Η διστακτικότητα του Τζο Μπάιντεν και οι υπεκφυγές όσον αφορά τη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία απειλούν όχι μόνο την υστεροφημία του απερχόμενου αμερικανού προέδρου, αλλά και τις πιθανότητες επικράτησης της Κάμαλα Χάρις στην εκλογική αναμέτρηση της 5ης Νοεμβρίου. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Εντουαρντ Λους, διευθυντής σύνταξης των Financial Times στις ΗΠΑ και αρθρογράφος της λονδρέζικης εφημερίδας.

Σημειώνει πως ένα από τα θετικά της απόφασης του Τζο Μπάιντεν να αποσυρθεί από την κούρσα για τον Λευκό Οίκο ήταν ότι θα μπορούσε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην προεδρία του, επιτελώντας σημαντικό έργο, κυρίως στη διεθνή σκηνή. Ωστόσο, έπειτα από δύο μήνες, ελάχιστα καταδεικνύουν πως η απαλλαγή του από τις προεκλογικές ευθύνες είχε σημαντικό αντίκτυπο στις εξελίξεις.

«Σε μια άλλη εποχή ο Μπάιντεν θα μπορούσε να είχε την πολυτέλεια να κάνει μια βαθιά υπόκλιση, κατεβαίνοντας από τη σκηνή. Ομως η Μέση Ανατολή βρίσκεται στα πρόθυρα του πολέμου και η Ουκρανία εισέρχεται σε έναν επικίνδυνο χειμώνα. Οι εκλογικές προοπτικές της Χάρις και η δική του κληρονομιά βρίσκονται σε κίνδυνο» γράφει ο Λους. «Δεν είναι καιρός να αποφεύγονται δύσκολες αποφάσεις. Ωστόσο αυτό ακριβώς κάνει ο Μπάιντεν» προσθέτει.

Οσον αφορά το πιο φλέγον από τα ζητήματα, το ενδεχόμενο ξεσπάσματος ενός ολοκληρωτικού πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ, η αντίδραση του Τζο Μπάιντεν στις προληπτικές, σύμφωνα με τον Νετανιάχου, επιθέσεις κατά της Χεζμπολάχ τις προηγούμενες ημέρες ήταν αντίστοιχη με την αντίδρασή του στην ισραηλινή εισβολή στη Γάζα πριν από σχεδόν έναν χρόνο. Οπως εξηγεί ο Εντουρντ Λους, «ο Μπάιντεν πιστεύει ότι όσο κοντά στέκεται στο Ισραήλ, τόσο περισσότερο μπορεί να επηρεάσει ό,τι κάνει. (Ομως) δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτό ισχύει με τον Νετανιάχου».

Πράγματι, εδώ και 11,5 μήνες ο Λευκός Οίκος παρέχει άνευ όρων στο Ισραήλ όλα όσα ζητά –όπλα και υποστήριξη στη διεθνή σκηνή–, ενώ ο Νετανιάχου αγνοεί συστηματικά, τόσο τις διπλωματικές προσπάθειες του Μπάιντεν για την επίτευξη μιας κατάπαυσης του πυρός όσο και τις εκκλήσεις του για αλλαγή των τακτικών που εφαρμόζουν οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις.

«Σύμφωνα με τον ορισμό που αποδίδεται στον Αλμπερτ Αϊνστάιν, παραφροσύνη είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο Μπάιντεν είναι παράφρων αλλά έχει εγκλωβιστεί σε ένα πλαίσιο που είναι αναμενόμενα αντιπαραγωγικό. Το νόημα του quid pro quo είναι ότι παίρνεις κάτι ως αντάλλαγμα. Με τον Νετανιάχου ο Μπάιντεν δείχνει παγιδευμένος σε ένα διαρκές quid pro nihilo (κάτι για τίποτα)» συνοψίζει ο βρετανός δημοσιογράφος.

Το τελευταίο ριψοκίνδυνο στοίχημα του Μπάιντεν ήταν να αποδεχτεί το επιχείρημα του Νετανιάχου ότι το Ισραήλ πρέπει να προβεί σε «κλιμάκωση» στον νότιο Λίβανο, ώστε να επιτύχει την «αποκλιμάκωση», με το σκεπτικό ότι όσο πιο σκληρά πλήξει ο ισραηλινός στρατός τη Χεζμπολάχ τις επόμενες ημέρες, τόσο πιο πιθανό είναι η υποστηριζόμενη από το Ιράν οργάνωση να αποδεχτεί την ήττα της.

Ομως η Χεζμπολάχ διαθέτει ένα τεράστιο οπλοστάσιο με περίπου 200.000 πυραύλους και είναι η πιο ισχυρή μη κρατική στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Και όσο αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών μεταξύ των αμάχων από τις ισραηλινές επιθέσεις, τόσο μεγαλύτερη πίεση θα ασκείται στη Χεζμπολάχ να αντιδράσει σε μεγάλη κλίμακα, παραβλέποντας ότι αυτό θα μπορούσε να αποδειχτεί μοιραίο για την οργάνωση και τον λαό του Λιβάνου.

