Η ιδέα του «ηθικού πλεονεκτήματος», αρκετά οικεία στην επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ —τουλάχιστον μέχρι πρότινος—, ήταν πάντα περισσότερο ένας ευσεβής πόθος της Κουμουνδούρου ή ένα σύνθημα που εμπεριείχε στοιχεία ένευχου λόγου, παρά κάτι που ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει προ πολλού να είναι ένα μαρξιστικό κόμμα, η μαρξιστική παράδοση των στελεχών του θα έπρεπε να είναι αρκετή για να γνωρίζουν ότι από την στιγμή που διαχειρίζεσαι την εξουσία —ή ιδιαίτερα από τότε— καμία κουβέντα περί ηθικής δεν έχει την παραμικρή σημασία. Τα πάντα κρίνονται με υλικούς όρους ή —όπως θα μπορούσε να προσθέσει ένας άλλος μαρξιστής θεωρητικός— με όρους ηγεμονίας. Αλλωστε, και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την ηγεμονία στόχευε όταν έριχνε το σύνθημα του «ηθικού πλεονεκτήματος». 

Συζήτηση για ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στον δημόσιο λόγο δεν υπάρχει εδώ και χρόνια πια, και κάπως έτσι έσβησε σιγά σιγά και η θεωρία του ηθικού πλεονεκτήματος —τραυματισμένη ήδη από τις δικαστικές περιπέτειες (δίκαιες ή άδικες είναι αδιάφορο επί του προκειμένου) βασικών στελεχών του. Ωστόσο , υπάρχει απόσταση ανάμεσα στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει το πρώτο κόμμα που θα καταφέρει να πείσει ότι αξίζει να κυβερνά με ηθικά κριτήρια από τη μία και τον κίνδυνο να γίνει το πρώτο κόμμα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία που θα διαλυθεί σε κομμάτια —δύο τουλάχιστον— επειδή αποφάσισε μόνο του να ξεκινήσει καμπάνια για ζητήματα διαφθοράς στο εσωτερικό του.

Το πρώτο απέτυχαν να το καταφέρουν ακόμα και κόμματα με πολύ μεγαλύτερη πολιτική ιστορία και κοινωνική γείωση από τον ΣΥΡΙΖΑ και σε συνθήκες πιο πρόσφορες για κάτι τέτοιο —για παράδειγμα η ιταλική Αριστερά. Το δεύτερο, αντίθετα, είναι κάπως πρωτοφανές. Ακόμα και κόμματα που υπέστησαν τεράστιες ζημιές εξαιτίας σκανδάλων οικονομικής διαχείρισης, συνέβη να προηγηθεί έλεγχος από την πλευρά της δικαιοσύνης. Εδώ, αντίθετα, τα ζητήματα οικονομικής διαχείρισης άνοιξαν από το πουθενά, χωρίς κανείς να το ζητήσει ή να υπάρχει στον αέρα η αίσθηση ότι υπάρχει τέτοιο θέμα. Και επιπλέον, δεν είναι η παλιά φρουρά που θέτει με τα άκρα των νυχιών της ζήτημα για την οικονομική διαχείριση του Στέφανου Κασσελάκη —όπως θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς πιθανό και ιδιαίτερα μετά τη ρήξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρώην οικονομικό διευθυντή του κόμματος πριν μερικούς μήνες—, αλλά η νέα ηγεσία αυτή που εγκαλεί τον Αλέξη Τσίπρα —είτε άμεσα είτε έμμεσα— για τη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος. Και μάλιστα —και δεν είναι χωρίς σημασία αυτό— δίχως πουθενά να διευκρινίζει ότι τα υποτιθέμενα ανοίγματα που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο Τσίπρα ήταν αποτέλεσμα λαθών και κακών υπολογισμών και όχι εσκεμμένα. Κάτι που αφενός ενοχλεί πάρα πολύ τον πρώην Πρωθυπουργό και αφετέρου θέτει στο στόχαστρο απροσδιόριστων ευθυνών συνεργάτες του, που θεωρητικά παραμένουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας την Πέμπτη 11 Ιουλίου, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω προβλημάτων στη σύνδεση του… Zoom και χρονικών περιορισμών, καθώς ο κ. Κασσελάκης επρόκειτο να συναντήσει προσωπικά διάφορους θαυμαστές του που θα του εξέθεταν τα ζητήματά τους, υπήρξε το θέατρο ενός διπλού δράματος. Έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου, δεκάδες εργαζόμενοι της «Αυγής» και του «Κόκκινου», απλήρωτοι εδώ και αρκετές εβδομάδες, χωρίς καμία δέσμευση για κάποια επόμενη καταβολή μισθού η επιδόματος άδειας, διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους. Μέσα, συνεργάτες του προέδρου περιέγραφαν την οικονομική κατάσταση του κόμματος ως ένα είδος ανεπίστρεπτης χρεοκοπίας. Ένα δυνητικό χρέος έξι εκατομμυρίων ευρώ για το 2024, χωρίς δυνατότητα δανεισμού. Τις δραματικές παρουσιάσεις οικονομικών στοιχείων παρακολουθούσαν αμήχανοι οι υποστηρικτές του Τσίπρα, μάλλον απροετοίμαστοι να απαντήσουν. Επέμεναν ότι οι εργαζόμενοι πρέπει κάπως να πληρωθούν. Όμως το γεγονός ότι ο οικονομικός διευθυντής επέλεξε να εκπληρώσει άλλες οικονομικές υποχρεώσεις αντί για αυτές των εργαζομένων στα δύο Μέσα —και προφανώς όχι με δική του πρωτοβουλία— δείχνει ότι η πολιτική βούληση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μη λύσει την κρίση στα Μέσα του και να τη χρεώσει στην προηγούμενη ηγεσία.

Κάπως έτσι η κατάσταση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει στη μονομαχία στο Ο.Κ. Κοράλ ανάμεσα στα αδέλφια Ερπ από τη μία πλευρά και τα αδέλφια Κλάντον και Μακ Λόρι από την άλλη, στην έρημο της Αριζόνα, στο Φαρ Ουέστ. Το δεύτερο μέρος της συνεδρίασης, που πρόκειται να γίνει την Τρίτη, αναμένεται θερμό. Οι υποστηρικτές του Τσίπρα αναμένεται να αντεπιτεθούν με στοιχεία χρηστής διαχείρισης για την περασμένη περίοδο και να αμφισβητήσουν αν αυτή συνεχίζεται σήμερα. Η σημερινή ηγεσία εξακολουθεί να κραδαίνει μια αόριστη απειλή σχετικά με τα περασμένα οικονομικά στοιχεία. Και οι ελάχιστοι εναπομείναντες «κυανόκρανοι» ετοιμάζονται να παρουσιάσουν κάποιες προτάσεις οικονομικής εξυγίανσης χωρίς μεγάλο κοινωνικό κόστος, που είναι αμφίβολο αν μπορούν να απαντήσουν στη σημερινή κρίση.

Όπως αντίστοιχα αμφίβολο είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντέξει να συνεχίσει έτσι μέχρι το Συνέδριο, όπου οι δύο πλευρές έχουν δώσει ραντεβού για να λύσουν τις διαφορές τους και σε ποια κατάσταση θα έχει βρεθεί το κόμμα μέχρι τότε.   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News