Ενα από τα σημεία-κλειδιά για την κατανόηση όσων συμβαίνουν σήμερα στη γαλλική πολιτική είναι η κατανόηση του ίδιου του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Ο Τζαμίλ Αντερλίνι, επικεφαλής του ευρωπαϊκού γαρφείου του politico.eu, ο οποίος είχε συνοδεύσει τον Μακρόν στο ταξίδι του στην Κίνα τον Απρίλιο του περασμένου έτους, αποπειράται μια «βουτιά» σε αυτό που αποκαλεί (μάλλον ειρωνικά) «το θαυμαστό μυαλό του Μακρόν».

«Μιλώντας με τον Εμμανουέλ Μακρόν στην πολυτελή καμπίνα του γαλλικού Air Force One, ρώτησα τον γάλλο πρόεδρο ποιον εμπιστεύεται. Με ποιον μοιράζεται τα βαθύτερα συναισθήματά του όταν τον βαραίνει το βάρος του αξιώματος; Στην αρχή δεν φαινόταν να καταλαβαίνει την ερώτησή μου. Για να τον βοηθήσω, ρώτησα αν αυτό το πρόσωπο είναι η σύζυγός του και πρώην καθηγήτρια στο γυμνάσιο όπου φοίτησε ο Μακρόν, η Μπριζίτ. Η ιδέα άρεσε στον σύμβουλό του για τα ΜΜΕ που καθόταν απέναντί μας και τον ενθάρρυνε ανυπόμονα να την υποστηρίξει. Ο Μακρόν απάντησε αρνητικά. Μετά από άλλη μια μεγάλη παύση και πολλή σκέψη, τελικά έδωσε την απάντηση: “τον εαυτό μου”» γράφει ο Αντερλίνι.

Αρκετοί από τη συνοδεία του Μακρόν μίλησαν στον δημοσιογράφο ανοιχτά για τον πρόεδρο και την προσωπικότητά του, υπό τον όρο ότι δεν θα κατονομάζονταν.

Τον περασμένο μήνα, μετά τη συντριπτική ήττα στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Μακρόν άφησε άναυδους ακόμη και τους στενότερους συμβούλους του, προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές. Βασιζόμενος σχεδόν εξ ολοκλήρου στις δικές του εκτιμήσεις για τα πράγματα, ο εξαιρετικά αντιδημοφιλής πρόεδρος έπαιξε ένα μεγάλο στοίχημα, το οποίο τελικά βύθισε την πολιτική ζωή της χώρας στο χάος.

Την Κυριακή, με ποσοστό-ρεκόρ προσέλευσης, οι Γάλλοι αψήφησαν τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι η Ακροδεξιά θα ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στο Κοινοβούλιο της χώρας. Αντίθετα, μια αριστερή συμμαχία, που περιλαμβάνει μια μεγάλη ομάδα ακροαριστερών βουλευτών, συγκέντρωσε τις περισσότερες έδρες.

Το αποτέλεσμα άφησε τον κεντρώο συνασπισμό του Μακρόν σε ρήξη, καθώς έχασε περίπου το ένα τρίτο των εδρών του. Η Γαλλία είναι τώρα πιο διχασμένη πολιτικά από ό,τι ήταν εδώ και δεκαετίες.

Η ετυμηγορία που εκδόθηκε από τον γαλλικό λαό είναι, λογικά, καταστροφική για έναν πρόεδρο που –έχοντας γίνει το 2022 ο πρώτος σε δύο δεκαετίες που εξασφάλισε μια δεύτερη θητεία– φαινόταν να έχει πείσει τον εαυτό του ότι το θράσος του, η γοητεία του και η χαμαιλεοντική ικανότητά του θα τον βοηθούσαν να αποφύγει κάθε πολιτική πίκρα, γράφει το politico.eu.

«Ο Μακρόν δεν ακούει κανέναν» είχε πει ένας από τους στενότερους συμβούλους του στο ταξίδι στην Κίνα. «Και πραγματικά μισεί να χάνει».

«Είναι ο μεγάλος σαγηνευτής, θέλει να σαγηνεύει τους πάντες» πρόσθεσε ένα άλλο μέλος του στενού του κύκλου. «Αλλά μεγάλο μέρος της Γαλλίας έχει πλέον ένα προσωπικό, βίαιο μίσος για αυτόν. Είναι υπερβολικά νέος, υπερβολικά όμορφος και υπερβολικά έξυπνος για πολλούς Γάλλους. Επίσης, είναι στο DNA μας να θέλουμε να αποκεφαλίσουμε τον ηγέτη μας».

