Στο βιβλίο της «Love Me! One Woman’s Search for a Different Happy Ever After», που κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα, η 46χρονη Μαριάν Πάουερ αντιμετωπίζει τους φόβους της για τη δέσμευση, τις σχέσεις και το σεξ, μέσα από ταντρικά εργαστήρια, την πολυσυντροφικότητα, τη «σολογαμία» -το trend που θέλει τις γυναίκες να παντρεύονται τον εαυτό τους- και, τελικά, με ένα πενθήμερο σεξ, το καλύτερο της ζωής της, όπως λέει, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς με χιούμορ και ειλικρίνεια χωρίς σεμνοτυφία.

Βέβαια δεν ήταν τόσο απλό. Ακόμα δυσκολεύεται να πιστέψει ότι έχει γράψει ένα τόσο πικάντικο βιβλίο με τα σεξουαλικά απομνημονεύματά της, πόσο μάλλον ότι το δημοσίευσε. «Είμαι μια Ιρλανδή καθολική μαθήτρια -και όχι το διασκεδαστικό, άτακτο είδος, αλλά το είδος για το οποίο τα πάντα είναι αμαρτία. Οπότε για μένα το να γράφω για το σεξ ήταν τρομακτικό», λέει στους βρετανικούς The Times, «Ξυπνούσα μέσα στη νύχτα λουσμένη στον κρύο ιδρώτα και σκεφτόμουν, “Τι κάνεις;”. Στην πραγματικότητα, ακόμα μου συμβαίνει», παραδέχεται.

«Αλλά ενώ ανησυχούσα ότι θα προκαλούσα αμηχανία στους φίλους ή την οικογένεια, αυτό που δεν με ανησυχούσε πάρα πολύ ήταν ότι θα με χλεύαζαν ή θα με σταύρωναν στον Τύπο επειδή είμαι γυναίκα που γράφει για το σεξ», λέει. Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο: ένα απόσπασμα του βιβλίου της τυπώθηκε ακόμη και στην ταμπλόιντ  Daily Mail.

Και αν ποτέ χρειαζόταν επιβεβαίωση ότι το σεξ -σε έντυπα, podcasts και σε όλη την ποπ κουλτούρα – έχει εκτοξευθεί σε αστρικά ύψη και ότι το να μιλάμε «βρώμικα» δεν είναι πλέον ταμπού, τότε τα περιεκτικά απομνημονεύματα της Πάουερ  για την σεξουαλική ενδυνάμωση της μέσης ηλικίας είναι σίγουρα αυτό. Τουλάχιστον, δηλαδή, το σεξ από γυναίκες, για γυναίκες, για το οποίο ενδιαφέρονται κυρίως γυναίκες. Επίσης, δε, αποφέρει κέρδη. Τον περασμένο μήνα, η 30χρονη Αλεξ Κούπερ, οικοδέσποινα του podcast «Call Her Daddy», υπέγραψε συμφωνία 125 εκατ. δολαρίων (πάνω από 113 εκατ. ευρώ) με το SiriusXM, διπλασιάζοντας τα κέρδη της από το Spotify.

Το podcast ξεκίνησε το 2018 και τώρα είναι το τέταρτο πιο δημοφιλές podcast στις ΗΠΑ, και η Κούπερ έχει αποκτήσει περισσότερους από τρία εκατ. ακολούθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενώ επίσης διαθέτει μια βάση διάσημων θαυμαστών, όπως οι Πάρις Χίλτον, Καμίλα Καμπέλο, Γκουίνεθ Πάλτροου και Κριστίνα Αγκιλέρα, οι οποίες, μάλιστα, έχουν εμφανιστεί στις εκπομπές της.

