρακτηρίστηκε προδότης.

Η χώρα παραδόθηκε οριστικά στο ΠΑΣΟΚ που, γλεντώντας την παντοδυναμία του, πέρασε στις πιο μαύρες σελίδες του, που καθόρισαν τον κατήφορο που ολοκληρώθηκε από τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν ήταν ικανός να αντιστρέψει τη χρόνια φόρα-κατηφόρα και τον εξίσου χρόνιο εμποτισμό των πολιτών να βλέπουν τα παράλογα ως λογικά απαιτώντας τα πάντα-όλα για όλα. Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε ο μοιραίος άνθρωπος που έσπειρε φουρτούνα.

Βεβαίως, θα μου μιλήσετε και για την επόμενη σελίδα της δικής του Ιστορίας. Ητοι, επιστροφή ως ευρωβουλευτής (να είναι καλά ο Κώστας Αλ. Καραμανλής), εν συνεχεία υπουργός, μέχρι και την εκλογή του ως αρχηγός της ΝΔ αντί της Ντόρας Μπακογιάννη. Και φτάνουμε στη συγκυβέρνησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αρχηγό του ΠΑΣΟΚ την πιο δραματική τριετία, όταν η χώρα μας ήταν με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης και κατάφεραν να σταθεροποιήσουν, έστω, τα ασταθεροποίητα, καθώς στη συνέχεια κατέφθασαν και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να χειροκροτηθούν-αποκαλυφθούν όλοι οι κατά καιρούς πρωταγωνιστές, στη σκηνή του Μεγάλου μας Τσίρκου.

Και πού είμαστε τώρα; Στην αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, συμπαρασύροντας στα αποκαλυπτήρια κάθε μορφής «Αριστερά», με τον πιο ευεργετικά-δραματικά θορυβώδη τρόπο. Στον ασταθή ακόμα βηματισμό του ΠΑΣΟΚ επανεκλέγοντας τον ίδιο αρχηγό Ανδρουλάκη, από τρόμο μην και βγει ο καλαμοκαβαλήσας Δούκας, ελπίζοντας σε άλλη οπτική και δράση. Αγνωστο αν θα την κατορθώσει… Τι να λέμε;.. Γυμνοί αντιπολίτευσης.

Στα πιο απαιτητικά χρόνια στην Ιστορία της ανθρωπότητας! Με φουρτούνες κάθε είδους. Και ενώ οι πολίτες «δείχνουν», ακολουθώντας το σοφό τους ένστικτο και τα γαλόνια χρόνιας μάχης, με κάθε τρόπο εκλογικής αναμέτρησης την, ακόμα, εμπιστοσύνη τους στον Κυριάκο Μητσοτάκη… Ενώ αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει παρουσιαστεί, τουλάχιστον ακόμα, πιο ικανός σε ένα τόσο πολυμέτωπο αγώνισμα διακυβέρνησης τόσο πολλών «τοπικών» πληγών και συγχρόνως διεθνών… Ενώ φτάνουν μέχρι και να ενεργούν σε ρόλο αντιπολίτευσης… Alert!

Μην και καβαλήσουν χοντροκάλαμο (το μικρό είναι σίγουρο) από την έλλειψη υγιούς αντιπολίτευσης… Ερχεται ο Σαμαράς (παρέα με τον Κώστα Αλ. Καραμανλή) να πετάνε σαΐτες όπως τα παιδάκια… «Τα ήρεμα νερά φέρνουν φουρτούνες». Αυτός που, και καλώς, συγκυβέρνησε μέμφεται τη διεύρυνση… Κάτι για να μέμφεται, εντόνως  ανησυχών, συνομιλώντας με τον εντόνως μουτρωμένο.

Και τώρα έχουμε νέα ανησυχία, ως Κυπρομάχος ετούτη τη φορά. Αυτά παθαίνει όποιος δεν μελέτησε τις εσωτερικές φουρτούνες του. Οποιος έπαθε αλλά δεν έμαθε. Το ενθαρρυντικό είναι ότι ο λαός μοιάζει να έμαθε από τα πολλά που έπαθε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News