Eχουμε όλοι ακούσει ή ακόμα και συναντήσει περιπτώσεις γονιών που ξεχωρίζουν τα παιδιά τους: το ένα το γεμίζουν δώρα και το άλλο το θυμούνται μόνο σε γιορτές, στο ένα συγχωρούν κάθε ζαβολιά και το άλλο το μαλώνουν για το παραμικρό, και πάει λέγοντας. Θλιβερές περιπτώσεις αναμφίβολα, που κάνουν αργότερα πλούσιους τους ψυχαναλυτές. Αλλά έως τώρα δεν είχαμε συναντηθεί με την περίπτωση ενός πολιτικού αρχηγού που έκανε τέτοιου τύπου διακρίσεις στην εσωκομματική του αντιπολίτευση.

Μόλις 24 ώρες από τη στιγμή που ο Παύλος Πολάκης παρενέβη στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα τα κομματικά Μέσα, μόνο και μόνο για να πει ότι το κόμμα χρειάζεται αλλαγή ηγεσίας και ο ίδιος πρόκειται να συμβάλει σε αυτήν, ο Στέφανος Κασελάκης δεν έχει σταματήσει να κατηγορεί και να πετά αιχμές για «οργανωμένο σχέδιο» υπονόμευσης σε συνεργασία με τη «διαπλοκή». Oχι όμως τον πάλαι ποτέ βασικό υποστηρικτή του που πλέον του επιτίθεται ευθέως. Αλλά την κίνηση των «87» και προφανώς, μέσω αυτής, τον προκάτοχό του Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίον εμφανώς θέλει να αναμετρηθεί ευθέως, κατά προτίμηση πριν το Συνέδριο.

Από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση (κυρίως με πρωτοβουλία του Παύλου Πολάκη), η πλευρά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τρεις κινήσεις. Η πρώτη ήταν να βγάλει ανακοίνωση με την οποία καταγγέλει τα οκτώ μέλη της Πολιτικής Γραμματείας (όλη η ομάδα του κλίματος Τσίπρα) που αποχώρησαν από τη συνεδριάσή της, διαμαρτυρόμενα για την ασάφεια του σχεδίου διάσωσης των Μέσων. Η δεύτερη ήταν να δώσει διαρροή με τα ονόματα των μελών της Πολιτικής Γραμματείας που κατέθεσαν χρήματα για την καταβολή κάποιου έναντι δεδουλευμένων στους εργαζόμενους των Μέσων —ώστε να καταδείξει ότι ήταν τα προσκείμενα σε αυτόν μέλη και όχι αυτά της επιρροής Τσίπρα που συνεισέφεραν κάποιο ποσό. Και η τρίτη, ένα βίντεο στο οποίο οι μεν «87» της Κεντρικής Επιτροπής παρομοιάζονται ευσχήμως με τους «53» και τους «6+6» του ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή τον κορμό της σημερινής «Νέας Αριστεράς»), ο δε Τσίπρας χαρακτηρίζεται -εμμέσως- «εκλεκτός της διαπλοκής», ο οποίος προορίζεται να ηγηθεί ενός «κεντροαριστερού» χυλού.

Ενδιάμεσα είχε υπάρξει η απάντηση στον Παύλο Πολάκη. Μελιστάλαχτη, συγκαταβατική και γεμάτη κατανόηση, ζητούσε από τον βουλευτή Χανίων, που προανήγγειλε ουσιαστικά την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να επιστρέψει στη μεγάλη αγκαλιά της κομματικής πλειοψηφίας υπό τον πρόεδρο, βεβαιώνοντας ότι εξετάζονται και οι κατηγορίες του εναντίον της βουλευτίνας του κόμματος Αθηνάς Λινού. Φευ, η απάντηση υπήρξε μια μεγαλοπρεπής «χυλόπιτα»: ο Πολάκης σε βαρύ ύφος απάντησε ότι έχει πάρει τις αποφάσεις του και προχωρά.

