662
Υπάρχει ακόμη η αίσθηση από πολλούς ότι εμείς κάναμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σταρ του ΝΒΑ, όχι το ταλέντο και η επιμονή του... | Creattive Protagon/ INTIME NEWS

Η σημαία ΜΟΥ στα χέρια ενός μαύρου;

Μαρία Δεδούση Μαρία Δεδούση 8 Ιουλίου 2024, 19:08
Υπάρχει ακόμη η αίσθηση από πολλούς ότι εμείς κάναμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σταρ του ΝΒΑ, όχι το ταλέντο και η επιμονή του...
|Creattive Protagon/ INTIME NEWS

Η σημαία ΜΟΥ στα χέρια ενός μαύρου;

Μαρία Δεδούση Μαρία Δεδούση 8 Ιουλίου 2024, 19:08

Με έναν ιδιαίτερο τρόπο, τα όσα συνέβησαν την Κυριακή στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών και σε ένα γήπεδο μπάσκετ στην Ελλάδα συνδέονται μεταξύ τους. Οι Γάλλοι ξύπνησαν και έτρεξαν στις κάλπες υπό την απειλή μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης, με ξεκάθαρες ρατσιστικές (αντιμεταναστευτικές προς το politically correct) πολιτικές και οι Ελληνες φώναζαν ρυθμικά το όνομα ενός κατάμαυρου ανθρώπου που τους έκανε εθνικά υπερήφανους φορώντας τη φανέλα της ομάδας τους και περνώντας την στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, λένε αρκετοί, θα είχε πολλούς λόγους να γυρίσει την πλάτη του στη χώρα μας και να μην ξαναπατήσει το πόδι του εδώ, πολλώ δε μάλλον για να παίζει gratis σε μια Εθνική ομάδα, όταν είναι ένας από τους σημαντικότερους και πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του ΝΒΑ. Οταν ο ίδιος επιχείρησε να μιλήσει για τις σοβαρές δυσκολίες που έζησε ως παιδί μεταναστών, κάποιοι είχαν πέσει επάνω του να τον φάνε: «Ντροπή του να λέει τέτοια πράγματα για τη χώρα που τον υποδέχτηκε και τον μεγάλωσε και τον έκανε σπουδαίο».

Υπάρχει ακόμη αυτή η αίσθηση από πολλούς, ότι εμείς κάναμε τον Γιάννη σταρ του ΝΒΑ, όχι το ταλέντο του, η επιμονή του και η δουλειά του. Προφανώς επειδή πιστεύουμε ότι αν οι γονείς του είχαν μείνει στη Νιγηρία θα πουλούσε ακόμη μικροπράγματα στους δρόμους του Λάγος για να ζήσει. Εδώ είναι η γη των ευκαιριών, εκεί είναι η γη της φτώχειας και του θανάτου. Γι’ αυτό και «αυτούς» δεν τους θέλουμε ιδιαίτερα. Ας κάτσουν εκεί να πεθάνουν με την ησυχία τους.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πιθανότατα θα είναι ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Την Τρίτη 9 Ιουλίου θα συνεδριάσει η ΕΟΕ για το θέμα. Ο υπερκούλ Μίλτος Τεντόγλου είπε ότι δεν θέλει να κρατήσει τη σημαία, να την πάρει ο Γιάννης.

Πρέπει να την πάρει. Την αξίζει όσο κανείς.

Ετσι, η πρώτη ομάδα που παραδοσιακά μπαίνει στο στάδιο στην παρέλαση, η «κατάλευκη» Ελλάδα, και από πίσω η τέως κατάλευκη Ευρώπη και ο έως πρότινος κατά φαντασίαν κατάλευκος πλανήτης, θα έχουν στην κεφαλή τους έναν θηριώδη μαύρο. Εναν επιτυχημένο, πάμπλουτο, ταλαντούχο μαύρο. Που επέστρεψε στα Σεπόλια της δύσκολης παιδικής του ηλικίας, όχι για να αποδείξει κάτι – δεν το χρειάζεται– αλλά επειδή τα αισθάνεται σπίτι του.

Εναν μαύρο που είναι Ελληνας και Νιγηριανός, όπως έχει πει ο ίδιος και πολύ καλά το είπε, η εθνική συνείδηση δεν διεκδικεί αποκλειστικότητες παρά μόνο στα πολύ στενά μυαλά. Κι αυτό το ξέρουν όλοι οι άνθρωποι που έχουν βρεθεί στη θέση του ή έχουν γονείς από δύο διαφορετικά μέρη του κόσμου. Είναι όλο και περισσότεροι αυτοί οι άνθρωποι και αυξάνονται εκθετικά.

Η εικόνα αυτή του Γιάννη με τη σημαία ΜΑΣ στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα ταράξει πολλούς. Θα ταράξει ακόμη και ανθρώπους που τον αποθεώνουν στα γήπεδα. Είπαμε να κερδίζει για πάρτη μας, όχι να μας πάρει και τη σημαία. Δεν πειράζει, ας τους ταράξει. Οσο πιο πολύ τους ταράξει, τόσο καλύτερα.

Οσο πιο πολύ τους ταράξει, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουν να καταλάβουν ότι ο κόσμος δεν αλλάζει απλώς, αλλά έχει ήδη αλλάξει. Η σημαία ΜΑΣ είναι εξίσου σημαία εκείνων που βρέθηκαν στη χώρα και πάλεψαν γι’ αυτήν, ανεξαρτήτως του χρώματός τους, της καταγωγής τους, της θρησκείας τους. Εκείνων που αγαπούν τη χώρα αυτή πολύ περισσότερο, ενδεχομένως, από όσους φωνάζουν και διατυμπανίζουν την αγάπη τους για αυτή.

Η σημαία ΜΑΣ είναι σύμβολο της νεότερης ιστορίας μας, αλλά είναι και σύμβολο του σήμερα και του αύριο αυτής της χώρας. Ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης είναι μέρος αυτού του σήμερα και του αύριο. Συχνά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους αποκλείσουμε αυτούς τους ανθρώπους από το σήμερα και το αύριο αυτό, αλλά εκείνοι επιμένουν. Σε πείσμα της κάθε Λεπέν και του κάθε ακροδεξιού μορφώματος.

Ο Γιάννης με την ελληνική σημαία θα δείξει έναν δρόμο σε λίγες εβδομάδες. Οχι τον δρόμο προς τα μετάλλια και τη δόξα μόνο, αλλά έναν δρόμο πολύ πιο σημαντικό: Υπάρχουν χιλιάδες Γιάννηδες εκεί έξω. Θέλουν να σπουδάσουν, να δουλέψουν, να διακριθούν, να προσφέρουν, σε μια χώρα που αιμορραγεί από έμψυχο υλικό. Θέλουν την ευκαιρία να το κάνουν.

Σε έναν κόσμο που δεν αλλάζει απλώς, αλλά άλλαξε ήδη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...