Η Ολγα Γεροβασίλη, μιλώντας τη Δευτέρα (23/9) στον ΑΝΤ1 και στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη, έδωσε τη δική της εκδοχή για το μέλλον της Κεντροαριστεράς.

Συγκεκριμένα, έλαβε χώρα ο παρακάτω διάλογος:

—Ερ.: Αν κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης θα μπορούσε ένας καινούργιος ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα να έρθει στα πράγματα;

—Ο. Γεροβασίλη: Εγώ θα το έβλεπα ως προσωπική μου επιθυμία, αλλά αυτό δεν αντανακλά την επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα αν με ρωτάτε, δεν είναι κατ’ ανάγκην (ότι) εκφράζω εκείνον, εκφράζω τον εαυτό μου. Εγώ θα ήθελα μια μεγάλη Κεντροαριστερά στη χώρα με ενεργό συμμετοχή όλων…

—Ερ.: Με Αλέξη Τσίπρα επικεφαλής;

—Ο. Γεροβασίλη: Θα μπορούσε, αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη…

—Ερ.: Και το ΠΑΣΟΚ είναι σε αυτή τη μεγάλη Κεντροαριστερά, κυρία Γεροβασίλη;

—Ο. Γεροβασίλη: Και το ΠΑΣΟΚ, ναι…

—Ερ.: Και το ΠΑΣΟΚ μέσα.

—Ο. Γεροβασίλη: Βεβαίως.

Η «μεγάλη Κεντροαριστερά» είναι λοιπόν το θέμα συζήτησης εδώ και αρκετούς μήνες και το ερώτημα είναι ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί.

Ας ξεναγηθούμε σε πρόσωπα και κόμματα εξετάζοντας ενδεχόμενα:

♦ Το ΠΑΣΟΚ είναι με διαφορά δεύτερο στις δημοσκοπήσεις και διεκδικεί μέσα από την εκλογή ηγεσίας να είναι de facto η αξιωματική αντιπολίτευση στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος ή η νέα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που θα πανηγυρίσει τη νίκη (το πιθανότερο) στις 13 Οκτωβρίου τι φιλοδοξίες άραγε θα έχει; Να κοντράρει τον κ. Μητσοτάκη ή να αναζητήσει ένα πλαίσιο για να «παρκάρει» το κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα όπως ονειρεύεται η Ολγα Γεροβασίλη;

Αν μπορεί να υποτεθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποια σχέση με την Κεντροαριστερά ας εξετάσουμε κι εδώ την ίδια υπόθεση:

– Ο ΣΥΡΙΖΑ, ευρισκόμενος σε πορεία απίσχνασης και αλληλοσπαραγμού, θα έχει κι αυτός πρόεδρο (το πιθανότερο) την 1η Δεκεμβρίου. Αν κερδίσει ο επικρατέστερος με βάση τις δημοσκοπήσεις, Στέφανος Κασσελάκης, είναι προφανές ότι το κόμμα και ό,τι το συνοδεύει (ΑΦΜ, κρατική χρηματοδότηση, κτίρια, μέσα ενημέρωσης κ.ο.κ.) θα περάσουν στον απόλυτο έλεγχό του. Θα έχει νικήσει και αυτόν που του άνοιξε την πόρτα (τον Παύλο Πολάκη) αλλά και τον Αλ. Τσίπρα που εμμέσως τον στήριξε το 2023 για να στραφεί εναντίον του το 2024. Με απλά λόγια, από περαστικός, μέσα σε 15 μήνες θα έχει πάρει στα χέρια του τα κλειδιά, κλειδώνοντας όλους τους υπόλοιπους απέξω.

– Αν κερδίσουν είτε ο Σωκράτης Φάμελλος, είτε ο Παύλος Πολάκης (το λιγότερο πιθανό), υπάρχει θεωρητικώς το ενδεχόμενο για ζυμώσεις και ρόλο για τον Αλ. Τσίπρα. Αλλά με ποιους; Με το ΠΑΣΟΚ που θα τοποθετείται ως αντίπαλος για τον κ. Μητσοτάκη, με τους 11 πρώην υπουργούς του κ. Τσίπρα στη Νέα Αριστερά, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ή με τον Γιάνη Βαρουφάκη; Υπάρχει άραγε κάποιος πρόθυμος, σε οποιοδήποτε κόμμα, για να παρκάρει τον εαυτό του κάτω από τον κ. Τσίπρα;

Πέρα από τα προσωπικής φύσεως αδιέξοδα για ένα εγχείρημα όπως αυτό που περιέγραψε η κυρία Γεροβασίλη, το γεγονός δηλαδή ότι ο κ. Τσίπρας διατηρεί κάκιστες σχέσεις με πρώην στελέχη και υπουργούς που υπηρέτησαν υπό τον ίδιο (και στη συνέχεια δημιούργησαν κόμματα), υπάρχουν και πολιτικής φύσεως προβλήματα.

Για το δημοκρατικό Κέντρο και την Κεντροαριστερά υπάρχουν δύο στοιχεία από τη πρωθυπουργική θητεία του κ. Τσίπρα που δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Πέρα από τον λαϊκισμό, τα ψέματα, την εχθροπάθεια, τον διχασμό ακόμη και τη Novartis, τα δύο αυτά στοιχεία είναι το δημοψήφισμα και η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο.

Για την ευρύτερη, μη κομμουνιστική Αριστερά, ο κ. Τσίπρας χρεώνεται την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από το 36% το 2015 στο 17% το 2023. Επίσης χρεώνεται από κάποιους και ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης για την επακόλουθη καθίζηση. Ετσι, το ηγετικό προφίλ του, που περιείχε και τον μύθο του ικανού τακτικιστή, έχει πληγεί σοβαρά από την πορεία αποσάθρωσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Επομένως, σε συνθήκες ομαλότητας και για όσα χρόνια αυτή διατηρηθεί, για τον κ. Τσίπρα και τη μεγάλη Κεντροαριστερά, μάλλον θα ισχύουν οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου:

—«Μη χτυπάς/ να σ’ ανοίξουνε, μη χτυπάς/ σ’ ένα σπίτι κλειστό/ που κανείς δε σ’ ακούει. Δρόμοι δεν υπάρχουν φορές/ που γυρίζουν ξανά/ για τις ίδιες χαρές».

Με άλλα λόγια, η Κεντροαριστερά μοιάζει αυτή τη στιγμή μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να χωράει τον κ. Τσίπρα. Αν επιστρέψουμε κάποτε σε μια εποχή που θα επέτρεπε να συγκυβερνήσει τη χώρα π.χ. ένα πρόσωπο όπως ο Πάνος Καμμένος, τότε, ναι, θα μπορούσε να υπάρξει μια ευκαιρία.

Για τον κ. Τσίπρα και «για τις ίδιες χαρές», αγκαλιά στη σκηνή, όπως στη φωτογραφία με τον κ. Καμμένο από το μακρινό πια (αλλά όχι ξεχασμένο) 2015.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News