Το «America’s Sweethearts» η νέα σειρά ντοκιμαντέρ για ζωή των Cheerleaders της πιο διάσημης ομάδας στις ΗΠΑ, που άρχισε να προβάλλεται στην πλατφόρμα του Netflix τον περασμένο μήνα, βλέπει την κυκλοφορία του να ανεβαίνει συνεχώς στα charts.

Οι «Αγαπημένες της Αμερικής», οι «Dallas Cowboys Cheerleaders» ή DCC εν συντομία, είναι οι μαζορέτες των Dallas Cowboys του Τέξας, της καλύτερης ποδοσφαιρικής ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ανήκουν στην αφρόκρεμα των cheerleaders της χώρας. Είναι όμορφες, γυμνασμένες και περιζήτητες, όμως όλα αυτά έχουν ένα κόστος.  Η σειρά ακολουθεί την εξαντλητική διαδικασία στρατολόγησης και προπόνησής τους, δείχνει επίσης τις πιέσεις που δέχονται για να είναι τέλειες.

Ανάμεσα στα κορίτσια που είχαν την ελπίδα της πρόσληψης στην περίφημη ομάδα DCC είναι και η 24χρονη Αριάνα ΜακΚλιουρ, μια ιατρική επισκέπτρια στο επάγγελμα που μετακόμισε στο Ντάλας για να κυνηγήσει το όνειρό της, γράφει η Μπόνι ΜακΛάρεν στην ιστοσελίδα του BBC, με αφορμή την προβολή της νέας σειράς του Netflix. Μάλιστα είναι η δεύτερη απόπειρα της ΜακΚλιουρ να μπει στην ομάδα, αφού κόπηκε στις προπονήσεις την προηγούμενη χρονιά.

Οι χορεύτριες πρέπει να περάσουν αρχικά από μια δύσκολη audition και στη συνέχεια να υποστούν τη διαδικασία σκληρής προπόνησης προτού μπουν σε σχηματισμό στο γήπεδο του ποδοσφαίρου. Και όλα αυτά ενώ θα πρέπει να είναι άψογες, χωρίς να πετάει ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά τους και οι ψεύτικες βλεφαρίδες να είναι στη θέση τους. Είναι πραγματικά κάτι ανελέητα ανταγωνιστικό, σημειώνει η ΜακΛάρεν στο BBC.

Εκτός από το να μάθουν τις απαιτητικές ακροβατικές ρουτίνες, πρέπει να διατηρούν το ίδιο σωματικό βάρος, ώστε να συνεχίσουν να ταιριάζουν στη φόρμα-σήμα κατατεθέν των DCC με τα μικροσκοπικά σορτς, τα μπουστάκια και τις καουμπόικες μπότες.

Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη σειρά για τις cheerleaders με το παρατσούκλι «America’s Sweethearts». Εχει προηγηθεί ένα ριάλιτι 16 κύκλων στο αμερικανικό δίκτυο CMT. Αλλά το Netflix έφερε τις DCC σε ένα νέο κοινό. Πολλοί τηλεθεατές, μάλιστα, έχουν σοκαριστεί από τις απαιτήσεις και τους συγκριτικά χαμηλούς μισθούς με τους οποίους αμείβονται οι μαζορέτες. Εξαιτίας τους εκτός από τη σκληρή προπόνηση, οι περισσότερες μαζορέτες αναγκάζονται να εργάζονται και σε άλλες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης.

Στο πρώτο επεισόδιο, η Σάρλοτ Τζόουνς, αφεντικό των Dallas Cowboys Cheerleaders, παραδέχεται ότι οι μαζορέτες της «δεν πληρώνονται πολύ», λέει όμως στη δημοσιογράφο του  BBC ότι οι γυναίκες της ομάδας δεν συμμετέχουν για την αμοιβή, αλλά για να είναι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους.

