Τους τελευταίους 15 μήνες, μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2023, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε «μόνος», χωρίς αντιπολίτευση, απέναντι στην κριτική του λεγόμενου «μετώπου της λογικής» η οποία εκφράστηκε με σοβαρότητα και είχε κόστος.

Η «αντιπολίτευση» των 15 αυτών μηνών από την κοινωνία των πολιτών (αλλά και από ορισμένα σοβαρά μέσα ενημέρωσης) ήταν θεμελιωμένη σε επιχειρήματα, κάτι που δεν συνέβη ποτέ την περίοδο 2009 – 2023 από τον Αλ. Τσίπρα που βασίστηκε σε ύβρεις και ανεδαφικές υποσχέσεις.

Αυτή η μοναξιά για τον κ. Μητσοτάκη φαίνεται όμως σιγά – σιγά να σπάει. Διότι απέκτησε ήδη εσωκομματική αντιπολίτευση και σύντομα θα αποκτήσει αντίπαλο και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Είναι δε πιθανό, στα μέσα Οκτωβρίου, ο Πρωθυπουργός να έχει πλέον «στέρεο» (από μέσα αλλά και απέξω) αυτή ακριβώς την αντιπολίτευση που προτιμά: τον λαϊκισμό και τον παλαιοκομματισμό.

Ηδη, ντυμένοι Τσίπρας του 2014, πικραμένοι/θυμωμένοι βουλευτές της ΝΔ άρχισαν —χωρίς να το καταλαβαίνουν— μια προσπάθεια που ευνοεί τον κ. Μητσοτάκη. Με την ερώτησή τους για τις τράπεζες στον Κωστή Χατζηδάκη θύμισαν τις περίφημες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για σεισάχθεια το 2014 και όσα έγιναν το σωτήριον έτος 2015. Ενώ το γεγονός ότι αρκετοί από αυτούς υπήρξαν υπουργοί της διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή (2004-2009), που παρέδωσε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας (αν όχι ήδη χρεοκοπημένη), δεν ενισχύει την αξιοπιστία των οικονομικών τους προτάσεων.

Ανοιξαν, λοιπόν, πρώτοι τον χορό οι 11 της ΝΔ ανάβοντας ένα «λαμπάκι» ανησυχίας στο ραντάρ του μετριοπαθούς ακροατηρίου. Του εκλογικού σώματος που πάλεψε για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ το 2015 αλλά και την επιστροφή στην δημοσιονομική ασφάλεια και σταθερότητα. Και το οποίο είναι αλήθεια ότι έχει ταράξει στην κριτική τον κ. Μητσοτάκη τους τελευταίους 15 μήνες για τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησής του.

Ανδρουλάκης και Δούκας 

Θα συνεχιστεί αυτός ο «χορός»; Πολλά θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της κάλπης στις 6 και 13 Οκτωβρίου στο ΠΑΣΟΚ.

Ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει και στην προεκλογική περίοδο με μια γραφειοκρατική/καταγγελτική ρητορική στην οποία κυριαρχεί ο θυμός, ενώ είχε τον χρόνο και τις ευκαιρίες να αποδείξει ότι δεν συνιστά απειλή για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Για αυτό άλλωστε και αμφισβητήθηκε. Ιδίως τον χειμώνα που μας πέρασε, ο κ. Ανδρουλάκης φρόντισε να αποξενώσει και το μεταρρυθμιστικό κοινό, αλλά και όσους δίνουν έμφαση στη συμπερίληψη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με τις επιλογές του για τα μη κρατικά πανεπιστήμια και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών όπου το ΠΑΣΟΚ είχε μεγαλύτερες ποσοστιαίες απώλειες βουλευτών από την ΝΔ.

Ο Χάρης Δούκας που εμφανίζεται ψηλά στις δημοσκοπήσεις φρόντισε να μοιράσει συμβολισμούς προς το αριστερό ακροατήριο και είναι ο μόνος που δηλώνει θετικός στην συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και να έχει όμως, δεν έχει απευθύνει κάλεσμα σε υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ να τον στηρίξουν. Επομένως το κλίμα που δημιουργείται γύρω από το πρόσωπο του ίσως έχει και το στοιχείο της «κατασκευής» στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεταξύ των υποψηφίων.

Το πιθανότερό είναι πως όταν η Ντόρα Μπακογιάννη αναφερόταν την Πέμπτη (19/9) «σε έναν υποψήφιο που ο Μητσοτάκης θα κάνει πάρτι εάν εκλεγεί» στις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ εννοούσε έναν εκ των κ.κ. Δούκα και Ανδρουλάκη (αναλυτικά εδώ από τη Βαβέλ).

Βεβαίως τα «πάρτι» στον έκτο χρόνο διακυβέρνησης, και με τη φθορά που αντικειμενικά καταγράφεται για την κυβέρνηση, δύσκολα μπορούν να συμβούν. Αυτό όμως που μπορεί να συμβεί είναι να θυμηθεί η κρίσιμη μάζα των κεντρώων τον λόγο που στήριξε τον κ. Μητσοτάκη απέναντι στον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο.

Με άλλα λόγια, αντί για τη χρήση της λέξης «πάρτι», το ιδανικό σενάριο για τον Πρωθυπουργό θα ήταν η επαναφορά των πραγμάτων στο γήπεδο στο οποίο έχει αποδείξει ότι κερδίζει. Και αυτό το γήπεδο είναι το μέτωπο απέναντι στον λαϊκισμό και τον παλαιοκομματισμό. Αν είναι δε και «στέρεο», με παλαιοκομματική γλώσσα εντός και εκτός ακόμα καλύτερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News