Υπάρχει μια παλιά φωτογραφία, από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 2015, του Εμμανουήλ Καραλή αγκαλιά με τον Αρμάντ Ντουπλάντις. Δεκαπεντάχρονοι τότε (ο Καραλής είναι 20 μέρες μεγαλύτερος), είχαν ανέβει παρέα στο πόντιουμ των νικητών. Ο Σουηδός στο πρώτο σκαλί, ο «δικός μας» στο τρίτο. Σήμερα, εννέα χρόνια μετά, στην απονομή των μεταλλίων στο επί κοντώ, οι φακοί των φωτορεπόρτερ θα τους απαθανατίσουν στις ίδιες, ακριβώς, θέσεις.

Είναι καλοί φίλοι από παιδιά. Την παραμονή του τελικού ο «Μόντο» έστειλε στον «Μανόλο» ένα μήνυμα, στο οποίο του έγραφε «τα λέμε στο βάθρο». «Είναι πολύ ωραίο, ο καλύτερος αθλητής στο αγώνισμα να πιστεύει σε σένα», σχολίασε ο Καραλής. Μετά τον αγώνα, η οικογένεια του Ντουπλάντις περίμενε υπομονετικά τον έλληνα πρωταθλητή -Ολυμπιονίκη, πλέον- να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του (συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις κλπ) για να τον συγχαρεί.

Σε εκείνη τη συνάντηση των νεανικών τους χρόνων ο Ντουπλάντις είχε περάσει τα 5,30 μέτρα. Ο Καραλής, τα 5,20. Την επόμενη χρονιά (2016) ο Καραλής κατέκτησε το παγκόσμιο ρεκόρ στις ηλικίες κάτω των 18 ετών. Εκτοτε, όμως, ο Ντουπλάντις δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να σκαρφαλώνει προς την κορυφή του αγωνίσματος (το βράδυ της Δευτέρας κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ για ένατη φορά μέσα στην τελευταία τετραετία), ενώ ο Καραλής πανηγύρισε το πρώτο του διεθνές μετάλλιο στην κατηγορία των Ανδρών (αργυρό, στο ευρωπαϊκό κλειστού στίβου στην Κωνσταντινούπολη) μόλις πέρυσι. Γιατί ο δικός του δρόμος ήταν μια μεγάλη ανηφόρα, από αυτές που λίγοι άνθρωποι θα κατόρθωναν να ανέβουν.

Το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο Παρίσι, το αφιέρωσε στον εαυτό του. «Εχω περάσει πάρα πολύ δύσκολα, ως αθλητής και ως άνθρωπος. Ρατσισμό (ακόμη και από προπονητή του), τραυματισμούς, κατάθλιψη… Αλλά όλα αυτά με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Δυνατό, με αυτοπεποίθηση. Ευτυχώς, οι δικοί μου δεν με άφησαν να βυθιστώ. Εχω παλέψει πολύ γι αυτό το μετάλλιο. Είναι πρώτα για μένα, και μετά για την οικογένειά μου και για όλους τους Ελληνες που παρακολούθησαν τις προσπάθειές μας».

Αμέσως μετά τον αγώνα ανέβηκε στις κερκίδες, εκεί που βρίσκονταν τα αγαπημένα του πρόσωπα, και ξέσπασε σε κλάματα. Εκλαψε και όταν πήγε κοντά του ο Λευτέρης Πετρούνιας για να τον συγχαρεί. Δάκρυσε και εκείνος. Σε λίγο, όμως, ο Καραλής ξαναβρήκε το πλατύ, αυθεντικό του χαμόγελο που συνηθίζει να φοράει παντού και πάντα, ακόμη και όταν σου αφηγείται τις «σκοτεινές του μέρες». Στη συνέντευξη Τύπου ήταν ο «έξω καρδιά» Μανόλο που όλοι γνωρίζουμε. «Μπαμπά, έχεις γιο Ολυμπιονίκη», φώναξε στον πατέρα του, Χάρη, που είναι και προπονητής του.

Στο Ολυμπιακό Χωριό η ελληνική αποστολή ξενύχτησε περιμένοντας τον Καραλή να επιστρέψει με το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο που κέρδισε η Ελλάδα στο επί κοντώ εδώ και 68 χρόνια – το προηγούμενο ήταν το χάλκινο του Γιώργου Ρουμπάνη στους Αγώνες της Μελβούρνης (1956). Τον υποδέχτηκαν με πυρσούς και συνθήματα, χαμηλόφωνα λόγω του προχωρημένου της ώρας. «Παιδιά, πρώτη φορά δίνω τόσες συνεντεύξεις. Με κούρασαν, περισσότερο και από τον αγώνα. Αλλά αυτά παθαίνεις άμα είσαι Ολυμπιονίκης», τους είπε ο Μανόλο, ο οποίος φημίζεται για το χιούμορ του.

Ανυπομονεί να γυρίσει στην Ελλάδα, να το γιορτάσει – το πώς ακριβώς, δεν το έχει σκεφτεί. Υστερα, ξανά στη δουλειά. Ο νέος του στόχος είναι να ξεπεράσει τα 6 μέτρα. «Αν πηδήσεις έξι μέτρα, μπαίνεις στο Πάνθεον. Θα είναι κάτι ιστορικό. Είμαι έτοιμος. Ξέρω ότι θα το κάνω, είμαι σίγουρος 100%».

Εστω με καθυστέρηση, ένα μεγάλο ταλέντο βρήκε το δρόμο του. Το 2024 είναι «η χρονιά του». Πριν από μερικούς μήνες κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, σε επίπεδο Ανδρών. Και τώρα, ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το επί κοντώ είναι η μεγάλη του αγάπη. Με το κοντάρι του έχει κάνει την πιο μεγάλη του διαδρομή: από τον κοινωνικό αποκλεισμό, στις καρδιές των Ελλήνων. Είχε και ένα μήνυμα να τα νέα παιδιά. «Να πιστεύουν στα όνειρά τους. Είναι πολύ δύσκολος αυτός ο κόσμος, αλλά με επιμονή και υπομονή, με πίστη στον εαυτό σου, θα κάνεις πράγματα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News