«Εχει πραγματικά ανάγκη να τον αγαπούν» συμπλήρωσε ένας άλλος συνεργάτης του.

Ο Μακρόν μπορεί προς ώρας να παρηγορηθεί με την ανατροπή του ακροδεξιού εφιάλτη. Τουλάχιστον παραμένει ο κεντρικός χαρακτήρας στο δράμα της γαλλικής πολιτικής.

Ο γάλλος πρόεδρος είναι ένας πραγματικά σαγηνευτικός χαρακτήρας. Ενας ψυχίατρος είπε στον Αντερλίνι πως είναι ένας «σύνθετος άνθρωπος» με έντονα στοιχεία ναρκισσισμού.

Σε προσωπικό επίπεδο, γράφει ο δημοσιογράφος, ο Μακρόν είναι μαγνητικά γοητευτικός, ένας ωραίος άνδρας με ασυνήθιστα μεγάλα χέρια και διαπεραστικό βλέμμα.

«Κάθε φορά που το προεδρικό αεροσκάφος προετοιμαζόταν για απογείωση, περπατούσε πάνω-κάτω στο Airbus A330 χαιρετώντας και κουβεντιάζοντας με κάθε μέλος της αντιπροσωπείας του, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού τού αεροσκάφους, ακόμη και των τριών ταπεινών δημοσιογράφων».

«Είναι πολύ ευγενικός και όσο τον πλησιάζω τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι από αυτόν» σημείωσε ένα άτομο από τον στενό του κύκλο. Αλλά «δεν έχει σχεδόν καθόλου φίλους, κανένας από όσους βρίσκονται γύρω του δεν είναι μεγαλύτερός του και πιθανώς το 80% από αυτούς είναι άνδρες. Περιβάλλεται από συμβούλους που είναι όλοι νέοι άνδρες και όλοι καταγοητευμένοι από αυτόν».

«Εχει τη φαντασία του Ντε Γκολ, αλλά τίποτε από τη βαρύτητά του» ανέφερε ένα άτομο που είχε συνεργαστεί στενά με τον Μακρόν ως επενδυτικός τραπεζίτης. «Ισως η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών βασίστηκε σε σωστό πολιτικό ένστικτο, αλλά δεν θα λειτουργήσει για έναν σημαντικό λόγο: η Γαλλία μισεί τον Μακρόν με ένα μοχθηρό πάθος».

Εκεί βρίσκεται το «μακρονικό παράδοξο», όπως το ονομάζει το politico.eu. Ο Μακρόν φαντάζει ταυτόχρονα ως ένας παγκόσμιος πολιτικός με μεγάλο όραμα και ως ένα πρόθυμο κουτάβι απελπισμένο για αγάπη.

Είναι ένας άνθρωπος με διαστρικό εγώ και βαθιά ανασφαλής. Ενα ευγενικό, γοητευτικό και ζεστό άτομο, χωρίς φίλους. Ενας πολιτικός που δεν μπορεί να συνδεθεί με το γαλλικό κοινό.

Γιατί οι άνθρωποι, ειδικά ο «λαός» της Γαλλίας, τον μισούν τόσο πολύ; Επειδή είναι παράξενος· τον θεωρούν αλαζόνα, ελιτίστα, άσχετο και ξένο προς τους Γάλλους.

Η εικόνα του αυτή ξεκινησε από την ανορθόδοξη σχέση του με την Μπριζίτ. Γνωρίστηκαν σε ένα εργαστήριο σχολικού παιχνιδιού. Εκείνος ήταν 15χρονος μαθητής, εκείνη μια παντρεμένη 39χρονη δασκάλα με τρία παιδιά. Παντρεύτηκαν το 2007, όταν εκείνος ήταν 29 και εκείνη 54.

Στη σελίδα του στη Wikipedia, κάτω από την επικεφαλίδα «οικογένεια» υπάρχουν μόνο δύο ονόματα: Μπριζίτ Μακρόν και «Νίμο (σκύλος)».

