Οι δημοσκοπήσεις της περιόδου έχουν ένα ενδιαφέρον, τελούν όμως υπό την αίρεση διαφόρων εκκρεμοτήτων, με κυριότερη την ανάδειξη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ποσοστά της κυβέρνησης στην πρόθεση ψήφου και στην εκλογική επιρροή (κατά την ορολογία της Metron Analysis για τη δημοσκοπική εικόνα, έπειτα από τις σχετικές αναγωγές) είναι ένα στοιχείο με σημασία. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι η ΝΔ εκκινεί από ένα νέο σημείο, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, και αν κάτι μπορεί να αξιολογηθεί, αυτό είναι ότι εμφανίζει σημεία ανάκαμψης, μια ισχνή έστω δυναμική, που τη φέρνει στο 30%, με το ΠΑΣΟΚ δεύτερο και 15 μονάδες πίσω.

Αυτά λίγη σημασία έχουν για τη γενική εικόνα· δεν έχουμε εκλογές. Τα σημαντικότερα ευρήματα είναι άλλα και εντοπίζονται μεταξύ εκείνων που χαρακτηρίζονται ποιοτικά.

Μπορεί άραγε να αγνοήσουν στην κυβέρνηση ότι το 68% των ερωτηθέντων στην τελευταία έρευνα της Metron Analysis θεωρούν ότι τα πράγματα πάνε προς τη λάθος κατεύθυνση; Για όποιον λόγο και αν απαντά έτσι ένα τέτοιο ποσοστό, είναι μια σημαντική, αν όχι ανησυχητική, τάση. Την ίδια στιγμή, το γεγονός ότι μόλις το 26% λέει ότι τα πράγματα πάνε καλά, συμπίπτει λίγο-πολύ με τα δημοσκοπικά και εκλογικά ποσοστά της ΝΔ. Προφανώς και κάτι πρέπει να γίνει και υπό αυτήν την έννοια, οι αρνητικές απόψεις θα όφειλαν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και να αναλυθούν προσεκτικά από τους κυβερνητικούς.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, που τυπικά εξακολουθεί να είναι αξιωματική αντιπολίτευση αλλά φαίνεται ότι αυτό το έργο τού πέφτει πια πολύ βαρύ, είναι αμφίβολο αν υπάρχουν περιθώρια αφύπνισης. Το 90% έχει αρνητική γνώμη για το κόμμα και μόλις το 6% θετική. Ενδέχεται αυτό να είναι και το ποσοστό του, αν υποθέσουμε ότι γίνονταν αύριο εκλογές, και είναι πιθανό να μην υπάρχουν δυνατότητες ή λόγοι ανάταξης.

Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει και πολλούς λόγους να χαίρεται, αν και στην κατάσταση που βρίσκεται και με την ευκαιρία που του δίνει η διαδικασία εκλογής ηγεσίας, θεωρητικά έχει ελπίδες και περιθώρια βελτίωσης. Οχι όμως και πολύ χρόνο, ούτε και πολλές ακόμη ευκαιρίες. Το 73% έχει αρνητική άποψη για το κόμμα και το 18% θετική. Αν αυτό ήταν το ποσοστό του σε μια υποθετική εκλογική αναμέτρηση, στη Χαριλάου Τρικούπη θα εκτόξευαν πυροτεχνήματα. Η εκλογή του ενός ή του άλλου ή της άλλης μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα ή χειρότερα.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι γενικότερο και ως τέτοιο θα πρέπει να αξιολογηθεί. Η πολιτική τάξη της χώρας είναι συνολικά απαξιωμένη και δεν δείχνει να πείθει κανέναν. Ούτε οι πολίτες –τουλάχιστον ένα μεγάλο τμήμα τους– φαίνεται ότι έχουν κάποια προσδοκία και ελπίδα, ούτε αποδίδουν οι επικοινωνιακές προσπάθειες των πολιτικών επιτελείων, όσο προσπαθούν να πουν ότι έχουν λύσεις και τίποτα δεν λύνεται.

Πού οδηγεί αυτή η συνθήκη; Πιθανώς όχι σε κάτι ευχάριστο. Το θέμα είναι μήπως οδηγήσει σε κάτι πολύ δυσάρεστο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News