H απόφαση του Τζο Μπάιντεν να ανακοινώσει την Κυριακή (21/7) ότι αποσύρει την υποψηφιότητά του για μια δεύτερη θητεία στην προεδρία των ΗΠΑ –με την αντιπρόεδρό του Κάμαλα Χάρις να διαβεβαιώνει πως είναι έτοιμη να τον αντικαταστήσει και να «νικήσει» τον Ρεπουμπλικάνο προκάτοχό του Ντόναλντ Τραμπ στις 5 Νοεμβρίου– χαρακτηρίζεται από πολλούς αναλυτές ως μια δεύτερη ευκαιρία νίκης για τους Δημοκρατικούς.

Ωστόσο η εκστρατεία των Δημοκρατικών έχει εισέλθει σε αχαρτογράφητα νερά. Οπως σημειώνει ο Economist, πολλά εξαρτώνται τώρα από το πώς θα χειριστεί το κόμμα τη διαδικασία της αντικατάστασης του υποψηφίου. Το συνέδριο του κόμματος ξεκινάει στις 19 Αυγούστου και οι Δημοκρατικοί πρέπει να βρουν την ισορροπία μεταξύ ταχείας δράσης, διατήρησης της ενότητάς τους και εξεύρεσης του καλύτερου δυνατού υποψηφίου.

Σύμφωνα με τη βρετανική επιθεώρηση, ορισμένα από τα παλαιότερα στελέχη του κόμματος «φαίνεται πως αποφάσισαν να επικεντρωθούν στην ταχύτητα, υποστηρίζοντας την αντιπρόεδρο του Μπάιντεν, Κάμαλα Χάρις. Αυτό δεν είναι προς το συμφέρον του Δημοκρατικού Κόμματος, ούτε καν της Χάρις. Δεν έχει ακόμη αποδείξει ότι είναι ισχυρή υποψήφια. Οσο περισσότερο φαίνεται ότι την έχουν επιβάλει στο κόμμα της, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να κερδίσει».

«Ο Μπάιντεν αγωνίστηκε μέχρι τέλους, όμως παρά τις πολυάριθμες τηλεοπτικές εμφανίσεις δεν μπόρεσε να διαλύσει την εικόνα ενός παραπαίοντος και μπερδεμένου ηλικιωμένου άνδρα, ακατάλληλου να υπηρετήσει μια δεύτερη πλήρη θητεία» συνεχίζει η βρετανική επιθεώρηση.

O Economist δέχεται ότι το πρωταρχικό καθήκον του Μπάιντεν ήταν να βοηθήσει το κόμμα των Δημοκρατικών των ΗΠΑ να αποφύγει μια διαμάχη για το τι πρέπει να συμβεί στη συνέχεια. «Υποστήριξε τη Χάρις, όπως και οι Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον, ο πρώην πρόεδρος και η πρώην υπουργός Εξωτερικών. Η Νάνσι Πελόζι, πρώην πρόεδρος της Βουλής, και ο Μπαράκ Ομπάμα, επίσης πρώην πρόεδρος, δεν έχουν εκφράσει άποψη, αλλά ενδέχεται να το πράξουν (σ.σ. τη Δευτέρα η Πελόζι τοποθετήθηκε υπέρ της υποψηφιότητας της Χάρις). Είναι κρίσιμο ότι και οι δύο έχουν κλίνει προς μια ανοιχτή διαδικασία. Εάν τα ανώτερα στελέχη αντισταθούν, θα μπορούσε να διεξαχθεί ένας καταστροφικός αγώνας εξουσίας ως προς την εξέλιξη της διαδικασίας. Εχοντας ήδη σπαταλήσει πολύ χρόνο, οι Δημοκρατικοί δεν έχουν παρά λίγο ακόμη να διαθέσουν» σχολιάζει η βρετανική επιθεώρηση.

Στη συνέχεια ο Economist απαριθμεί τα θετικά:

Επειδή ένα διχασμένο κόμμα θα δυσκολευτεί να κερδίσει τις εκλογές, ορισμένοι θέλουν η Κάμαλα Χάρις να προχωρήσει χωρίς αμφισβήτηση. Διαθέτει αναγνωρισιμότητα ως αντιπρόεδρος, την εμπειρία των 3,5 ετών στον Λευκό Οίκο και την υποστήριξη ορισμένων ανώτερων στελεχών των Δημοκρατικών. Επίσης, αν κερδίσει, θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ και η πρώτη αφρικανικής ή ασιατικής καταγωγής. Πολλοί στο κόμμα θεωρούν ότι το να την προσπεράσουν θα ήταν λάθος επί της αρχής, ενώ θα έδιωχνε τους μαύρους και τις γυναίκες ψηφοφόρους, συνεχίζει ο Economist.