Μοιράζεται τακτικά τις λεπτομέρειες της κατοχυρωμένης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τεχνικής στοματικού σεξ «Gluck Gluck» και τα επεισόδιά της έχουν τίτλους, όπως «Secrets to Great Sex», «Faking Dirty Talk» και «Birthday Sex». «Προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να αισθάνονται καλά για τον εαυτό τους, να έχουν αυτοπεποίθηση, να είναι ενθουσιασμένοι με το σεξ», λέει η Κούπερ και προσθέτει ότι μεγαλώνει «ο αριθμός των γυναικών που μου λένε, “Ευχαριστώ που έκανες το σεξ και πάλι σέξι”».

Βέβαια δεν το βλέπουν όλοι θετικά αυτό, παρατηρεί στους Times η Τζέιν Μάλκερινς. Η  Κούπερ λέει ότι πρόσφατα συνάντησε μια γυναίκα, στην οποία είχε πει ένας  φίλος του φίλου της,«Ω, μισώ την Αλεξ Κούπερ και μισώ το “Call Her Daddy”. Η Αλεξ Κούπερ έχει κάνει τις γυναίκες πολύ σίγουρες  για τον εαυτό τους».

Ωστόσο δεν παίρνει όλα τα εύσημα η Κούπερ. Στο podcast τους «Brown Girls Do It Too», οι Ρουμπίνα Πάμπανι και Πόπι Τζέι απολαμβάνουν να εκνευρίζουν τους Βρετανούς Ασιάτες άνδρες με τις συζητήσεις τους για «το μεγάλο χοντρό ασιατικό αιδοίο μου» και το σεξ όταν έχουν την περίοδό τους. «Στις Ασιάτισσες αρέσει σεξ. Σκεφτόμαστε το σεξ όσο οποιαδήποτε άλλη. Απλά δεν μιλάμε γι’ αυτό», λέει η Τζέι, «Δεν ξέρω καν ποια είναι η λέξη για το σεξ στη βεγγαλική γλώσσα», προσθέτει.

Ακόμη, η 39χρονη Ρέινα Γκρίνμπεργκ και η 41 έτους Ασλεϊ Χέσελταϊν, ιδρύτριες της εταιρίας σεξουαλικών παιχνιδιών Vibes Only, φιλοξενούν το podcast «Girls Gotta Eat», στο οποίο συζητούν για «σεμνά τσιμπούκια».

Το σεξ, εξάλλου, επιστρέφει και στην οθόνη, με το άσεμνο «Babygirl» της Νικόλ Κίντμαν να είναι μια από τις πολλές τολμηρές ταινίες, που έκαναν πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας την περασμένη εβδομάδα. «Είναι η ιστορία μιας γυναίκας… όπως την αφηγείται μια γυναίκα, μέσα από το βλέμμα της», λέει η Κίντμαν, η οποία υποδύεται μια ισχυρή διευθύνουσα σύμβουλο που απατά τον σύζυγό της με έναν νεαρό ασκούμενο.

Στο μεταξύ, στις αρχές αυτού του μήνα, τον οποίο ο κόσμος του βιβλίου ονομάζει «Σεξτέμβρη», κυκλοφόρησε το «Want», μια συλλογή σεξουαλικών φαντασιώσεων ανώνυμων γυναικών, που επιμελήθηκε η Τζίλιαν Αντερσον, ως φόρος τιμής στο βιβλίο της Νάνσι Φράιντεϊ «My Secret Garden» (1973). Η Αντερσον διάβασε χιλιάδες επιστολές με τις φαντασιώσεις ανώνυμων γυναικών, στις οποίες πρόσθεσε και τη δική της, αν και παραδέχεται ότι το ανέβαλε συνεχώς: ««Δεν είμαι καθόλου σεμνότυφη και μπορώ να πω οποιαδήποτε λέξη δυνατά. Αλλά να το γράψω; Ενιωθα πραγματικά άβολα» είπε σε συνέντευξή της στον Guardian.  Δεν συνέβη όμως το ίδιο στις υπόλοιπες γυναίκες που συμμετείχαν στο εγχείρημα. Το «Want» περιλαμβάνει μια φαντασίωση για την εύρεση ενός νεαρού ιερέα πρόθυμου να κάνει στοματικό σεξ σε μια εκκλησία («και δεν φοβάται ότι ο Θεός του μπορεί να τον τιμωρήσει»).

