Το νέο τραγούδι της Μαρίνας Σάττι, «Αχ Θάλασσα», είναι ένα μελαγχολικό κομμάτι, γλυκόπικρο και τρυφερό. Περιλαμβάνεται στον νέο δίσκο της, «P.O.P.», και μετά το χαρούμενο «La La La La» έρχεται να μας δείξει μια πιο ευαίσθητη πλευρά της, εκείνη που κρύβει κάτω από το σέξι και ποπ περίβλημά της, αλλά πάντα φροντίζει να βγάζει προς τα έξω. Οχι επί τούτου, σαν μια εκδήλωση δήθεν καλής θέλησης και ευαισθησίας, αλλά αυθόρμητα και αληθινά.

Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα, ότι δεν είναι μονόπλευρη. Εχει μια ξεκάθαρη ταυτότητα, η οποία ωστόσο κρύβει από κάτω πολλά επίπεδα. Αλλα σε ξεσηκώνουν, άλλα σε εκπλήσσουν και άλλα σε συγκινούν. Μερικά μπορεί και να σε θυμώσουν.

Το «Αχ Θάλασσα» θα σε συγκινήσει, καθώς είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που πνίγηκαν στη Μεσόγειο προσπαθώντας να τη διασχίσουν για μια καλύτερη μοίρα. Είναι ένα τραγούδι για τους πρόσφυγες, η δημιουργία του οποίου προέκυψε μέσα από τη συνεργασία της Σάττι με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Μάλιστα, τα έσοδα από το βίντεο-κλιπ του θα διατεθούν για τα παιδιά που έχουν ανάγκη.

Το καταπληκτικό με την περίπτωση της Μαρίνας Σάττι είναι ότι η μουσική της ντύνεται πάντα με μια ενδιαφέρουσα εικόνα, η οποία καταφέρνει να δρα συμπληρωματικά με τον ήχο και τον στίχο, δίνοντας περισσότερο βάθος στα νοήματα και τα συναισθήματα που κουβαλούν και τονίζοντας τις αντιθέσεις που υπάρχουν στη ζωή και στους ανθρώπους. Αυτό δεν κάνει μόνο την τέχνη της πιο μεστή, αλλά της δίνει και μια επικοινωνιακή δύναμη φοβερής έντασης. Σε αγγίζει, είναι ικανή να κινήσει τον εσωτερικό σου κόσμο. Γιατί το επίκεντρο από κάποιο σημείο και μετά παύει να είναι η Σάττι, αλλά κάτι άλλο με το οποίο μπορείς να ταυτιστείς.

Το τραγούδι με το οποίο μας εκπροσώπησε στη φετινή Eurovision είχε ακριβώς αυτή την αντίθεση στην εικόνα που το έντυσε. Ηταν και το στοιχείο που έκανε την μεγαλύτερη αίσθηση στον αποδέκτη. Δεν άρεσε σε όλους η απεικόνιση της αντίθεσης του κιτς βαλκανικού ταπεραμέντου με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, αλλά οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι ήταν ένα εύστοχο σχόλιο για το τουριστικό προϊόν που ονομάζεται «Ελλάδα». Πολλοί είπαμε «ναι, όντως έτσι είμαστε!»

Το βίντεο-κλιπ του «Αχ Θάλασσα» έχει γυριστεί μέσα από κάμερα drone και η Σάττι εμφανίζεται για λίγα δευτερόλεπτα. Ολο το υπόλοιπο έχει εικόνες ελληνικού καλοκαιριού μπλεγμένες με στοιχεία της προσφυγικής τραγωδίας που εκτυλίσσεται στις θάλασσές μας τα τελευταία χρόνια. Παιδάκια παίζουν στα ρηχά και ανέμελοι παραθεριστές λιάζονται δίπλα στο κύμα, ενώ λίγο παραπέρα, πίσω από τα βράχια, επιπλέουν σωσίβια ανθρώπων που έζησαν μια περιπέτεια για να φτάσουν στη στεριά. Κάποιοι δεν έφτασαν καν. Την τελευταία δεκαετία 29.984 άνθρωποι πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου, ανάμεσά τους 1.274 παιδιά, κάτι που αναφέρεται και στο τέλος του τραγουδιού.

Βέβαια, υπάρχει και η αντίθετη φωνή, που λέει ότι η μουσική της Μαρίνας Σάττι χρειάζεται πάντα την εικόνα για να σταθεί ολοκληρωμένα μπροστά στο κοινό και ότι χωρίς την εικόνα αποδυναμώνεται. Εγώ θα έλεγα ότι με την εικόνα, απλώς ενδυναμώνεται περισσότερο. Είναι σαν ένα καλό σενάριο που όταν γυριστεί φαίνεται η δυναμική του. Και εδώ θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στην ομάδα που βρίσκεται πίσω από τη Σάττι και σκηνοθετεί τον ήχο της, καθώς και στον Cyprien Clément-Delmas, που σκηνοθέτησε το βίντεο κλιπ του «Αχ Θάλασσα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News