Κυριακή βράδυ στο «Στάμφορντ Μπριτζ» του Λονδίνου. Ο Ματέο Κόβασιτς σκοράρει το δεύτερο γκολ της Μάντσεστερ Σίτι εναντίον της Τσέλσι και, ουσιαστικά, το παιχνίδι τελειώνει αρκετά λεπτά πριν από τη λήξη του. Ο συνιδιοκτήτης και πρόεδρος της Τσέλσι, Τοντ Μπόελι, δεν θέλει να δει άλλο. Ούτε να ακούει τις αποδοκιμασίες της εξέδρας. Σηκώνεται βιαστικά από το κάθισμά του και εξαφανίζεται. Το… πάρτι στα social media αρχίζει.

«Πήγε να ψάξει στο Transfermarkt για νέους παίκτες», πόσταρε ένας οπαδός των «Μπλε». «Πάει να αγοράσει τον Ζοάο Φέλιξ, τον Οσιμεν, τον Κιέζα, τον Μαραντόνα και τον Πελέ», έγραψε ένας άλλος. Ανάμεσα σε ειρωνείες, ύβρεις και απειλές («γύρνα πίσω στις ΗΠΑ προτού σε διώξουμε δια της βίας»), κάποιοι από τους αγανακτισμένους εντόπισαν τη ρίζα του κακού για την Τσέλσι: «Δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο, βλέπει την ομάδα μόνο ως επιχείρηση».

Αυτό, ακριβώς, είναι η Τσέλσι του Μπόελι και των συνεταίρων του: ένα hedge fund, ένα επενδυτικό πρότζεκτ με σκοπό το κέρδος. Σαν όλα τα άλλα που «τρέχει» ο όμιλος εταιρειών Clearlake Capital, στον οποίο είναι μέτοχος και διευθυντικό στέλεχος. Οι ατζέντηδες του πλασάρουν ποδοσφαιριστές των 30, 40, ή 50 εκατομμυρίων ευρώ, που «σε λίγα χρόνια θα αξίζουν τα τετραπλάσια», και εκείνος αγοράζει ασταμάτητα χωρίς να λογαριάζει τίποτε άλλο πέρα από τα οφέλη της (πιθανής) υπεραξίας τους.

Φέρε κι αυτόν, φέρε και εκείνον, το ρόστερ της Τσέλσι έφτασε να αριθμεί 43 ποδοσφαιριστές. Περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, έξι τερματοφύλακες, επτά κεντρικούς αμυντικούς, έξι πλάγιους αμυντικούς, έξι εξτρέμ και έξι «καθαρόαιμους» επιθετικούς. Οι αποστολές για τους αγώνες χωράνε τους μισούς. Οι άλλοι μισοί θα πρέπει να βλέπουν τα παιχνίδια από την εξέδρα. Ως θεατές. Χωρίς να είναι τραυματίες ή τιμωρημένοι. Είναι αδύνατο για οποιονδήποτε προπονητή να διαχειριστεί τα αποδυτήρια όταν οι μισοί από τους παίκτες του περισσεύουν και ζηλεύουν τους άλλους μισούς, που παίζουν. Αλλά ο Εντσο Μαρέσκα έχει ζητήσει να αποκτηθούν κι άλλοι μέχρι να λήξει η περίοδος των μεταγραφών, στο τέλος του μήνα.

Ο 24χρονος πορτογάλος επιθετικός της Ατλέτικο Μαδρίτης, Ζοάο Φέλιξ, ο οποίος είχε αγωνιστεί στην Τσέλσι στο δεύτερο μισό της σεζόν 2022-2023, θα αποτελέσει τη δέκατη προσθήκη της αυτό το καλοκαίρι, έναντι 50 εκατ. ευρώ. Το club του Λονδίνου θα χρειαστεί να «ξεφορτωθεί» μια ντουζίνα ποδοσφαιριστές – ίσως, περισσότερους. Από τον Μάιο του 2022, που ο Μπόελι ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου, παίκτες έρχονται και φεύγουν. Και αυτοί που έρχονται, δεν είναι απαραιτήτως καλύτεροι από εκείνους που φεύγουν. Την Κυριακή η Τσέλσι παρέταξε στη μεσαία της γραμμή τον Μόισες Καϊσέδο, τον Ρομέο Λάβια και τον Εντσο Φερνάντες, για τους οποίους δαπάνησε στο σύνολο σχεδόν 300 εκατ. ευρώ. Αλλά την παράσταση έκλεψε ο Κόβασιτς: αυτός που πούλησε πέρυσι για 30 εκατ. ευρώ.