Στα ράφια των βιβλιοπωλείων, εξάλλου,  φτάνει αυτόν τον μήνα και το «Submit», με τα ηλεκτρισμένα μυστικά απομνημονεύματα μιας υποταγμένης γυναίκας, όπως γράφει ο υπότιτλος, γραμμένο από μια γυναίκα που αυτοαποκαλείται Σονέτ, η οποία περιγράφει με πολύχρωμες λεπτομέρειες τη ζωή της ως επαγγελματία της μεσαίας τάξης, που απολαμβάνει να τη χτυπούν και να την εξευτελίζουν άγνωστοι.

Στο μεταξύ το μυθιστόρημα με τη μεγαλύτερη επιτυχία φέτος το καλοκαίρι, που εμφανίστηκε σε ξαπλώστρες από το Μαϊάμι μέχρι τη Μήλο, είναι το «All Fours» της Μιράντα Τζουλάι. Πρόκειται για την ιστορία μιας μητέρας σε εμμηνόπαυση, που προσποιείται ότι κάνει ένα ταξίδι με αυτοκίνητο στις ΗΠΑ αλλά κρύβεται σε ένα μοτέλ για εβδομάδες, όπου κυρίως αυνανίζεται με τη φαντασίωση ενός πολύ νεότερου άνδρα που εργάζεται στην τοπική εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων, πριν από μια τρελαμένη σεξουαλική επαφή με κάποιον εντελώς διαφορετικό, μια σκηνή που η συγγραφέας Κέιτ Γουάινμπεργκ αναφέρει ότι έπρεπε να διαβάσει «με έναν πυροσβεστήρα δίπλα μου»…

Οι καιροί αλλάζουν και μάλιστα γρήγορα, παρατηρεί στους Times η Τζέιν  Μάλκερινς. Το 2018, η συγγραφέας και δημοσιογράφος Στέφανι Θίομπολντ δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο «Sex Drive», μια περιγραφή του δικού της πραγματικού ταξιδιού σε όλη την Αμερική, μετά το τέλος μιας δεκαετούς σχέσης, σε μια προσπάθεια να επανασυνδεθεί με το σώμα και τη σεξουαλικότητά της. Περιγράφοντάς το ως «ένα είδος ταξιδιού με αυτοκίνητο στο οποίο το “Θέλμα και Λουίζ” συναντά το “Eat, Pray, Love”», βγήκε -όπως νιώθει τώρα- πολύ νωρίς, «Ηταν πολύ δύσκολο να πάρω σοβαρές κριτικές γι’ αυτό», είπε. Αλλά, νωρίτερα φέτος, «πήρα ένα email από τους εκδότες μου που μου είπαν ότι θα το επανεκδώσουν, γιατί προφανώς τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για αυνανισμό»….

Πράγματι, η λογοτεχνική ατζέντης Ρέιτσελ Μιλς επιβεβαιώνει ότι το 2024 είναι «η χρονιά των εκδόσεων για το σεξ», αν και τα περισσότερα από τα βιβλία για το σεξ της φετινής χρονιάς ανατέθηκαν το 2022, όταν, όπως λέει στους Times, «Οι άνθρωποι επαναξιολογούσαν τις σχέσεις τους μέσα στο lockdown και μετά από αυτό και αναρωτιόντουσαν, “Θέλω να είμαι σε αυτή την οικογένεια; Θέλω αυτή τη σχέση;”»

Η Μιλς πιστεύει, επίσης, ότι είναι ένα συνεχιζόμενο αποτέλεσμα του #MeToo, «στο οποίο αναγκαστήκαμε πραγματικά -και ευτυχώς- να επανεκτιμήσουμε έννοιες όπως το victim-blaming και το slut-shaming. Eπομένως, οι γυναίκες αισθάνονται πιο άνετα να ανοίγονται για τις επιθυμίες τους, με έναν τρόπο που μέχρι πολύ πρόσφατα, αν το έκανες, απλά σε αποκαλούσαν τσούλα. Και τότε ό,τι κι αν σου συνέβαινε ήταν δικό σου λάθος».

