Στις 19 Αυγούστου 1964 το βρετανικό συγκρότημα έδωσε την πρώτη συναυλία του στην περίφημη αμερικανική περιοδεία, η οποία απέφερε μέσα σε ένα χρόνο 1 εκατομμύριο δολάρια. Περιλάμβανε τελικά 32 σταθμούς σε 25 πόλεις, μία συνάντηση με τον Μπομπ Ντίλαν και μία με τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’.

Διήρκεσε μόλις 29 λεπτά και διακόπηκε δύο φορές από τους θαυμαστές και τις ακροάτριες που ήθελαν να δουν από κοντά το «εξωτικό» βρετανικό φρούτο. Η εμφάνιση των Beatles στο Cow Palace του Σαν Φρανσίσκο πέρασε στην Ιστορία ως η πρώτη στην αμερικανική περιοδεία τους το 1964. Εξήντα χρόνια πριν, οι Φανταστικοί Τέσσερις άλωναν τον Νέο Κόσμο και μάλιστα με μετρημένα 12 τραγούδια: «Twist and shout», «You can’t do that», «All my loving», «She loves you», «Till there was you», «Roll over Beethoven», «Can’t buy me love», «If I fell», «I want to hold your hand», «Boys», «A hard day’s night», «Long tall Sally».

To σόου ξεκίνησε στις 8 το βράδυ με την εμφάνιση άλλων συγκροτημάτων: The Bill Black Combo, The Exciters, The Righteous Brothers και της Τζάκι ΝτεΣάνον.

Οι Beatles εμφανίστηκαν στις 9.20 φορώντας μπλου μπλακ κοστούμια και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Είχε πουληθεί άλλωστε το σύνολο των 17.130 εισιτηρίων που ήταν διαθέσιμα. Οι εισπράξεις έφτασαν τα 91.670 δολάρια, εκ των οποίων 47.600 ήταν η αμοιβή της μπάντας. Για να έχουμε μια αίσθηση της απήχησης και της μανίας που μόλις ξεκινούσε αρκεί να πούμε ότι η λιμουζίνα που θα τους μετέφερε στην επόμενη συναυλία του Λας Βέγκας είχε πολιορκηθεί από τρελούς φαν της εποχής, οπότε οι διοργανωτές «επιστράτευσαν» ένα ασθενοφόρο, για να τους μεταφέρει μέχρι το αεροδρόμιο. Σε 19 κορίτσια που συμμετείχαν στη συναυλία παρασχέθηκαν πρώτες βοήθειες, ένα αγόρι είχε εξάρθρωση ώμου, 50 θεατές τραυματίστηκαν ελαφριά και δύο συνελήφθησαν προληπτικά (σύμφωνα με το beatlesbible.com).

«Ήταν μια τρέλα όλη εκείνη η περιοδεία» θα έγραφε αργότερα στην «Ανθολογία» του ο Τζορτζ Χάρισον. «Όχι για εμάς στην μπάντα. Εμείς ήμασταν κανονικοί – ο υπόλοιπος κόσμος ήταν τρελαμένος. Όπου κι αν πηγαίναμε, η Αστυνομία ήταν παρούσα. Και όλοι έμπαιναν στο τριπάκι της μανίας. Οποιοσδήποτε μπορούσε να γυρίσει μια ταινία δείχνοντας απλώς πώς τρελαίνονταν όλοι στα μέρη απ’ όπου περνούσαν οι Beatles».

Η περιοδεία τους στις ΗΠΑ και τον Καναδά περιλάμβανε τελικά 32 συναυλίες σε 25 πόλεις μέσα σε 31 ημέρες. Τους παρακολούθησαν από 4.000 θεατές (στη Νέα Υόρκη) έως 28.000 (Βαλτιμόρη). Για κάθε σόου η μπάντα κέρδιζε 50.000 δολάρια (που ισοδυναμούν με περίπου 500.000 δολάρια σε σημερινή τιμή), ενώ τα συνολικά κέρδη της περιοδείας έφτασαν το ένα εκατομμύριο. Ο σταθμός τους στη Νέα Υόρκη έχει μείνει ιστορικός και για έναν άλλο λόγο: στις 28 Αυγούστου συνάντησαν εκεί, στο ξενοδοχείο Delmonico, τον Μπομπ Ντίλαν.

