Θυμάστε έναν συριζαίο δήμαρχο στην Αργυρούπολη ονόματι Γκορτζίδη, ο οποίος ενώ πήγαινε για άνετη νίκη στις δημοτικές εκλογές βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα ατύχημα σε ένα ημιπαράνομο λούνα παρκ στην περιοχή του, στο οποίο σκοτώθηκαν δυο παιδιά; Βούιξε όλη η χώρα (και η περιοχή του, προφανώς), αλλά ο δήμαρχος ήταν άφαντος επί τρεις-τέσσερις μέρες. Τον έψαχναν όλοι για να μάθουν τι έγινε, πλην εκείνος δεν φαινόταν πουθενά.

Εμφανίστηκε μέρες αργότερα και προσπάθησε εκ των υστέρων να δώσει κάποιες γλίσχρες εξηγήσεις για το τρομερό συμβάν. Ηταν πολύ αργά, κανένας δεν τον άκουσε. Το κλίμα είχε ήδη γυρίσει εναντίον του και ο κύριος αυτός έσβησε ολοκληρωτικά από το πολιτικό και δημοτικό προσκήνιο. Οι δημότες του θεώρησαν ότι η απουσία του ήταν προϊόν φόβου, αδυναμίας και αμηχανίας, όλοι πείστηκαν ότι λούφαξε απέναντι σε μια ευθύνη την οποία έπρεπε να έχει αναλάβει με γενναιότητα. Και αυτό ήταν το τέλος του.

Θυμάστε, προφανώς, και την τραγωδία στο Μάτι. Ηταν δεδομένο ότι ο φρικτός θάνατος εκατό ανθρώπων στους δρόμους της γειτονιάς τους και σε απόσταση λίγων μέτρων από τη θάλασσα θα άφηνε έτσι εμβρόντητη την ελληνική κοινωνία. Είναι πεποίθησή μου όμως ότι αυτή η τραγωδία συσσώρευσε τόσο τρομακτικό πολιτικό κόστος στους ώμους του Τσίπρα, διότι μετά τους θανάτους ακολούθησε εκείνο το ντροπιαστικό βραδινό επικοινωνιακό σόου του πρωθυπουργού με τους υπουργούς του.

Η σοκαρισμένη χώρα ένιωσε ότι την κοροϊδεύουν όλοι μαζί και απροκάλυπτα, σε ζωντανή σύνδεση. Η επιχειρησιακή διαχείριση της μεγάλης φωτιάς θα μπορούσε ίσως να περιβληθεί με κάποια στοιχεία επιείκειας για την κυβέρνηση, όμως η επικοινωνιακή διαχείριση που ακολούθησε ήταν βαθιά κυνική και ως εκ τούτου ασυγχώρητη. Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα, που έθαψε πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Οταν κάποιοι ψήφισαν τον Χάρη Δούκα για δήμαρχο Αθηναίων, δεν πήραν φυσικά τοις μετρητοίς την εξαγγελία του ότι όσο θα είναι αυτός δήμαρχος η Αθήνα δεν πρόκειται να πλημμυρίσει, καθότι αυτός θα καθαρίζει τα φρεάτια. Κάτι που υποτίθεται ότι δεν έκανε ο πορφυρογέννητος Μπακογιάννης. Ούτε πήρε κανείς τοις μετρητοίς την αστεία εξαγγελία του ότι μέσα στην πρώτη τετραετία θα ρίξει τέσσερις βαθμούς κάτω τη θερμοκρασία της Αθήνας.

Ας έχει πάντως τον νου του ο Χάρης Δούκας, διότι το γεγονός ότι δεν πίστεψαν τις εξαγγελίες του δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και καμιά απαίτηση από τη δημοτική αρχή τους. Η Αθήνα κάηκε φέτος το καλοκαίρι από τις τρομερές ζέστες και οι γειτονιές της βούλιαξαν την Τετάρτη μέσα στο νερό της πρώτης βροχής και στις λάσπες. Τον είδαν πουθενά τον δήμαρχό τους; Τον άκουσαν να λέει κάτι; Φάνηκε κάπου η φιγούρα του μέσα στην καταστροφή, αν όχι για να συντονίσει και να παλέψει (όπως θα έπρεπε), έστω για να παρηγορήσει; Οχι, ο Χάρης Δούκας ήταν αλλού και μάζευε ψήφους για τη μάχη ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Μια χαρά το πάει και αυτός με την εκ των υστέρων διαχείριση κάθε στραβής που έκατσε στη βάρδια του. Καινούριος στο κουρμπέτι είναι και δεν έχει ιδέα πόσο γρήγορα και με τι ασήμαντες αφορμές παίρνει ανάποδες στροφές το κεφάλι των ψηφοφόρων και αρχίζουν το σιχτίρισμα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News