Τι είναι αυτό που κάνει τον Κασσελάκη να επιτίθεται με τέτοιον τρόπο στην πτέρυγα Τσίπρα και να συνεχίζει τα ανοίγματα στον Πολάκη; Η αναγνώριση μιας πραγματικότητας της οποίας ο Στέφανος Κασσελάκης έχει γίνει κοινωνός εδώ και αρκετούς μήνες. Οτι, πρώτον, δεν μπορεί να ηγηθεί ουσιαστικά του κόμματος εάν δεν «σκοτώσει» το φάντασμα του Αλέξη Τσίπρα και ότι, δεύτερον, ακόμα και αν το πράξει, δεν μπορεί να ηγηθεί χωρίς τη στήριξη του Πολάκη. Οχι μόνο γιατί αυτός τον «σύστησε» στο κοινό του ΣΥΡΙΖΑ και του εξασφάλισε και την ύπαρξη κομματικού μηχανισμού, αλλά κυρίως γιατί εξαρχής ο Στ. Κασσελάκης πολιτεύτηκε ως ο εξ εσπερίας επίκλητος ηγέτης στο κόμμα Πολάκη.

Το περιβάλλον του πρώην αναπληρωτή υπουργού εκτιμά σταθερά εδώ και κάποιον καιρό ότι αυτός έχει μια σκληρή επιρροή που μετράται κοντά στο 6% του εκλογικού σώματος, αλλά το οποίο δεν μπορεί ούτε να διευρυνθεί ούτε να εξασφαλίσει ευρύτερη στήριξη με τον ίδιο τον Πολάκη επικεφαλής. Η υποψηφιότητα Κασσελάκη —ενός ανθρώπου που χαρακτηριολογικά δεν θα τον συνταίριαζε κανείς με τον Πολάκη— είχε ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό: να απαλλάξει το κοινωνικό «κόμμα Πολάκη» από τις αντισυσπειρώσεις που δημιουργεί ο αρχηγός του. Αν όμως καταλήξει να απαλλαγεί και από τον ίδιο τον Πολάκη, είναι εξαιρετικά αμφίβολο τι μένει.

Εάν Πολάκης και Κασσελάκης έφταναν μέχρι μια εκλογική αναμέτρηση, είναι αρκετά πιθανό ότι ο βουλευτής Χανίων θα επικρατούσε. Την επόμενη στιγμή όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκατέλειπε τη φιλοδοξία να φτάσει ή να ξεπεράσει τα ποοστά του 2023. Τώρα την έχει ακόμα; Η κίνηση του Πολάκη να θέσει σχεδόν ευθέως υποψηφιότητα, δείχνει ότι ο ίδιος δεν το πολυπιστεύει. Μέχρι τουλάχιστον να αρχίσουν οι συνήθεις σε αυτές τις περιπτώσεις μεσολαβήσεις, μήπως και οι δύο Σφακιανοί έρθουν ξανά πιο κοντά.

Όσο για τους φρουρούς του Τσίπρα, είναι μάλλον απίθανο αυτή η εξέλιξη να τους βάλει σε σκέψεις. Η πορεία τους προς την έξοδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον μη αναστρέψιμη, όπως φάνηκε και από την τελευταία διαρροή το βράδυ της Παρασκευής. Η ανακοίνωση της ΠΓ με την οποία καλούνται οι επιλαχώντες βουλευτές Επικρατείας να παραδώσουν τις έδρες τους προς όφελος του Στ. Κασσελάκη —κάτι που δεν θα γίνει— είναι μια καλή αφορμή για τη διάσπαση. Στην οποία οι «87» θέλουν να μην κουβαλήσουν το στίγμα της «Νέας Αριστεράς», ότι αποχώρησαν μόνο και μόνο επειδή έχασαν.

Στο μεταξύ, στον «εμφύλιο των Σφακίων», η ταξιαρχία του Τσίπρα μπορεί να κάνει τον θεατή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News