Το «Cleavage», το τελευταίο ερωτικό μυθιστόρημα της Κλίο Γουότσον, πρώην βοηθού στη Ντάουνινγκ Στριτ είναι ένα πόνημα με φόντο το Γουέστμινστερ, το οποίο περιλαμβάνει αρκετούς αδιάντροπους χαρακτήρες σεξουαλικά αχόρταγων γυναικών, όπως η Τζες, μια φιλόδοξη νεαρή δημοσιογράφος και λομπίστρια με μια τάση για φετιχιστικά  κλαμπ, και η Νατάσα, αναπληρώτρια πρωθυπουργός, η οποία σε μια σκηνή κρύβει έναν δονητή αυγό σε ένα σημείο όπου η ασφάλεια δεν θα σκεφτόταν ποτέ να ελέγξει, κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης της επιτροπής Μεταφορών.

«Βασικά σκέφτηκα, “Πώς θα ήθελα να να είμαι;”» λέει η Γουότσον στους Times, «Οταν μεγάλωνα, η συζήτηση που κάναμε στην εφηβεία μας ήταν, για όνομα του Θεού, μην είσαι τσούλα, αλλά ούτε και σεμνότυφη. Η Τζες και η Νατάσα δεν έχουν βαρίδια, δεν νιώθουν ντροπή για τη σεξουαλικότητά τους. Δεν ανησυχούν, για το αν “Θα μιλήσει κάποιος για μένα πίσω από την πλάτη μου ή αν στείλω σε κάποιον μια φωτογραφία μου θα τη δείξει σε κάποιον άλλο ;” Στην πραγματικότητα ενεργούν με έναν τρόπο με τον οποίο σε όλη μου τη θητεία προσπαθούσα να σταματήσω τους άνδρες βουλευτές να ενεργούν», λέει η Γουάτσον, η οποία εργάστηκε για τον Μπόρις Τζόνσον και τον επικεφαλής σύμβουλό του Ντομινίκ Κάμινγκς.

Το βιβλίο της, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο, περιλαμβάνει επίσης μια ιστορία στην οποία έξυπνοι στρατηγικοί αναλυτές των Συντηρητικών χρησιμοποιούν τις προτιμήσεις των ανθρώπων στα πορνό για την πρόβλεψη της εκλογικής συμπεριφοράς. Κάνοντας έρευνα για το μυθιστόρημά της, η Γουάτσον (αναγκαστικά) παρακολούθησε πολύ πορνό «και μια από τις ανακαλύψεις μου ήταν ότι η κατηγορία “Για Γυναίκες” στο Pornhub είναι πολύ καλά φτιαγμένη και διαθέτει σωστές ιστορίες. Υπάρχει κάποια σκέψη πίσω από αυτό», λέει. Η οποία, όπως σκέφτεται η ίδια, μπορεί να εξηγήσει εν μέρει την έκρηξη των βιβλίων για το σεξ. «Οι γυναίκες δεν θέλουν να βλέπουν απαραίτητα ένα σκέτο πήδημα. Θέλουμε να αφεθούμε σε καλοφτιαγμένες ιστορίες και φαντασιώσεις», τονίζει.

