Καθώς επίκειται σφίξιμο της φορολογικής «μέγγενης», οι πιο εύποροι από τους πολίτες της Βρετανίας ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για το εξωτερικό. Η νέα Εργατική κυβέρνηση αναζητά απεγνωσμένα 25 δισεκατομμύρια στερλίνες (30 δισεκατομμύρια ευρώ), ώστε να αποφευχθεί μια επιστροφή στη λιτότητα, δηλαδή σε περικοπές στις δημόσιες δαπάνες που σημάδεψαν την πολυετή παραμονή των Συντηρητικών στην εξουσία.

Αλλά το Εργατικό Κόμμα, πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου, δεσμεύτηκε ότι δεν θα αυξήσει ούτε τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, ούτε τον ΦΠΑ ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές, οπότε το όποιο κόστος θα πρέπει να τo επωμιστούν όσοι έχουν «μεγαλύτερες πλάτες», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ.

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται λόγος, μεταξύ άλλων, για αύξηση του φορολογικού συντελεστή για τα εισοδήματα από κεφάλαιο, για φορολόγηση κληρονομιών και «χρυσών» συντάξεων, για αυστηροποίηση του καθεστώτος όσον αφορά τους αποκαλούμενους no-dom και τα επενδυτικά ταμεία, για επιβολή φόρων στα ιδιωτικά σχολεία.

Η βρετανίδα υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς εξετάζει τις διάφορες προτάσεις με στόχο να συνδράμουν περισσότερο στα δημόσια ταμεία οι πιο πλούσιοι από τους φορολογούμενους της Βρετανίας, ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Λουίτζι Ιπόλιτο, ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera στο Λονδίνο, αρκετές από αυτές τις προτάσεις δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν, οπότε επικρατεί κλίμα αβεβαιότητας ενόψει της παρουσίασης του προϋπολογισμού την 30η Οκτωβρίου.

Ωστόσο πολλοί από τους βαθύπλουτους της Βρετανίας επέλεξαν να προλάβουν τις όποιες εξελίξεις, μεταφέροντας την φορολογική τους κατοικία εκτός Βρετανίας, σε πιο φιλικούς φορολογικούς προορισμούς, μεταξύ των οποίων προτιμώνται κυρίως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, εκτός της Ευρώπης. Εντός των ευρωπαϊκών συνόρων κορυφαίος προορισμός είναι η Ιταλία, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν μεταφέρει την φορολογική τους κατοικία περίπου 5.000 άνθρωποι από όλον τον κόσμο: καταβάλλουν φόρο ύψους 100.000 ευρώ (σύντομα πρόκειται να αυξηθεί στις 200.000) ετησίως, ανεξάρτητα από τα όποια εισοδήματά τους – «ψίχουλα», όπως γράφει ο ιταλός ανταποκριτής στο Λονδίνο, για τους τραπεζίτες και τα διευθυντικά στελέχη του City που επιλέγουν να μεταφέρουν την φορολογική τους κατοικία στην Ιταλία, κυρίως στο Μιλάνο.

Ο Κιρ Στάρμερ έχει θέσει ως στόχο να αποκαταστήσει τον κατεστραμμένο δημόσιο τομέα της Βρετανίας: υγεία, σχολεία, φυλακές, δήμοι, τα πάντα χρειάζονται επενδύσεις. Αλλά οι πόροι είναι περιορισμένοι και επειδή το δημόσιο χρέος έχει φτάσει στο 100% του ΑΕΠ ενώ η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να το μειώσει κατά την επόμενη πενταετία.

Οι αγορές ήδη ανησυχούν και η διαφορά όσον αφορά την απόδοση των βρετανικών κρατικών ομολόγων αυξάνεται σε σχέση με τα ομόλογα της Γερμανίας. Ταυτόχρονα τα «τιμωρητικά» μέτρα κατά των πλουσιότερων θα μπορούσαν να διώξουν από τη χώρα όσους παράγουν πλούτο, εξέλιξη που θα μπορούσε να πλήξει καταρχάς τα φορολογικά έσοδα αλλά και την ανάπτυξη της οικονομίας γενικότερα. Ο Λουίτζι Ιπόλιτο γράφει πως οι Εργατικοί «προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο», ωστόσο δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρουν, και σε αυτήν την περίπτωση οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News