Τόνι Κέρτις και Τζάνετ Λι. Ο Κέρτις είχε συμβόλαιο με τα Universal Studios όταν ανακοίνωσε τον αρραβώνα του με τη Λι, κάνοντας έξαλλα τα στελέχη, που θεώρησαν ότι ο γάμος θα χαλούσε την εικόνα του εργένη και θα απογοήτευε τις αφοσιωμένες θαυμάστριές του. «Αλλά», εξηγεί το Life, «παρά τις πικρές αλληλοκατηγορίες, τις απειλές για εξορία πίσω στο Μπρονξ και τις προειδοποιήσεις ότι η κινηματογραφική του καριέρα θα τελείωνε, ο Τόνι και η Τζάνετ κλέφτηκαν». Η φήμη τους παρέμεινε αμείωτη και στη συνέχεια απέκτησαν δύο κόρες, την Κέλι (αριστερά) και την Τζέιμι Λι, οι οποίες έγιναν επίσης ηθοποιοί. Μπέβερλι Χιλς, 1959

Σοφία Λόρεν και Κάρλο Πόντι κάπου κοντά στη Ρώμη, το 1964. Το Life είχε περιγράψει λεπτομερώς τη δαιδαλώδη διαδρομή της Λόρεν και του Πόντι προς τον γάμο σε προηγούμενο άρθρο του με τίτλο «Bigamy Italian Style». Ο Πόντι προσπάθησε να χωρίσει την πρώτη του σύζυγο και να παντρευτεί τη Λόρεν με πληρεξούσιο στο Μεξικό, αλλά η Ιταλία δεν αναγνώριζε το διαζύγιο. Τα ιταλικά δικαστήρια κατηγόρησαν τον διάσημο παραγωγό για διγαμία και το ζευγάρι ακύρωσε τον γάμο του. Το 1966 απέκτησαν τη γαλλική υπηκοότητα και παντρεύτηκαν τελικά εκεί

Μέριλιν Μονρόε και Σίντνεϊ Γκίλαροφ. Σαν «Κοπάδι από διορθωτές» περιέγραψε το Life την ομάδα που περιέλαβε τη Μονρόε για μια σκηνή στην προτελευταία ταινία της, «Ελα να αγαπηθούμε» (1960). Ανάμεσά τους ήταν και ο Γκίλαροφ, επικεφαλής των κομμωτών της MGM, υπεύθυνος για τη δημιουργία δεκάδων άμεσα αναγνωρίσιμων χτενισμάτων κορυφαίων ηθοποιών για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Προσωπικός κομμωτής της Μονρόε, στενός φίλος και έμπιστός της, ο Γκίλαροφ ήταν από τους τελευταίους ανθρώπους που της μίλησαν τη νύχτα που πέθανε. MGM Studios, 1960

Η Τίπι Χέντρεν σε «ειρηνική» πόζα στο σπίτι παρέα με το λιοντάρι της, τον Νιλ, μερικά χρόνια πριν ξεκινήσει η παραγωγή της αιματηρής ταινίας της «Roar» . Η ηθοποιός και ο σύζυγός της, Νόελ Μάρσαλ, έχτισαν την ταινία γύρω από περισσότερα από 100 ανεκπαίδευτα λιοντάρια, τίγρεις και άλλα άγρια ζώα, γυρίζοντάς την κυρίως μέσα και γύρω από το σπίτι τους στο Λος Αντζελες. Εβδομήντα μέλη του καστ και του συνεργείου τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της κόρης της Χέντρεν, Μέλανι Γκρίφιθ, τα τραύματα της οποίας απαιτούσαν πλαστική χειρουργική επέμβαση. Η Χέντρεν, δε, τραυματίστηκε σοβαρά από έναν ελέφαντα. Σέρμαν Οόουκς, Καλιφόρνια, 1971

«A guy named Joe» (1943). Στην τεράστια δεξαμενή νερού της MGM, ένα συνεργείο ειδικών εφέ ενορχηστρώνει τον βομβαρδισμό μιας μινιατούρας ιαπωνικής αποθήκης πυρομαχικών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την πολεμική ταινία. Η αρχική λεζάντα του Life σημείωνε ότι το μοντέλο αεροπλάνου P-38 «χαλάει την αποστολή επειδή τα καλώδια δεν είναι αρκετά τεντωμένα. Ενας άνδρας βγαίνει έξω για να το σώσει, ενώ ο σκηνοθέτης περιμένει υπομονετικά σε μια σχεδία και ο εικονολήπτης είναι σε ετοιμότητα στην πλατφόρμα δεξιά». MGM Studios, 1943

Η Τζέιν Μάνσφιλντ και ο σύζυγός της, ο πρώην Mr. Universe Μίκι Χάργκιτεϊ, έβαλαν τον σκηνογράφο Γκλεν Χολς να μετατρέψει την έπαυλή τους στο Χόλιγουντ σε «ροζ παλάτι». Ροζ χρώματα και παχιά χαλιά αφθονούσαν, ακόμη και στους τοίχους του μπάνιου. Στο δοκίμιο του 1961 με τίτλο «A Daffy Tinge Binge», το Life έγραφε: «Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το πάτωμα από το ταβάνι στο γούνινο ροζ μπάνιο της Τζέιν Μάνσφιλντ. Η κύρια διαφορά είναι ότι η μπανιέρα σε σχήμα καρδιάς βρίσκεται στο πάτωμα». Λος Αντζελες, 1960

Ο Αλφρεντ Χίτσκοκ ποζάρει με τους πρωταγωνιστές του στην κλασική ταινία τρόμου «Τα πουλιά» (1963). Πάνω από 25.000 ζωντανά πουλιά χρησιμοποιήθηκαν στα γυρίσματα και φημολογείται ότι τους έδιναν σιτάρι αναμεμειγμένο με ουίσκι για να είναι πιο υπάκουα. Universal Studios, 1963

Το εξώφυλλο της πολυτελούς έκδοσης «Life. Hollywood»