Να γίνω λίγο αιρετικός; Προκλητικός; Υπερβολικός ή και (ίσως εν μέρει) άδικος; Για φανταστείτε, λέει, να μας πετύχαιναν οι Τούρκοι σε μια άτυχη ή ηλίθια εθνική μας στιγμή και να έπαιρναν με στρατιωτική επιχείρηση τη μισή Μακεδονία. Ή τη μισή Κρήτη. Και να συνέχιζαν να την κατέχουν επί πενήντα χρόνια, όπως έχει γίνει τώρα με την Κύπρο. Τι φαντάζεστε ότι θα συνέβαινε σε αυτή την περίπτωση; Θα κάθονταν οι Μακεδόνες στη μισή ελληνική Μακεδονία και οι Κρητικοί στη μισή ελεύθερη Κρήτη να κλαίνε και να οδύρονται «δια την εθνικήν υπόθεσιν» ή θα είχε γίνει της κακομοίρας στα κατεχόμενά τους;

«Σαν τι δηλαδή;» θα ρωτήσετε. Δεν ξέρω με ακρίβεια, αλλά πάντως κάτι θα έκαναν. Διαδηλώσεις, φασαρίες, πετροπόλεμους, αντάρτικα, δολιοφθορές, σαμποτάζ, κάτι τέλος πάντων. Κάτι σαν αυτά που έκαναν οι ίδιοι οι Κύπριοι επί αγγλικής κατοχής, οι Ελληνες επί γερμανικής κατοχής, οι Ιρλανδοί πριν αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, ακόμα και οι Παλαιστίνιοι πριν οι εμφύλιοι οδηγήσουν το κίνημά τους στην ανοιχτή τρομοκρατία. Κάτι, βρε αδερφέ, που θα έδειχνε ότι πρώτα οι ίδιοι οι Κύπριοι είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν και να θυσιάσουν, πριν απαιτήσουν έμπρακτη υποστήριξη από αδερφούς Ελλαδίτες και ξένα κράτη. (Που πρέπει να την έχουν άνευ όρων, ξεκαθαρίζω.)

Θα πείτε ότι οι Τούρκοι, φρονίμως (για το κεφάλι τους) ποιώντας, άδειασαν τα κατεχόμενα από τον ελληνικό πληθυσμό. Αρα ποιος να τα κάνει όλα αυτά στη σκλαβωμένη περιοχή; Ναι, το ξέρω και αναγνωρίζω τη δυσκολία, μα από την άλλη, αν κάποιος είχε πραγματική διάθεση να κάνει οτιδήποτε, δεν θα έβρισκε δα μπροστά του και το Τείχος του Βερολίνου να τον εμποδίσει. Μπάτε σκύλοι αλέστε είναι τα σύνορα κατά μήκος της γραμμής. Κι έπειτα, δεν λέω κάθε εβδομάδα ή κάθε μήνα ή έστω κάθε χρόνο. Αλλά ποτέ; Μα, ούτε μια πράξη αντίστασης μέσα σε πενήντα χρόνια; Πλην των δύο ηρώων Σολωμού Σολωμού και Τάσου Ισαάκ; Που κι αυτοί αυθόρμητα όρμησαν και έπεσαν υπέρ πατρίδος.

«Ωραία τα λες» θα μου αντιτείνετε. «Κάθεσαι στην ασφάλεια του καναπέ σου και κριτικάρεις τους Κύπριους επειδή δεν έγιναν IRA ή Φατάχ ή βάσκοι αυτονομιστές ή Χαμάς; Ωραίος Ελληνάρας είσαι και του λόγου σου». Εντάξει, να δεχτώ ότι είμαι πολύ μικρός για να δικαιούμαι να παροτρύνω άλλους σε ιντιφάντες και εξεγέρσεις, αλλά αν ήταν έτσι, ούτε για το 1821 θα δικαιούμασταν να μιλούμε, ούτε για το 1912, ούτε για το 1940. Θα πολεμούσαμε εμείς οι τροφαντοί και καλομαθημένοι σημερινοί όπως πολέμησαν και πέθαναν εκείνοι;

Δεν πουλάω ηρωισμούς ούτε έχω κανένα άχτι με τους Κύπριους. Ισα-ίσα τους αγαπώ απεριόριστα. Αλλά όταν στην τραγική επέτειο των πενήντα χρόνων από την εισβολή βλέπω τον έναν στους δέκα Κύπριους να μου υψώνει το δάχτυλο και να μου φωνάζει «η Ελλάδα πούλησε και συνεχίζει να πουλά την Κύπρο»… και τους άλλους εννιά αδερφούς να στέλνουν τον χαβαλέ και άσχετο Φειδία στο Ευρωκοινοβούλιο να πολεμήσει την εθνική υπόθεση, πώς να σας το εξηγήσω; Δαιμονίζομαι. Αδικα, λέτε;

(Εμένα τα σαχλά βιντεάκια του Φειδία, παρέα με τον νεοπροσληφθέντα συνεργάτη του Λουκάνικο –Λουκά Νίκο τον λένε, αλλά έτσι τον αποκαλεί ο ευρωβουλευτής–, δεν με διασκεδάζουν, όπως πολλούς αδερφούς Κυπρίους. Με εξοργίζουν.)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News