Η συζήτηση για το αν και κατά πόσο ο Καραγάτσης είναι σεξιστής, που ξεκίνησε από ένα άρθρο στο Lifo, γενικεύθηκε ταχύτατα (βλέπε και τα σχετικά κείμενα-αναλύσεις στο Protagon). Θεωρώ ότι η εξήγηση για τη γενίκευση αυτής της συζήτησης ξεπερνάει τη συνήθη διαμάχη που ξεσπάει για διάφορα θέματα στο διαδίκτυο και οφείλεται στην αντίδραση που φέρνει η εμφάνιση της cancel culture (της κουλτούρας της ακύρωσης) στα λογοτεχνικά πράγματα της χώρας μας. 

Όμως, η κουλτούρα της ακύρωσης δεν περιορίζεται μόνο στο πολιτισμικό πεδίο της κοινωνίας, αλλά μπορούμε να δούμε χαρακτηριστικές εκφάνσεις της και στο πεδίο της πολιτικής. Πράγματι, το κύριο χαρακτηριστικό της cancel culture που είναι η ακύρωση πολλών στοιχείων του παρελθόντος όταν προσεγγίζονται με την προκρούστεια οπτική ενός επιλεγμένου παρόντος, άνετα μπορεί να παρατηρηθεί και στην πολιτική.

Διάσημο παράδειγμα ακύρωσης του παρελθόντος αποτελεί η φωτογραφία του Στάλιν με τον στενό συνεργάτη του στις εκκαθαρίσεις της Μόσχας Νικολάι Γιεζόφ. Όταν μετά έπαψε να του είναι χρήσιμος, ο Στάλιν τον καθάρισε με τη χαρακτηριστική του άνεση και τότε τον έσβησαν και από τη φωτογραφία.

«Όταν το παρελθόν είναι βαρίδι το αλλάζουμε»

Παραμένοντας στον χώρο της Αριστεράς, τυπικά τουλάχιστον (με βάση τις τελευταίες εξελίξεις) δεν μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε την επίθεση του Στέφανου Κασσελάκη στο παρελθόν του κόμματος στο οποίο εκλέχθηκε πρόεδρος.

Είχα γράψει τον Σεπτέμβριο του 2023 (ΣΥΡΙΖΑ: Από τον Καρλ Μαρξ στον Γκράουτσο Μαρξ) πως στην τελευταία πράξη της ιστορίας που ξεκίνησε με την Ανανεωτική Αριστερά, στο πλαίσιο της οποίας μάλιστα καταγγέλθηκε για πρώτη φορά ο λαϊκισμός (του ΠΑΣΣΟΚ τότε) ως πολιτική πρακτική (από τον Άγγελο Ελεφάντη στον Πολίτη), για να μετεξελιχθεί τελικά σε κυβερνητικό λαϊκιστικό κόμμα με τον Τσίπρα, εκλέχθηκε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης. 

Ο Κασσελάκης λοιπόν σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του χρησιμοποίησε  φρασεολογία που δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά, αλλά οριακά με το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα. Έτσι, αντί για τον Καρλ Μαρξ, η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ περιγράφεται πλέον από έναν από τους αδερφούς Μαρξ του κινηματογράφου, τον Γκράουτσο, που έλεγε: «Αυτές είναι οι ιδέες μου, αλλά αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες».

Στις πρόσφατες εξελίξεις λοιπόν, ο Κασσελάκης πέρασε από την ακύρωση των ιδεών στην ακύρωση στοιχείων της ιστορίας, προσώπων και συμβόλων του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι, επιτέθηκε εναντίον σημαντικών μελών του κόμματός του, απομακρύνοντας ορισμένους από θέσεις του κομματισμού μηχανισμού, κατηγόρησε ευθέως τον προηγούμενο ΣΥΡΙΖΑ, φθάνοντας να μιλήσει ακόμα και για μαύρο χρήμα με τη μπάλα να φθάνει και στον Τσίπρα και τώρα έκλεισε την «Αυγή».

Είναι φανερό ότι η πορεία που έχει επιλέξει για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης, είναι μία πορεία που οδηγεί προς ένα τελείως νέο κόμμα, για το οποίο το ίδιο του το παρελθόν αποτελεί απλά ένα βαρίδι. Έτσι, ως γνήσιο παιδί της «ελίτας» (που είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου) έχει ενστερνιστεί την αμερικάνικης προέλευσης «κουλτούρα της ακύρωσης» και ακυρώνει πρόσωπα, πολιτικές και σύμβολα του παρελθόντος του ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, εκλέξανε ως πρόεδρο τον Κασσελάκη και στην πορεία τους βγαίνει Cancelάκης.     

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News