Η Αριάνα, δε, πιστεύει ότι σε γενικές γραμμές οι αμοιβές έχουν βελτιωθεί ελαφρώς, αλλά εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι οι μαζορέτες θα πρέπει να πληρώνονται καλύτερα: «Σίγουρα όχι [δεν νομίζω ότι πρέπει να κερδίζουμε] όσα βγάζουν οι ποδοσφαιριστές», λέει στο BBC, «Αλλά πιστεύω ότι αυτοί οι οργανισμοί έχουν αρκετά χρήματα. Μας αρέσει να λέμε ότι είναι μια δουλειά μερικής απασχόλησης με πλήρες ωράριο. Εκτός από τις ώρες προπόνησης, χρειάζονται επίσης δύο ώρες πριν, για την προετοιμασία. Πρέπει να φτιάξεις τα μαλλιά σου και να μακιγιαριστείς», εξηγεί.

Και προσθέτει: «Επίσης πρέπει να βρίσκεις χρόνο μέσα στην ημέρα για να γυμνάζεσαι, ώστε να παραμείνεις σε φόρμα, όχι μόνο σωματικά, αλλά και για να είναι σίγουρο ότι μπορείς να αντέχεις τις ρουτίνες». Λέει ακόμα: «Σε τελική ανάλυση όλες θα το κάναμε δωρεάν γιατί το αγαπάμε και είναι το πάθος μας, αλλά στο τέλος της ημέρας είναι μια δουλειά και όλοι την αντιμετωπίζουν σαν δουλειά, οπότε νομίζω ότι θα έπρεπε να αμειβόμαστε για τη δουλειά μας λίγο καλύτερα. Αλλά υπάρχει πρόοδος».

Η σειρά αγγίζει επίσης την ψυχική υγεία των χορευτριών.

Η βετεράνος Βικτώρια Καλίνα, η οποία πριν από τέσσερα χρόνια αποχώρησε από την ομάδα, μίλησε για την πάλη της με την κατάθλιψη και τις διατροφικές διαταραχές ενώ ήταν στην ομάδα.

«Χειροκροτώ τη Βικτώρια που είχε τη γενναιότητα να μιλήσει γι’αυτό γιατί είναι κάτι ευαίσθητο και είναι δύσκολο να μιλήσεις γι’ αυτό. Ολες κάνουμε τις ίδιες σκέψεις», λέει η Αριάνα, η οποία για να αντεπεξέλθει στην πίεση της προπόνησης, άρχισε να γράφει ημερολόγιο και να κάνει ψυχοθεραπεία. Αλλά πιστεύει ότι, για να βοηθηθούν όλες, θα έπρεπε να υπάρχουν αθλητικοί θεραπευτές για τις μαζορέτες των ομάδων του NFL (του πρωταθλήματος του αμερικανικού ποδοσφαίρου).

«Η θεραπεύτρια μου ήταν εξαιρετική, αλλά δεν είναι χορεύτρια ή αθλήτρια», εξηγεί. «Και επομένως το να προσφέρονται μερικά εργαλεία για να μιλήσουν τα κορίτσια θα ήταν πραγματικά ωφέλιμο».

Εκπρόσωπος του DCC είπε στο BBC ότι όλοι οι chearleaders, όπως και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, έχουν πρόσβαση σε «άμεσους, ανεξάρτητους και εμπιστευτικούς πόρους υποστήριξης». Και πρόσθεσε, «Επίσης, όπως και οι παίκτες μας στους Cowboys, έχουν πρόσβαση στον ειδικό σύμβουλο ψυχικής υγείας και ευεξίας της ομάδας μας για το προσωπικό, όπως απαιτείται».

«Μια ενοχλητική σειρά»

Οι γυναίκες που εμφανίζονται στη σειρά έχουν κερδίσει τον έπαινο θεατών και τηλεοπτικών κριτικών για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις υψηλές προσδοκίες.

«Το “America’s Sweethearts” είναι μια ανησυχητική σειρά σε πολλά επίπεδα, αλλά η ανθεκτικότητα των γυναικών του είναι εντυπωσιακή», σχολίασε η Εμα Μπέντινγκτον στον Guardian. Και έγραψε ότι υπάρχουν «πολλά τρομακτικά» στοιχεία στη σειρά, μεταξύ των οποίων οι επιβαρύνσεις στα σώματα των μελών της ομάδας, η «αβυσσαλέες αμοιβές» και η «αντικειμενοποίηση» των νεαρών γυναικών.

