«“Είσαστε εκτός τόπου και χρόνου” είπε η Βάσω Παπανδρέου απευθυνόμενη στον Πρωθυπουργό». Ρεπορτάζ της εποχής, Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, 3 Νοεμβρίου του 2011. Μέσα στη φωτιά του πρώτου μνημονίου. Παρεμβάσεις ζωντανά στην τηλεόραση. Αυτή ήταν μια «θυελλώδης συνεδρίαση ΚΟ» που δικαιολόγησε τον τίτλο της. Οκτώ ημέρες μετά, στις στις 11 Νοεμβρίου 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε υπό το βάρος των οικονομικών συνθηκών, της τραυματικής συνάντησης στις Κάννες και των αντιδράσεων για την προαναγγελία δημοψηφίσματος.

Αντίθετα, αυτό που έγινε στις 26 Ιουνίου του 2024 στη Βουλή, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, παρότι έβγαλε ατάκες ήταν πολύ περισσότερο… Τετάρτη, παρά μια «θυελλώδης συνεδρίαση». H αλλιώς ακολούθησε την παράδοση της εσωκομματικής «γκρίνιας» κατά τη δεύτερη τετραετία μιας κυβέρνησης. «Ολα είναι ρόλοι που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί χιλιάδες φορές» που λέει και το στιχάκι. Διότι σήμερα η χώρα δεν κινδυνεύει με ασύντακτη χρεοκοπία, έχουμε ανάπτυξη και όχι ύφεση, ο κόσμος δεν είναι στους δρόμους και αντίπαλος για το κυβερνών κόμμα δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα.

Με εξαίρεση πρόσωπα όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης και ένας-δύο ακόμη βουλευτές, που λένε δημόσια ό,τι λένε και «μέσα», το group therapy της Βουλής είχε «παραδοσιακά» χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα είχε κριτική από όσους βουλευτές δεν αξιοποιήθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις μετά από πέντε χρόνια εξουσίας καθώς και από υπουργούς που παύθηκαν και δεν έχουν ακόμη επανα-αξιοποιηθεί.

Αφορμή ήταν το 28% των ευρωεκλογών (πάνω ωστόσο από το άθροισμα του δεύτερου και του τρίτου κόμματος —όταν ο Μακρόν που αναφέρθηκε ως κεντρώο παράδειγμα προς αποφυγή υπέστη καθίζηση) και η παρουσία Κεντροαριστερών και εξωκοινοβουλευτικών υπουργών στην κυβέρνηση.

Η συνήθης «χορογραφία» —αν ζούσε η αυστηρή και τελειομανής Πίνα Μπάους, θα μπορούσε να βεβαιώσει ότι τηρήθηκε κατά γράμμα— προβλέπει σε τέτοιες περιπτώσεις τα εξής: Τα λένε «μέσα» οι δυσαρεστημένοι βουλευτές και μετά στέλνουν μια σύνοψη όσων είπαν στους αρμόδιους πολιτικούς συντάκτες για να υπάρχει το όνομά τους στο ρεπορτάζ.

Τα θέματα, πέραν του γάμου των ομοφύλων και αυτού της διεύρυνσης προς την Κεντροαριστερά (που είναι ο ορισμός της αυτοαναίρεσης, εφόσον έτσι πήγε ο Μητσοτάκης τη ΝΔ από το 28% στο 41% και κάποιοι «διαμαρτυρόμενοι» έγιναν δύο φορές κυβερνητικοί βουλευτές), ήταν αυτά που επισημαίνουν (ελλείψει αντιπολίτευσης) τα σοβαρά ΜΜΕ. Δηλαδή πάνω απ´ όλα η ακρίβεια και η απουσία επαφής με την κοινωνική πραγματικότητα από πλευράς κάποιων υπουργών.

Τι μένει για τον πολύ κόσμο; Ενα ωραίο ανάγνωσμα παρά θίν’ αλός στις κυριακάτικές εφημερίδες ή στο Protagon, για το παζλ της επιλογής του προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αν θα ανανεωθεί δηλαδή η θητεία της νυν προέδρου Κατερίνας Σακελλαροπούλου ή μετά από τις έμμεσες προειδοποιήσεις βουλευτών ότι δεν θα την ψηφίσουν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει μια άλλη επιλογή. Ο,τι καλύτερο δηλαδή για την κατανάλωση πολιτικού «στόρι» εκ του ασφαλούς, εφόσον η εκλογή ΠτΔ δεν πρόκειται αυτή τη φορά να ρίξει καμία κυβέρνηση. Οπως συνέβη δηλαδή με τη σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ-Χρυσής Αυγής το 2014 και η χώρα κινδύνευσε επτά μήνες μετά να τιναχθεί στον αέρα από τους κ.κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη.

Επομένως, εκτός από αυτούς που μιλούν πάντα ελεύθερα, τους πληγωμένους εγωισμούς των αναξιοποίητων και όσους θεωρείται ότι εκφράζουν τις ενστάσεις πρώην αρχηγών, ο κ. Μητσοτάκης δεν άκουσε κάτι άλλο από αυτό που του είπαν άμεσα και καθαρά οι πολίτες στις ευρωεκλογές: στροφή στην καθημερινότητα, στην ακρίβεια, στην Παιδεία, στην Υγεία. Αυτό πάντως που δεν του είπαν σίγουρα οι πολίτες στην ευρωκάλπη ήταν να βγάλει πετυχημένους υπουργούς γιατί προέρχονται από την Κεντροαριστερά και είναι εξωκοινοβουλευτικοί και να βάλει στη θέση τους βουλευτές για να μην έχει γκρίνιες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News