Αυτό αποδεικνύεται επίσης από τη ραγδαία ανάπτυξη του audio erotica, του ακουστικού πορνό που βασίζεται σε ιστορίες, αφηγούμενες σε δεύτερο πρόσωπο, πράγμα που επιτρέπει στον ακροατή να εισάγει εύκολα τον εαυτό του στη δράση. Το Dipsea, για παράδειγμα, είναι μια εφαρμογή ερωτικού περιεχομένου βασισμένη σε ιστορίες που ξεκίνησε από τις millennials Τζίνα Γκουτιέρεζ και Φέι Κίγκαν, το Emjoy είναι  μια «εφαρμογή σεξουαλικής ευεξίας», η οποία περιέχει ακουστικές ιστορίες παράλληλα με διαλογισμό και ασκήσεις ενσυνειδητότητας, και το Coral, μια «προσωπική εφαρμογή» που επικεντρώνεται σε ενημέρωση και εκπαίδευση.

Η πιο προβεβλημένη, ωστόσο, είναι η εφαρμογή Quinn, που ιδρύθηκε από την 27χρονη Καρολίν Σπίγκελ -αδελφή του 34χρονου Ιβαν Σπίγκελ, δισεκατομμυριούχου ιδρυτή του Snapchat και συζύγου της Μιράντα Κερ-, που αυτοπροσδιορίζεται ως το «Spotify του πορνό». Με χιλιάδες ιστορίες, με ετικέτες από «βανίλια» έως «εξευτελισμό», το Quinn, το 80% των χρηστών του οποίου είναι γυναίκες, και τα έσοδα του οποίου αυξήθηκαν πέρυσι κατά 440%, αποδεικνύεται μεγάλη επιτυχία ανάμεσα σε ακροατές της γενιάς Z, ενώ επίσης προσελκύει διάσημους συνεργάτες.

Η Σπίγκελ έχει και αυτή μια θεωρία σχετικά με το γιατί τα βιβλία και τα podcasts για το σεξ, και τα audio erotica είναι τόσο ελκυστικά για τις γυναίκες: η διαφορά μεταξύ της παρακολούθησης και της ακρόασης πορνό είναι «όπως όταν διαβάζεις Χάρι Πότερ ή ακούς το audiobook και ο πλήρης κόσμος υπάρχει στο μυαλό σου… Και μετά βλέπεις την ταινία και σκέφτεσαι “Ω, έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να φαίνεται”». Και προσθέτει, «Τι Κρίμα. Η πιο οπτική εμπειρία που μπορείς να έχεις είναι αυτή που δημιουργείς εσύ ο ίδιος».

Μήπως αυτή η πρόσφατη έκρηξη των βιβλίων, των podcasts και άλλων πολιτιστικών προϊόντων για το σεξ αντικατοπτρίζει απλά την αλλαγή των σεξουαλικών στάσεων, ή μετατοπίζει ίσως και τα πρότυπα;

Την απάντηση δίνει ίσως η περίπτωση του βιβλίου της Λίζα Ταντέο «Three Women», για τις επιθυμίες και τις σεξουαλικές τάσεις (συμπεριλαμβανομένης της μοιχείας, της πολυσυντροφικότητας και του σεξ με τον καθηγητή σου στο γυμνάσιο), τριών πραγματικών, συνηθισμένων γυναικών, από τις οποίες η Ταντέο πήρε συνεντεύξεις κατά τη διάρκεια οκτώ χρόνων προκάλεσε αίσθηση λογοτεχνικά όταν εκδόθηκε το 2019. Μόλις πέντε χρόνια αργότερα, η Ταντέο δεν πιστεύει ότι το βιβλίο της θα είχε τον ίδιο αντίκτυπο αν δημοσιευόταν τώρα. «Νομίζω ότι θα ήταν διαφορετικό. Εχουν κυκλοφορήσει τόσα πολλά μετά από αυτό, ώστε ίσως και να φαινόταν λίγο παλιομοδίτικο», λέει, «Αλλά μπορώ να είμαι χαρούμενη γιατί το “Three Women” έχει συμβάλει στην αλλαγή του τοπίου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News