Το γαλλικό εκλογικό σώμα έχει συνηθίσει οι πρόεδροί του να είναι οικογενειάρχες αλλά και να έχουν ερωμένες, παιδιά εκτός γάμου, όλα αυτά τα «άθλια».

Δεν περιφρόνησαν τον πρώην πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ επειδή είχε σχέση με τη λαμπερή γαλλίδα ηθοποιό και παραγωγό ταινιών Ζουλί Γκαγιέ. Το περιστατικό μάλλον ενίσχυσε την εικόνα του Ολάντ. Τον περιφρόνησαν, όμως, επειδή φαινόταν γελοίος όταν φωτογραφήθηκε να οδηγεί ένα μικρό σκούτερ με ένα ελάχιστα κολακευτικό κράνος μοτοσικλέτας.

Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να δείχνεις γελοίος στα μάτια των γάλλων ψηφοφόρων. Και ενώ ο Μακρόν μπορεί να μη φαίνεται γελοίος στο γαλλικό κοινό, συχνά φαίνεται ψεύτικος και ανειλικρινής.

Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται λίγο υπερβολικά τέλειος, σαν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που η ανθρώπινη πτυχή του είναι λίγο λάθος. Ενα ανθρωποειδές που, τελικά, τρομάζει τους ανθρώπους: πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που συχνά συνδέεται με τη ναρκισσιστική διαταραχή.

Πράγματι, μερικές φορές μπορεί να φαίνεται σαν να υποδύεται τον χαρακτήρα του προέδρου της Γαλλίας, προσφέροντας ασυνήθιστες φωτογραφικές λήψεις: αξύριστος με στρατιωτική κουκούλα, σε προφανή μίμηση του ουκρανού προέδρου Ζελένσκι, ή παίζοντας μποξ σαν τον Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Ρόκι».

«Ολα είναι μια προσποίηση» είπε ο ψυχίατρος. «Ποζάρει. Η ψυχολογία του είναι συναρπαστική και ανησυχητική».

Στο ταξίδι στην Κίνα ο Αντερλίνι έβλεπε έναν ψηλό άνδρα που πήγαινε παντού με τον πρόεδρο. Στην αρχή υπέθεσε πως ήταν ο στρατιωτικός, υπεύθυνος για τον χαρτοφύλακα με τα «πυρηνικά εργαλεία» – σε περίπτωση που ο πρόεδρος χρειαστεί να εξαπολύσει μια πυρηνική επίθεση. Αλλά λίγο μετά το ταξίδι συνειδητοποίησε πως η δουλειά του ήταν να φροντίζει την εκτεταμένη γκαρνταρόμπα του Μακρόν και να κουβαλάει τις πολλές αλλαξιές του.

Στην τρίωρη πτήση μεταξύ Πεκίνου και Γκουανγκζού ο Μακρόν άλλαξε τρεις φορές ρούχα: ένα επίσημο κοστούμι κατά την επιβίβαση, ένα φούτερ με κουκούλα και με τη λέξη «French Tech» στο μπροστινό μέρος, και ένα διαφορετικό κοστούμι όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο.

Σαν πρόθυμος μαθητής που προσπαθεί να εντυπωσιάσει την όμορφη δασκάλα του θεάτρου, οι ενδυματολογικές αλλαγές του συνοδεύονται από αλλαγές στη συμπεριφορά, στο ρητορικό ύφος και στη γλώσσα του σώματος.

Από μια πιο επίσημη δεξίωση με τη γαλλική κοινότητα στο Πεκίνο, σε μια χαλαρή εκδήλωση σε γκαλερί τέχνης και στην περιοδεία σε μια πανεπιστημιούπολη της νότιας Κίνας, όπου τον υποδέχτηκαν σαν ροκ σταρ: ο Μακρόν «έπαιξε» σε κάθε ένα από τρία σκηνικά διαφορετικό χαρακτήρα.

Η πιο τρομακτική αλλαγή χαρακτήρα παρατηρήθηκε σε μια επίσημη τελετή με τον κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού, στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου. Ο Μακρόν ανέβηκε στη σκηνή δείχνοντας πολύ αυστηρός, σχεδόν σκυθρωπός, γράφει το politico.eu.

Ο Σι μίλησε για μόλις οκτώ λεπτά, διαβάζοντας έναν προετοιμασμένο λόγο από ένα κομμάτι χαρτί. Μετά ήταν η σειρά του Μακρόν, ο οποίος μίλησε χωρίς σημειώσεις, απευθείας στον Σι, με ένα στιλ που στόχευε ξεκάθαρα στις κάμερες και σε όσους Γάλλους παρακολουθούσαν.

