Πού βρίσκονται σήμερα οι αντίπαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη την περίοδο 2015-αρχές 2016 στην εσωκομματική κάλπη; Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι από το 2019 επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ στις Βρυξέλλες, ενώ σήμερα στο ίδιο μητσοτακικό «εξπρές» για την Γκραν Πλας των Βρυξελλών επιβιβάζεται και ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ως επίτροπος της Ελλάδας για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Στάση έντιμη, θα έλεγε κανείς από την πλευρά του Μητσοτάκη και για τους δύο προαναφερθέντες, αλλά και με το στοιχείο του πολιτικού ρεαλισμού και της προνοητικότητας.

Ο τρίτος υποψήφιος της εποχής εκείνης, ο Αδωνις Γεωργιάδης, είναι εδώ και πέντε χρόνια βασικός υπουργός και είναι προφανές ότι έχει αποκτήσει μια λειτουργική σχέση με τον Μητσοτάκη ρίχνοντας αρκετό νερό στο κρασί της πολιτικο-ιδεολογικής του φυσιογνωμίας πριν από κάποια χρόνια.

Ενα συμβολικό παράδειγμα: το 2018 ο Αδωνις έλεγε «ο Ακενοτούμπο (σ.σ.: επίτηδες υποτιμητικά, είναι σαφές στο βίντεο, παρότι μετά είπε ότι έκανε σαρδάμ) κάπου στην Αφρική γεννήθηκε ο άνθρωπος», ενώ πριν από λίγες ημέρες ανάρτησε τη φωτογραφία του σημαιοφόρου Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, ο οποίος φυσικά όπως είναι ευρέως γνωστό έχει γεννηθεί στην Ελλάδα.

Με άλλα λόγια, ο Γεωργιάδης κινήθηκε πιο κοντά προς το πολιτικό και πολιτισμικό παράδειγμα ενός μετριοπαθούς κεντροδεξιού κόμματος που εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και το οποίο φυσικά σέβεται όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού και καταγωγής.

Πίσω στον Τζιτζικώστα.

Η επιλογή του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας καταρχάς επιτρέπει στον Πρωθυπουργό να αποφύγει τη βάσανο ενός ανακατέματος της υπουργικής τράπουλας στα κορυφαία χαρτοφυλάκια, όπως θα συνέβαινε αν ο Επίτροπος προερχόταν, όπως συζητείτο, από το υπουργικό συμβούλιο.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της είναι αυτό της προληπτικής κίνησης απέναντι στην κινητικότητα στοιχείων στα (ακρο)δεξιά της ΝΔ, που ονειρεύονταν να συνασπιστούν με τμήματα του κυβερνώντος κόμματος στη Βόρεια Ελλάδα. Μέχρι και σενάρια για νέο κόμμα είχαν ακουστεί –και τα ποσοστά της ΝΔ, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα, στις ευρωεκλογές βοηθούσαν. Η συγκολλητική ουσία ήταν προφανώς η οργή των πιο ακραίων και μαύρων στοιχείων της περιοχής μετά την ψήφιση του νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά όχι μόνο.

Επομένως, η επιλογή και η πολιτική επικύρωση-αναβάθμιση του Τζιτζικώστα με τη θέση του Επιτρόπου είναι ένα νεύμα προς τους υποστηρικτές της ΝΔ στη Μακεδονία και ευρύτερα στον Βορρά, ειδικότερα δε τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος.

Πρόκειται προφανώς για μια επιλογή τακτικιστικού χαρακτήρα και εσωτερικής πολιτικής «καύσεως» και όχι τόσο ευρωπαϊκή, σε μια εποχή που διακυβεύματα στην Ευρώπη είναι τεράστια (όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης) και που ο Πρωθυπουργός έχει πλέον το ευρωπαϊκό εκτόπισμα που του επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και επιλογής προσώπων. Αυτό ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως αλλά το «ψαχνό» δεν θέλει και πολύ ψάξιμο. Καλή η κακή, κατά τη γνώμη και τα κριτήρια διαφορετικών παρατηρητών, το σίγουρο είναι ότι η επιλογή του δεν υπήρχε περίπτωση να αμφισβητηθεί από τις Βρυξέλλες.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει ανάγκη τον Τζιτζικώστα (ή τον Μεϊμαράκη) για να έχει πρόσβαση στο κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών. Διατηρεί μια σταθερή πολιτική φιλία με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, από τότε που ο ίδιος ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης, και φυσικά η φωνή του στις Συνόδους Κορυφής των ηγετών είναι πλέον πολύ πιο δυνατή από ό,τι το 2019, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο ευρωπαϊκό προσκήνιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News