Το προσωπικό της ρεκόρ (57’’.58) δεν ήταν αρκετό για να της εξασφαλίσει μια θέση στον τελικό των 400 μέτρων για αθλήτριες με μειωμένη όραση στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Κι όμως, μετά τον τερματισμό της στον ημιτελικό η Βαλεντίνα Πετρίλο έλαμπε από χαρά. Γιατί νωρίτερα, το μεσημέρι της Δευτέρας, είχε δει το μεγάλο της όνειρο να βγαίνει αληθινό.

Δεν είναι η πρώτη τρανς αθλήτρια που εμφανίστηκε στους Αγώνες. Οπως διευκρίνισε η Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή, η πρώτη ήταν η ολλανδή δισκοβόλος, Ινγκριντ φαν Κράνεν, στο Ρίο ντε Τζανέιρο (2016). Αλλά η ιστορία της δεν είχε γίνει ευρέως γνωστή. Η συμμετοχή της δεν είχε προκαλέσει αντιδράσεις, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στην περίπτωση της 51χρονης ιταλίδας σπρίντερ.

«Βρισκόμαστε εδώ (στο «Σταντ ντε Φρανς») σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου 2024. Ας καταγράψουμε αυτή τη μέρα ως ιστορική. Στο εξής, δεν θέλω να ξανακούσω για προκαταλήψεις ή διακρίσεις σε βάρος των τρανς ατόμων. Υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εμένα, που αυτοκτόνησαν, που έχασαν τη δουλειά τους, που δεν βρήκαν χώρο στα σπορ. Αλλά αφού τα κατάφερα εγώ, όλοι μπορούν (να τα καταφέρουν)», δήλωσε περήφανη μετά τους προκριματικούς, όπου κατέκτησε την πρόκριση στον ημιτελικό. Πριν αρχίσουν οι Αγώνες είχε τονίσει στο BBC Sport ότι η συμμετοχή της θα ήταν ένα «σύμβολο συμπερίληψης».

Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ως άνδρας, αν και από παιδί ένιωθε γυναίκα. Ηταν ένα μυστικό που δεν μπορούσε να μοιραστεί, ζώντας στη συντηρητική κοινωνία μιας γειτονιάς της Νάπολης. Είχε αποφασίσει «να το πάρει στον τάφο της», όπως έχει πει σε συνεντεύξεις της. Στα 20 έφυγε από την πόλη της και εγκαταστάθηκε στην Μπολόνια, όπου υπήρχε σχολείο για άτομα με προβλήματα όρασης. Είχε διαγνωστεί με σύνδρομο Stargardt από την ηλικία των 14 ετών. «Είναι σαν να βλέπεις το εξωτερικό ενός ντόνατ, αλλά όχι την τρύπα». Αλλά ούτε εκεί (στην Μπολόνια) τόλμησε να αποκαλυφθεί. Δεν ήθελε να απογοητεύσει τους γονείς της.

Το 2006 γνώρισε την Ελενα. Δέκα χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν και απέκτησαν δυο παιδιά, όπως γράφουν οι λονδρέζικοι Times. Οταν έκανε το «come-out», το 2018, η Ελενα ήταν η πρώτη που στάθηκε στο πλευρό της. Τον Ιανουάριο του 2019, που άρχισε την ορμονοθεραπεία, είχε, ήδη, κερδίσει 11 φορές το εθνικό πρωτάθλημα T12 στους Ανδρες. Το 2020 αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως γυναίκα.

Πέρυσι κατέκτησε δυο χάλκινα μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παραολυμπιακού Στίβου. Δεν ήταν εύκολο. Εξαιτίας της φυλομετάβασης είχε σοβαρό έλλειμμα ενέργειας, πήρε κιλά, έπαθε αναιμία, δεν μπορούσε να φάει και να κοιμηθεί όπως παλιά. «Είναι τρομερό για έναν άνθρωπο των σπορ, να νιώθει τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, όμως συμφιλιώθηκα με αυτή την κατάσταση, γιατί ήταν ένας συμβιβασμός που ήμουν υποχρεωμένη να κάνω. Για την ευτυχία μου», εξομολογήθηκε στον Guardian.

Μεγάλωσε θαυμάζοντας τα κατορθώματα του Πιέτρο Μενέα, του κορυφαίου ιταλού σπρίντερ όλων των εποχών. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει Ολυμπιονίκης, όπως εκείνος, λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε. Αλλά και ο δρόμος της προς τους Παραολυμπιακούς, ήταν γεμάτος περιπέτειες – θα τις αφηγηθεί σε ένα βιβλίο που σκοπεύει να γράψει μόλις επιστρέψει από το Παρίσι.

Το 2021 πάνω από 30 αθλήτριες συνυπέγραψαν αίτημα προς την ιταλική ομοσπονδία στίβου, να μην επιτρέψει στην Πετρίλο να λαμβάνει μέρος σε αγώνες Γυναικών. Είχαν προηγηθεί απειλές, ακόμη και για τη ζωή της. Οι λογαριασμοί της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν με μηνύματα μίσους. Φοβήθηκε, γι’ αυτό απέσυρε τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Masters. Σκεφτόταν σοβαρά να εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό.

Της άλλαξε γνώμη ο Σαντρίνο Πόρου, πρόεδρος της ιταλικής ομοσπονδίας αθλητών με αναπηρίες. Και της εξήγησε ότι, σε αντίθεση με την World Athletics (διεθνής ομοσπονδία στίβου), η Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή και η World Para Athletics (του στίβου) επιτρέπουν τη συμμετοχή τρανς αθλητριών σε διεθνείς διοργανώσεις. Αρκεί να μπορούν να αποδείξουν ότι τους 12 τελευταίους μήνες οι τιμές της τεστοστερόνης τους δεν ξεπερνούσαν ένα συγκεκριμένο όριο. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής, Αντριου Πάρσονς, είχε δηλώσει στο BBC Sport ότι η Πετρίλο είναι ευπρόσδεκτη στο Παρίσι. Επίσης, ότι θα ήθελε να δει στα σπορ μια ενιαία πολιτική για αυτό το ζήτημα.

Εγιναν πολλές προσπάθειες, από πολλούς, ώστε η Πετρίλο να μη φτάσει στους Παραολυμπιακούς. «Αναρωτήθηκα», λέει η ίδια, «πώς θα ένιωθα εγώ αν είχα γεννηθεί γυναίκα και έπρεπε να αναμετρηθώ με τη Βαλεντίνα, μια τρανς (γυναίκα); Θα ένιωθα έκπληξη, απορία, αμηχανία. Κατανοώ εκείνους που αντιδρούν. Αλλά θα ήταν άδικο για εμένα και τους ανθρώπους σαν εμένα, να καταδικαστούμε σε ισόβια εξορία από τα σπορ».

Η Πετρίλο τρέξει και την Παρασκευή, στα T12 200 μέτρα Γυναικών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News