Η συνοδεία των υπουργών του Σι αισθανόταν όλο και πιο άβολα καθώς η διάλεξη συνεχιζόταν: πέρασαν 10, 15 λεπτά, και ο Μακρόν συνέχιζε. Ο Σι, ο οποίος αντιμετωπίζεται από το κινεζικό πολιτικό σύστημα ως σύγχρονος αυτοκράτορας, φαινόταν «σαν να είχε μόλις καταπιεί έναν ιδιαίτερα μεγάλο βάτραχο». Στα 21 λεπτά της ομιλίας του Μακρόν «αναστέναζε συχνά, ενώ έντονη ανυπομονησία ξετρύπωνε από κάθε πόρο του σώματός του».

Ο Μακρόν τον αγνόησε ευγενικά. Η ομιλία του διήρκεσε τρεις φορές περισσότερο από εκείνη του Σι –μια ασυγχώρητη παραβίαση του ινεζικού πρωτοκόλλου, και ειδικά από τον ηγέτη μιας πρώην αποικιακιοκρατικής, βάρβαρης χώρας, που πλέον έχει περιέλθει σε δύσκολες στιγμές.

«Ο Μακρόν δεν θα σε αφήσει να φύγεις από μια συνάντηση μέχρι να πειστεί ότι κατάφερε να σε πείσει, ότι έχει πείσει κάθε συνομιλητή του» σημειώνει άτομο του στενού κύκλου του. Το θέμα είναι ότι η επιμονή του μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Κίνα «oι σύμβουλοί του τού είχαν πει να μιλήσει με σεβασμό και ταπεινότητα στον Σι Τζινπίνγκ, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο για κάθε πρόεδρο της Γαλλίας» αποκάλυψε ένας ανώτερος αξιωματούχος που συμμετείχε στο ταξίδι. «Είπε μεν λόγια σεβασμού, αλλά ο Σι δεν τα ερμήνευσε έτσι».

Οι δονκιχωτικές προσπάθειες να πείσει (για οτιδήποτε) άλλους παγκόσμιους ηγέτες αποτελούν επαναλαμβανόμενο μοτίβο για τον Μακρόν. Με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, η «επίθεση γοητείας» του αρχικά φαινόταν να πετυχαίνει, αλλά τελικά απέτυχε. «Μισούσε πολύ τον Τραμπ» είπε ένας στενός του σύμβουλος. «Η υπερβολική αυτοπεποίθηση που είχε ότι θα τον γοήτευε, του γύρισε μπούμερανγκ».

Ομοίως, καθώς η Ευρώπη προετοιμαζόταν για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις αρχές του 2022, ο Μακρόν επέμενε ότι μόνον αυτός θα μπορούσε να πείσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν να μην πραγματοποιήσει το όνειρό του για ανασύσταση της μεγάλης ρωσικής αυτοκρατορίας.

«Η Γαλλία πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι ο Πούτιν δεν θα εισέβαλλε στην Ουκρανία» είπε στο politico.eu στα τέλη του περασμένου έτους ένας ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Μακρόν πήγε στη Μόσχα για να πείσει τον ρώσο πρόεδρο να υποχωρήσει. Τελικά βρέθηκε περιφρονημένος, στο άλλο άκρο ενός εξαιρετικά μεγάλου τραπεζιού. «Ο Πούτιν ήταν άλλο ένα αποτυχημένο πρότζεκτ για τον Μακρόν» τόνισε ένας από τους συμβούλους του.

Στο ταξίδι στην Κίνα ο Μακρόν έπαιρνε αποφάσεις μόνος του, έχοντας ελάχιστη ή μηδενική βοήθεια από τη γαλλική διπλωματική υπηρεσία ή κάποιον με βαθιά γνώση της Κίνας του Σι.

Το κινεζικό κομμουνιστικό σύστημα διαθέτει λεγεώνες ειδικών που προετοιμάζουν ογκώδεις τακτικές ενημερώσεις, έτσι ώστε ο Σι να μπορεί να επωφεληθεί σε οποιαδήποτε αλληλεπίδραση με ξένες κυβερνήσεις. Ετοιμάζουν εκτεταμένα ψυχολογικά προφίλ για ηγέτες όπως ο Μακρόν, ώστε ο Σι να ξέρει πότε να κολακεύει, πότε να απειλεί και πότε να κοροϊδεύει.