«Hταν το είδωλό μας. Ήταν μεγάλη τιμή να τον γνωρίσουμε, ώσπου συναντηθήκαμε ένα βράδυ σ’ εκείνο το τρελό πάρτι. Νόμιζα ότι είχα βρει το νόημα της ζωής» θα πει σε συνέντευξή του το 2011 ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Ο ατζέντης τους, ο φοβερός και τρομερός Μπράιαν Επστάιν, ήταν μαζί τους όταν τα «Σκαθάρια» πρόσφεραν στον Ντίλαν αμφεταμίνες («μoβ καρδιές»), αλλά εκείνος αρνήθηκε ζητώντας «κάποιο φτηνό κρασί». Τελικά, σύμφωνα με αφηγήσεις των ίδιων, δοκίμασαν μαζί του μαριχουάνα.

Η αρχή της «εισβολής»

Η «αμερικανική εισβολή» είχε ξεκινήσει πάντως νωρίτερα και με διαφορετικό τρόπο. Καταρχάς την 1η Φεβρουαρίου 1964 το συγκρότημα σημείωσε το πρώτο του No1 στις ΗΠΑ με το τραγούδι «I want to hold your hand». Με Τζον Λένον και Τζορτζ Χάρισον στις κιθάρες, τον Πολ Μακάρτνεϊ στο μπάσο και τον Ρίνγκο Σταρ στα τύμπανα. Επρόκειτο για το ιστορικό σινγκλ που είχαν ηχογραφήσει ένα χρόνο πριν αποδεικνύοντας την ξεχωριστή τους ικανότητα να γράφουν διαχρονικά και εμπορικά τραγούδια. Κι ύστερα ακολούθησε η πραγματική «απόβαση»: στις 7 Φεβρουαρίου χιλιάδες θαυμαστές πλημμύρισαν το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης και 400 τυχεροί παραβρέθηκαν και στο ξενοδοχείο Plaza, όπου κατέλυσαν οι τέσσερις σταρ. Ρεπορτάζ της εποχής ανέφεραν δηκτικά ότι «οι Βρετανοί πήραν πίσω το αίμα τους για το “Κίνημα του Τσαγιού”»(η αφορμή για να ξεκινήσει ο νικηφόρος αγώνας της αμερικανικής ανεξαρτησίας το 1775).

Το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου σειρά είχε η εμφάνισή τους στο τηλεοπτικό σόου του Εντ Σάλιβαν, σε ένα στούντιο με χωρητικότητα 728 θέσεων. Οι Beatles έπαιξαν εκεί ζωντανά πέντε τραγούδια, τέσσερα δικά τους («All my Loving», «She Loves You», «I Saw her Standing There» και «I Want to Hold Your Hand»), και μια διασκευή («Till There Was You» της Μέρεντιθ Γουίλσον). Η εκτίμηση της βρετανικής εφημερίδας «Telegraph» ήταν ότι η τηλεθέαση της εκπομπής έφθασε τα 73 εκατομμύρια – αριθμός που αντιστοιχούσε στο 45% των τηλεοπτικών δεκτών που ήταν ανοιχτοί εκείνη την ώρα, και στο 40% του αμερικανικού πληθυσμού, ενώ παραδοσιακά η εκπομπή προσέλκυε πανεθνικά κατά μέσο όρο 21 εκατομμύρια.

Για την ιστορία, οι Beatles επέστρεψαν στο Σαν Φρανσίσκο στις 31 Αυγούστου 1965. Έδωσαν εκεί την 10ή και τελευταία συναυλία της αμερικανικής περιοδείας τους ενώπιον 11.700 θεατών. Είχε προηγηθεί ένα ρεκόρ -θρίαμβος. Η 15η Αυγούστου εκείνης της χρονιάς ήταν μία ιστορική βραδιά για τους Beatles στην Αμερική.

Το Shea Stadium στο Κουίνς της Ν. Υόρκης γέμισε με περισσότερους από 60.000 θεατές. Ποτέ έως τότε συναυλία δεν είχε συγκεντρώσει τόσο πολυάριθμο κοινό. Τα έσοδα της βραδιάς ανήλθαν σε 304.000 δολάρια, ποσό πρωτοφανές για την εποχή.

Για να τηρηθεί μάλιστα κάποια στοιχειώδης τάξη στους έξαλλους θαυμαστές χρειάστηκαν 2.000 άνδρες ασφαλείας, εκτός από τις αστυνομικές δυνάμεις. Η απήχηση της βρετανικής εισβολής στις ΗΠΑ επί ένα χρόνο δεν άργησε να περάσει και το αυστηρό Μπάκιγχαμ. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, οι Beatles προσκλήθηκαν στα ανάκτορα από τη βασίλισσα Ελισάβετ B’ για την «προβολή της Βρετανίας στο εξωτερικό». Λέγεται μάλιστα ότι είχαν τόσο τρακ πριν από τη συνάντηση, ώστε χρειάστηκε να πάρουν μια μικρή δόση ναρκωτικών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News