Ωστόσο ο Μπάιντεν επιμένει στην αρχική απόφασή του, απευθύνοντας μεν τη Δευτέρα έκκληση για αυτοσυγκράτηση στο Ισραήλ, αλλά ανακοινώνοντας ταυτόχρονα την ενίσχυση της αμερικανικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή – γεγονός που, σύμφωνα με τον Λους, πρακτικά επιτρέπει στο Ισραήλ να αγνοεί τις όποιες προτροπές του απερχόμενου αμερικανού προέδρου.

Από τη σκοπιά της Κάμαλα Χάρις, η ριψοκίνδυνη στρατηγική του Νετανιάχου στον νότιο Λίβανο, μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί, καθώς η κατάληψη μιας λωρίδας γης στον νότιο Λίβανο με στόχο τη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης ενάντια στην απειλή της Χεζμπολάχ –όπως προτρέπουν ορισμένοι από τον κύκλο του ισραηλινού πρωθυπουργού– θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα στις ΗΠΑ.

Ο Λους σημειώνει ενδεικτικά ότι μια πιθανή αύξηση των τιμών του πετρελαίου θα έπληττε το καταναλωτικό κλίμα, αναιρώντας μέρος της διεγερτικής επίδρασης της μείωσης των επιτοκίων κατά μισή ποσοστιαία μονάδα την περασμένη εβδομάδα από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.

Οσο για τον Τραμπ, έχει κάθε λόγο να ενθαρρύνει τον Νετανιάχου να συνεχίσει να εφαρμόζει τη ριψοκίνδυνη στρατηγική του, γνωρίζοντας πως ο ισραηλινός πρωθυπουργός έχει κρύψει ελάχιστα την επιθυμία του να τον δει να περνάει για δεύτερη φορά το κατώφλι του Λευκού Οίκου.

Οι επιφυλάξεις του Μπάιντεν για την Ουκρανία είναι λιγότερο σημαντικές για την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης της 5ης Νοεμβρίου. Αλλά μια νίκη του Τραμπ θα μπορούσε να δημιουργήσει έως και υπαρξιακά προβλήματα στην Ουκρανία. Αυτό σημαίνει πως υπέρ της επικράτησής του τάσσεται στην πραγματικότητα και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, αν και αποπειράθηκε να τρολάρει τα ΜΜΕ, δηλώνοντας πως υποστηρίζει την Κάμαλα Χάρις.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υπεράσπιση της Ουκρανίας από τον Μπάιντεν και η διεύρυνση του ΝΑΤΟ αποτελούν την πιο πολύτιμη κληρονομιά του στην εξωτερική πολιτική. Στόχος του ήταν να δώσει στην Ουκρανία τα μέσα για να αντισταθεί, χωρίς όμως να ξεσπάσει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Αλλά η Ουκρανία δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιστέκεται εάν δεν είναι σε θέση να πλήττει στόχους εντός της ρωσικής επικράτειας. Ο Λους επικαλείται σχετικά έναν αναλυτή ο οποίος είπε πρόσφατα πως η Ουκρανία μπορεί να καταρρίψει ορισμένα από τα εισερχόμενα βέλη, αλλά δεν μπορεί να στοχεύσει τον τοξότη.

Ενας αυξανόμενος αριθμός συμμάχων των ΗΠΑ, με επικεφαλής την Πολωνία και τη Βρετανία, προτρέπουν τον Τζο Μπάιντεν να δώσει στην Ουκρανία την άδεια να χρησιμοποιεί αμερικανικά οπλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς εναντίον στόχων εντός της Ρωσίας. Αλλά ο Μπάιντεν φοβάται ότι αυτό θα μπορούσε να ξεπεράσει τις πυρηνικές κόκκινες γραμμές του Κρεμλίνου. Κατά συνέπεια, η Ουκρανία διεξάγει έναν αμυντικό πόλεμο εναντίον του δεύτερου μεγαλύτερου στρατού στον κόσμο έχοντας ένα σοβαρό μειονέκτημα. Ακόμη και στην περίπτωση επικράτησης της Χάρις στις εκλογές του Νοεμβρίου, η στάση των ΗΠΑ θα μπορούσε να αλλάξει το συντομότερο τον Ιανουάριο.

Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή του ο αρθρογράφος των Financial Times, και δανειζόμενος έναν στίχο από το ποίημα του Τόμας Στερνς Ελιοτ «Κούφιοι Ανθρωποι», γράφει πως οι περισσότερες πολιτικές καριέρες τελειώνουν «όχι με έναν βρόντο, μα μ’ έναν λυγμό». Εάν ξεσπάσει πόλεμος στη Μέση Ανατολή και επικρατήσει ο Τραμπ στις εκλογές, «ο σημαντικός μισός αιώνας του Μπάιντεν στη δημόσια ζωή των ΗΠΑ θα τελειώσει τόσο με έναν κρότο όσο και με έναν λυγμό. Σίγουρα δεν είναι αυτή η κληρονομιά που θέλει να αφήσει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News