Η Τζούντι Μπέρμαν έγραψε στο Time: «Στην καλύτερη περίπτωση, είναι αθλήτριες που εργάζονται στην κορυφή του αθλήματός τους. Στη χειρότερη, είναι θύματα μιας αγοράς εργασίας, μιας μορφής διασκέδασης και μιας κοινωνίας, στην οποία ο μισογυνισμός είναι πολύ βαθιά ριζωμένος. Και συχνά επιβάλλεται από τις ίδιες τις γυναίκες που καταπιέζει».

Και η Τζέσικα Γκρόουζ σημείωσε στο άρθρο της στους New York Times: «Αν υπάρξει άλλη μια σεζόν της σειράς του Netflix, ίσως μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της εμπειρίας του cheerleading των Cowboys θα μπορούσε να αναγκάσει αυτό το ελίτ ίδρυμα να εξελιχθεί και επίσης να κάνει περισσότερες από αυτές τις ταλαντούχες γυναίκες να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το να ανήκεις στην ομάδα δεν αξίζει το κόστος».

Προειδοποίηση: Ακολουθεί Spoiler …

Για την Αριάνα, η εμπειρία τελείωσε όταν κόπηκε την τελευταία ημέρα της προπόνησης. Και λέει ότι ανακάλυψε γιατί αποκλείστηκε από την ομάδα μόνο όταν παρακολούθησε τη σειρά «μαζί με όλους τους άλλους».

Στη συναισθηματική συνομιλία που είχε με τη σκηνοθέτιδα Κέλι Φίνγκλας και τη χορογράφο Τζούντι Τράμελ, η Αριάνα ενημερώθηκε ότι την απέρριψαν επειδή υπήρχαν μόνο 36 θέσεις, χωρίς πολλές περαιτέρω εξηγήσεις.

Αλλά νωρίτερα, η Τζόουνς -εκτελεστική αντιπρόεδρος της ομάδας και κόρη του ιδιοκτήτη Τζέρι Τζόουνς- είχε πει στην Κέλι και την Τζούντι ότι η Αριάνα έμοιαζε με «κοριτσάκι» και «υστερούσε» στην ομάδα, λόγω του ύψους της, 1,57 μ. «Εμαθα λεπτομέρειες που δεν ήξερα», λέει στο BBC News, «Και νομίζω ότι αυτό μου επέτρεψε να μην κατηγορώ τόσο τον εαυτό μου, να μην είμαι πολύ σκληρή με τον εαυτό μου, γνωρίζοντας ότι είναι το μόνο πράγμα που μου έδωσε ο Θεός το οποίο δεν μπορώ να αλλάξω ή να διορθώσω».

Ωστόσο, περιορισμοί ύψους δεν υπάρχουν. Οι οδηγίες λένε απλώς ότι δεν υπάρχουν απαιτήσεις ύψους ή βάρους και οι γυναίκες αναμένεται να «έχουν καλές αναλογίες με ρούχα χορού».

Τι πιστεύει η Αριάνα; «Αν ήξερα τον πρώτο χρόνο που πήγα ότι το ύψος ήταν προβληματικό, πιθανότατα δεν θα ξαναδοκίμαζα στους Cowboys», λέει στο BBC, «Πιστεύω ότι πρέπει να ορίσουν απαίτηση ύψους. Αλλά ξέρω επίσης ότι η ομάδα αλλάζει με τα χρόνια, όπως και τα δημογραφικά της, και μπορεί να έχουν πιο ψηλές ή πιο κοντές ενδιαφερόμενες».

Η σκληρή δουλειά της Αριάνα, ωστόσο, δεν πήγε χαμένη, αφού πρόκειται να ξεκινήσει ως cheerleader των Miami Dolphins: «Είναι ωραίο, γιατί η νέα διευθύντρια της ομάδας των Dolphins ήταν στους Cowboys και έτσι την γνώρισα στο Ντάλας για λίγο. Και πολλά από τα πράγματα που λάτρεψα στους Cowboys, θα τα φέρει στους Dolphins. Αλλά είναι και το πιο ψυχικά θετικό, χαρούμενο περιβάλλον στο οποίο έχω βρεθεί», τόνισε με ενθουσιασμό η παθιασμένη μαζορέτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News