Από την ομάδα της Τσέλσι που το 2021 κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, νικώντας στον τελικό του Οπόρτο τη Μάντσεστερ Σίτι (1-0), ούτε ένας δεν κλώτσησε την μπάλα στο ματς της περασμένης Κυριακής. Εκτός από τον Κοβάσεβιτς, ο οποίος φορούσε τη φανέλα της Σίτι. Ο Μπόελι κατάφερε να διαλύσει μια πρωταθλήτρια Ευρώπης, ξοδεύοντας (περίπου) 1,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τους λονδρέζικους Times. Υποτίθεται, για να την ενισχύσει. Αλλά τα χρήματα αυτά δεν φαίνονται στο χορτάρι. Εξανεμίστηκαν. Το 2023 η Τσέλσι τερμάτισε 12η στην Πρέμιερ Λιγκ. Και την περασμένη σεζόν, 6η. Την τελευταία στιγμή κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο εφετινό Κόνφερενς Λιγκ…

Μέσα σε δυο χρόνια ο Μπόελι «ξήλωσε» όλα στα στελέχη που βρήκε στο club: στο εμπορικό τμήμα, στο οικονομικό, στις δημόσιες σχέσεις, στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού. Αλλαξε το επιστημονικό προσωπικό, τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές, τους υπεύθυνους του γηπέδου και των ακαδημιών. Απέλυσε τρεις προπονητές (Τούχελ, Πότερ, Ποτσετίνο) και τους βοηθούς τους, αναλυτές, γυμναστές κλπ. Και συνεχίζει το ατελείωτο «φύγε εσύ, έλα εσύ» με τους παίκτες.

Σε μια επιχείρηση, οι διαρκείς αλλαγές προσώπων μπορεί να είναι για καλό. Σε μια ομάδα, όχι. Η Τσέλσι είναι ένα σύνολο αξιόλογων (και ακριβών) παικτών που δεν γνωρίζουν καλά, ο ένας τον άλλον, δεν έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους, και δεν ξέρουν… τι τους ξημερώνει σε αυτόν τον σύλλογο. Βλέπουν συναδέλφους τους που επί χρόνια έδωσαν στην ομάδα τον καλύτερό τους εαυτό, να οδηγούνται στην έξοδο. Μόνο και μόνο, για να χωρέσουν οι καινούργιοι. Βλέπουν τον Ραχίμ Στέρλινγκ να εκφράζει δημοσίως την αγωνία του για το μέλλον, και σκέφτονται ότι μπορεί να είναι οι επόμενοι στη «μαύρη λίστα». Οπως γράφουν οι Times, αναρωτιούνται αν θα πρέπει να τρέξουν προς τις σωσίβιες λέμβους, όσο υπάρχει χώρος ακόμη.

Οι οπαδοί της Τσέλσι παρακολουθούν μια ομάδα που τους είναι (περίπου) άγνωστη, εντελώς διαφορετική από εκείνη που άφησε πίσω του ο Αμπράμοβιτς. Χωρίς τα αφοσιωμένα πρόσωπα που γνώριζαν και αγαπούσαν, με άλλη ταυτότητα, άλλη κουλτούρα, άλλους στόχους και άλλη δυναμική. Μόνο οι μπλε φανέλες απέμειναν να τους θυμίζουν την Τσέλσι που, κάποτε, τους συγκινούσε και τους γοήτευε.

Οι υποστηρικτές της δεν είχαν την απαίτηση, η Τσέλσι να νικήσει τη «μόνιμη» πρωταθλήτρια Αγγλίας. Θυμούνται, όμως, την αντίστοιχη περσινή αναμέτρηση στο «Στάμφορντ Μπριτζ», που είχε λήξει 4-4 και θεωρήθηκε ως το πιο θεαματικό και συναρπαστικό παιχνίδι της περασμένης σεζόν. Θυμούνται, επίσης, την εκπληκτική απόδοση της ομάδας τους στον δεύτερο γύρο. Και αναρωτιούνται, μήπως ο Μπόελι βιάστηκε, πάλι, να τα αλλάξει όλα; Μήπως, το πρόβλημα δεν είναι οι παίκτες και οι προπονητές, αλλά οι ιδιοκτήτες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News