Το περασμένο Σάββατο, το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής βρισκόταν ένα βήμα πριν από το γύρισμα της σελίδας. Η ευκαιρία ήταν μπροστά και η συμμετοχή στις κάλπες από το πρωί της Κυριακής έδειχνε πως όσοι προέβλεπαν ότι το κόμμα θα παρέμενε το «ΚΚΕ του Κέντρου» θα διαψεύδονταν από τη δυναμική των εξελίξεων —άλλωστε το έβλεπες ότι το ευεργετικό μπόλιασμα των υποψηφιοτήτων του Παύλου Γερουλάνου και της Αννας Διαμαντοπούλου έδινε σε αυτές τις εκλογές χαρακτήρα μιας καμπής στην πολιτική ζωή της χώρας.

Η συμμετοχή που ξεπέρασε τις 300.000 επιβεβαίωσε την προσδοκία. Το δε θρίλερ για την δεύτερη θέση το ίδιο βράδυ, με τους Χάρη Δούκα και Παύλο Γερουλάνο να απέχουν μεταξύ τους λίγες εκατοντάδες ψήφους, προσέφερε και θέαμα με πολλούς να αγωνιούν και εντός αλλά και εκτός ΠΑΣΟΚ.

Βλέπετε, το αίτημα για αλλαγή και μια αποκατάσταση του πολιτικού σκηνικού με δημιουργία αξιόπιστης αντιπολίτευσης και εναλλακτικής στην πολιτική ηγεμονία της ΝΔ, γοητεύει όλο και περισσότερους στο πεδίο του λεγόμενου μεσαίου χώρου, ενώ και στον χώρο των καθαρόαιμων υποστηρικτών του ΠΑΣΟΚ, εκείνη η μερίδα που ήθελε μια νέα δυναμική θεωρούσε ότι η επικράτηση του Παύλου Γερουλάνου στην κούρσα του α’ γύρου θα οδηγούσε σε νίκη του στον β’ γύρο (όπως προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις) απέναντι στον Νίκο Ανδρουλάκη και σε ήττα της λογικής των μηχανισμών και του φοβικού, κλειστού κόμματος.

Από τη Δευτέρα, όμως, με τους υποστηρικτές του Παύλου Γερουλάνου και της Αννας Διαμαντοπούλου απογοητευμένους, και πολλούς να αναρωτιούνται γιατί δεν συνεργάστηκαν μεταξύ τους εφόσον είχαν την πλειοψηφία και ξεπερνούσαν αθροιστικά το 40%, η προσδοκία έδωσε τη θέση της σε ένα μούδιασμα.

Και εκεί έγινε μια κρίσιμη κίνηση από τον Νίκο Ανδρουλάκη που επιβεβαίωσε τα δείγματα γραφής και την πολιτική του νοοτροπία και έδωσε σε πολλούς την εντύπωση ότι εδώ δεν μιλάμε για δεύτερο γύρο: μιλάμε απλά για μία διαδικασία όπου κάποιος θέλει απλά να τελειώνει, να κλειδώσει το μαγαζί, και όλα να συνεχιστούν την επόμενη μέρα όπως ήταν πριν.

Ο τακτικισμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στην πρόταση και στην ανάγκη για τη διεξαγωγή debate με τον δήμαρχο Αθηναίων, μολονότι υπακούει σε μια λογική αυτή η λογική εν τέλει είναι μυωπική. Ναι μεν υπηρετεί την εκλογική στρατηγική να πάει το κόμμα και ο κόσμος του στον β’ γύρο με «σβηστές τις μηχανές», αλλά παράλληλα έδειξε ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν και τόσο εύκολα, παρά τη ρητορική περί ανοίγματος. Μετά την αρχική αποδοχή τις πρότασης για την τηλεμαχία και τη συνάντηση για τους όρους, η πλευρά Ανδρουλάκη, όπως πολλοί είχαν προβλέψει από την αρχή, επικαλέστηκε κάποια ζητήματα (εδώ που τα λέμε με την Εθνική Ελλάδας να θριαμβεύει στο Γουέμπλεϊ ποιος θα έβλεπε debate), αλλά δεν ήταν ούτε πειστική ούτε απέφυγε τον ψόγο ότι όλα αυτά είναι προσχηματικά και κατέβασε τους διακόπτες. Η κίνηση αυτή θύμισε σε κάποιους  τις φράσεις-χρησμούς που στοίχειωναν το ΠΑΣΟΚ και ήθελαν μην τις σκέπτονται σε αυτή την εκλογή: «Οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες», «ΚΚΕ του Κέντρου», «κόμμα μηχανισμών».

Κάπως έτσι, η εβδομάδα κύλησε βουβά, με χαμηλό, έως και υποτονικό, ενδιαφέρον, ιδίως όσον αφορά εκείνους που πήγαν να ψηφίσουν τον Παύλο Γερουλάνο και ιδίως την Άννα Διαμαντοπούλου.

Και τώρα το ζήτημα είναι η συμμετοχή των εκλογέων. Θα είναι πολλοί, ικανοί είτε να ανατρέψουν τον συσχετισμό δυνάμεων που έχει ήδη διαμορφωθεί από τον α’ γύρο, είτε, σε κάθε άλλη περίπτωση, να νομιμοποιήσουν πολιτικά και δια παντός την κυριαρχία του Νίκου Ανδρουλάκη; Ή θα είναι απελπιστικά λίγοι, που θα σιγουρέψουν μεν την επανεκλογή του τελευταίου, αλλά θα μειώσουν το κύρος της όποιας νίκης και θα υπονομεύσουν όλη την προσπάθεια που έγινε για ανανέωση και αναβάπτιση του κόμματος;

Διότι η προσέλευση —μεγάλη ή μικρή— στις κάλπες αυτής της Κυριακής φαίνεται πως θα χρησιμεύσει όχι απαραίτητα για να κρίνει τον νικητή, αλλά για να διασκεδάσει ή να επιβεβαιώσει την εντύπωση ότι το κόμμα κλείνεται πάλι στον εαυτό του. Αν η προσέλευση είναι χαμηλή, όπως έδειξε να προτιμάει σε όρους τακτικής ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος έχει ένα θεωρητικό προβάδισμα 25.000 ψήφων από τον α’ γύρο, ο απερχόμενος πρόεδρος θα έχει πετύχει μια ακόμη νίκη. Μία από τις πολλές που έχει πετύχει σε κάλπες του ΠΑΣΟΚ από τα φοιτητικά του χρόνια. Αλλά αυτή θα ισοδυναμεί με την ακύρωση της προοπτικής του κόμματος. Γιατί οι πολλοί θα θυμούνται το κλίμα προσδοκιών του περασμένου Σαββατοκύριακου και θα ήθελαν να το ζήσουν ξανά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News