Ωστόσο, το βρετανικό περιοδικό σημειώνει και κάποιες ενστάσεις:

• Εκτιμά ότι το να δοθεί απευθείας το δαχτυλίδι στην Κάμαλα Χάρις θα ήταν η δεύτερη καλύτερη επιλογή για τους Δημοκρατικούς. Οχι η καλύτερη.
• Η προτιμότερη επιλογή κατά τον Economist θα ήταν να αγωνιστεί η Χάρις για το χρίσμα, καθώς σε αυτή την περίπτωση θα περάσει από την κανονική διαδικασία επικύρωσης από το κόμμα, η οποία θα συγκεντρώσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και θα της προσφέρει νομιμοποίηση.

Το επιχείρημα του Economist είναι πως αν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί, μια τέτοια διαδικασία επικύρωσης της υποψηφιότητας της Κάμαλα Χάρις θα μπορούσε να ενισχύσει την ενότητα του Δημοκρατικού κόμματος και να κινητροδοτήσει τους χιλιάδες «στρατιώτες» του στη βάση. Ολο αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει αναζωογονητικά για τους Δημοκρατικούς ενόψει της δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης του Νοεμβρίου με αντίπαλο τον Ντόναλντ Τραμπ.

Αλλά και η ίδια η Χάρις θα έβγαινε κερδισμένη από μια ανταγωνιστική διαδικασία, σύμφωνα πάντα με τη βρετανική επιθεώρηση: «Θα ξεκινούσε ως το απόλυτο φαβορί, αλλά στη συνέχεια θα αναγνωριζόταν ότι κέρδισε την υποψηφιότητα χάρη στις δικές της πολιτικές ικανότητες. Αυτό θα της έκανε καλό στην προεκλογική εκστρατεία της και θα συσπείρωνε τους ψηφοφόρους».

«Ιδανικά», γράφει ο Evonomist, «οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να διοργανώσουν έναν σύντομο και ανοιχτό αγώνα για το χρίσμα μεταξύ των καλύτερων στελεχών τους. Μετά την απόφαση του Μπάιντεν να αποσυρθεί, στο συνέδριο οι περίπου 4.700 αντιπρόσωποι είναι ελεύθεροι να ψηφίσουν όποιον επιλέξουν για να γίνει ο υποψήφιος του κόμματός τους».

Η εξεύρεση της ισορροπίας μεταξύ ταχύτητας, ενότητας και νομιμότητας θα είναι δύσκολη, παραδέχεται το βρετανικό περιοδικό. Εκτιμά, δε, ότι ένα εν λευκώ χρίσμα δεν ευνοεί τη Χάρις. Αν δηλαδή επικρατήσει η εντύπωση ότι την επέβαλε ο Μπάιντεν «τόσο σύντομα μετά την απόκρυψη των αδυναμιών του», αυτό δεν θα εξυπηρετούσε ούτε το κόμμα ούτε τη χώρα. Ο χρόνος είναι λίγος. Ο Μπάιντεν έδωσε στους Δημοκρατικούς μια δεύτερη ευκαιρία να κερδίσουν μια κούρσα που φαινόταν χαμένη. «Δεν πρέπει να τη χάσουν» καταλήγει ο Economist.

Το βέβαιο είναι ότι η Κάμαλα Χάρις, η πρώτη έγχρωμη που ανέλαβε ποτέ αντιπρόεδρος, 59 ετών σήμερα, αναμένεται, εκτός από την εμπειρία της, να προβάλει και τη νεότητά της σε σύγκριση με τον 78 ετών Ντόναλντ Τραμπ, που βγήκε ενισχυμένος την περασμένη εβδομάδα από το συνέδριο, λαμβάνοντας το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.

Σε κάθε περίπτωση, στο συνέδριο των Δημοκρατικών στα μέσα Αυγούστου στο Σικάγο, η επιλογή της Χάρις μοιάζει πολύ πιθανή, αλλά δεν θα είναι αυτόματη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News