«Νομίζω ότι ο Σι βλέπει τη Γαλλία ως έχουσα ηγετικό ρόλο» είπε ο Μακρόν σε μια από τις συνεντεύξεις του. «Οσον αφορά τους ηγέτες με διάρκεια, τους σέβεται. Και καταλαβαίνει τη λογική μας για οικοδόμηση στρατηγικής, οικονομικής και στρατιωτικής αυτονομίας».

Για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα αυτά είναι τα λόγια ενός χρήσιμου ηλίθιου, επισημαίνει ο Αντερλινί. Ο Μακρόν δεν είναι ηλίθιος –ακριβώς το αντίθετο ισχύει– αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου σε κάθε θέμα. Ηταν απολύτως ξεκάθαρο πως ήταν απροετοίμαστος για τις κολακείες και τη χειραγώγηση για τις οποίες φημίζεται το κινεζικό σύστημα.

Εγινε επίσης σαφές ότι η απεγνωσμένη επιθυμία του να αγαπηθεί από το κοινό του τον έσπρωξε να κάνει μεγάλες παραχωρήσεις σε έναν ολοκληρωτικό δικτάτορα. Ο καλά προετοιμασμένος Σι έπαιξε έξυπνα με τον «στρατηγικό ναρκισσισμό» του Μακρόν, ώστε να αποσπάσει κάθε είδους ρητορικές παραχωρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του κρίσιμου ζητήματος της Ταϊβάν, ενός δημοκρατικού, αυτοδιοικούμενου έθνους που το Πεκίνο απειλεί να απορροφήσει με το ζόρι.

Τα ίδια ελαττώματα χαρακτήρα οδήγησαν τον Μακρόν και το γαλλικό έθνος στην κρίσιμη κατάστασή που αντιμετωπίζει σήμερα. Περίκλειστος από μια μικροσκοπική ομάδα συκοφαντών και κολάκων, πήρε τη μοιραία απόφαση να προκηρύξει πρόωρες εκλογές χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν εκτός από τον εαυτό του· ένα ακόμη τολμηρό στοίχημα που αρμόζει στον φαντασιωσικό ρόλο του ως ηρωικού προέδρου της Γαλλίας.

Στην πορεία, έχει οδηγήσει το πικραμένο γαλλικό εκλογικό σώμα προς την Ακροδεξιά και την άκρα Αριστερά. Ακόμα κι αν καταφέρει να σχηματίσει μια λειτουργική κυβέρνηση τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, θα έχει αφήσει τη γαλλική πολιτική βαθιά διχασμένη.

Στο παρελθόν, ο κύριος στόχος του Μακρόν ήταν να πείσει το εκλογικό σώμα ότι μόνο επιλέγοντας αυτόν και το κόμμα του θα αποφευγόταν αυτό που ο ίδιος περιέγραψε ως «η φρίκη μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης νεοφασιστών». Μπορεί να το απέφυγε αυτή τη φορά, διέλυσε όμως περαιτέρω τη Γαλλία και άφησε τη χώρα ακόμα πιο ακυβέρνητη.

Ο Μακρόν παραμένει ο πρόθυμος σπουδαστής θεάτρου που προσπαθεί να σαγηνεύσει όλους τους θεατές του. Οταν δεν παίρνει την αγάπη που ποθεί, δοκιμάζει έναν διαφορετικό χαρακτήρα, μια διαφορετική παράσταση.

Ενας στενός σύμβουλός του αποκάλυψε στο politico.eu ότι ο Μακρόν δεν κοιμάται σχεδόν ποτέ και νιώθει σαν φυλακισμένος στο Μέγαρο των Ηλυσίων, την επίσημη προεδρική κατοικία στο κέντρο του Παρισιού. Τα βράδια βγαίνει και περπατάει μόνος του στην πόλη. Ενας μοναχικός άνδρας που κανείς δεν καταλαβαίνει, που δεν ακούει κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του, περιπλανιέται στους όμορφους δρόμους του Παρισιού στο σκοτάδι, υποδυόμενος την τραγική φιγούρα του ταλαιπωρημένου προέδρου της Γαλλίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News