«Η πρώτη μου ανάμνηση; Εγώ παιδί να πηγαίνω να κλέψω ψωμάκια με λάδι από το σπίτι ενός φίλου μου από το σχολείο. Και ήταν πολύ νόστιμα, εγώ δεν είχα χρήματα, ούτε οι δικοί μου» θυμάται ο Τζόρτζιο Αρμάνι, λιγότερο από έναν μήνα πριν γιορτάσει (την 11η Ιουλίου) τα ενενηκοστά του γενέθλια.

Με αφορμή το λανσάρισμα του U, το νέου ένθετου περιοδικού για τον άνδρα της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica, ο κορυφαίος ιταλός μόδιστρος παραχώρησε μια συνέντευξη, εξηγώντας πώς κατάφερε να γίνει ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Made in Italy (την επόμενη χρονιά συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ίδρυση της Armani, η οποία απασχολεί περισσότερους από 9.000 εργαζόμενους και πέρυσι είχε τζίρο 2,35 δισ. ευρώ).

Το πρώτο που θέλησε να μάθει ο συνομιλητής του ήταν, φυσικά, πότε και πώς ανακάλυψε τη μόδα. «Στην πραγματικότητα η μόδα ανακάλυψε εμένα» απάντησε ο Αρμάνι. «Ημουν στο Μιλάνο και έπρεπε να βρω μια δουλειά. Και μέσα από τη δουλειά που είχα στο Rinascente (ιταλική αλυσίδα πολυκαταστημάτων ειδών πολυτελείας όπου ο Αρμάνι εργαζόταν ως επιμελητής βιτρινών) αισθάνθηκα την πρόκληση, με την έννοια ότι δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα. Είπα, λοιπόν, στον εαυτό μου –υπεροπτικά, ενδεχομένως, αλλά αυτό σκέφτηκα– πως θα ήθελα να σχεδιάζω ρούχα που μου αρέσουν και που είναι σωστό να φοράει ο κόσμος» πρόσθεσε.

Ερωτηθείς τι του αρέσει και τι όχι από όλα όσα παρατηρεί στον κόσμο της μόδας, σημείωσε ότι «πολλά πράγματα δεν μου αρέσουν, πράγματα που επιβάλλονται στους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα. Δεν μου αρέσει όταν αποκαλούν μόδα αυτό που κατά τη γνώμη μου είναι απλώς διασκέδαση: διασκέδαση για εκείνους που σχεδίασαν και έφτιαξαν ρούχα και αναζητούν απεγνωσμένα έναν νέο δρόμο, ξεχνώντας ότι ο νέος δρόμος είναι πάντα ο παλιός».

Αντιθέτως, ο Αρμάνι λατρεύει «τη λεπτότητα των πραγμάτων, τη διακριτικότητα, την κομψότητα που πηγάζει από την ευφυΐα. Μπορεί να φαίνεται ως μια ηθική στάση, αλλά είμαι βέβαιος ότι η νηφαλιότητα είναι πάντα μια ωφέλιμη ιδιότητα. Και μετά υπάρχει ένα πράγμα που μου αρέσει πραγματικά πολύ: η αγάπη των νέων για τη μόδα. Οταν πηγαίνω να δω έναν αγώνα μπάσκετ, υπάρχει μια σειρά από παιδιά που με χαιρετούν. Είναι ωραίο. Υπάρχουν, προφανώς, οι πιο θεσμικές τιμές. Αλλά η αγάπη του κόσμου είναι αυτό που με ενθουσιάζει πραγματικά».

Τι θα έλεγα αν έπρεπε να εξηγήσει σε αυτή τη νεολαία που τον θαυμάζει ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της δουλειάς του; «Αυτό που διακρίνει τη δουλειά μου είναι να μην πιστεύω σε εύκολα παιχνίδια, να μην πιστεύω σε μια λύση που αντιλαμβάνεται την καινοτομία ως αυτοσκοπό, που δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι τελικά οι άνθρωποι ντύνονται με λογικό τρόπο. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος: μου αρέσει και η φαντασία, μου αρέσει να διαπιστώνω ότι υπάρχει έρευνα, μια ιδιαίτερη λεπτομέρεια. Αλλά γιατί να σκεφτόμαστε ότι συναρπαστικό είναι το υπερβολικό; Εγώ δεν ανήκω στον κόσμο της υπερβολής».

«Ανέκαθεν το έλεγα: οι νέοι θέλουν Armani. Γιατί τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς […], γιατί δεν παραμορφώνει το ανθρώπινο σώμα. Γιατί το σέβεται και αναδεικνύει τις καλύτερες πλευρές του» πρόσθεσε.

Σχετικά με το πέρασμα του χρόνου, ο γηραιός μόδιστρος σημείωσε καταρχάς πως όσο μεγαλώνει κάποιος τόσο πιο περίπλοκη γίνεται η σχέση του με το παρελθόν. «Προσπαθώ να βλέπω το παρελθόν ως δεξαμενή αναμνήσεων και όμορφων συναισθημάτων, αλλά μερικές φορές τυχαίνει να έχω τύψεις ή να μετανιώνω για πράγματα που δεν έκανα και θα μπορούσα να έχω κάνει. Αναφέρομαι κυρίως στην ιδιωτική μου ζωή, γιατί στη δουλειά μου έχω καταφέρει να υλοποιήσω πλήρως το όραμά μου».

Οσον αφορά το μέλλον και το ενδεχόμενο να πουλήσει την αυτοκρατορία του; «Ξέρω ότι έχω αναθέσει την εταιρεία στα χέρια ανθρώπων που εμπιστεύομαι, ως εκ τούτου φαντάζομαι ότι το στυλ μου μπορεί να συνεχίσει να εκφράζεται εξίσου ξεκάθαρα από αυτούς που θα ακολουθήσουν. Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι το στυλ Armani να συνεχίσει να είναι συνώνυμο του ιταλικού στυλ ακόμη και σε 50 ή 100 χρόνια, να αναγνωρίζεται ως κάτι ιδιαίτερο, αυθεντικό και πρωτότυπο. Είναι ένα όνειρο, πιθανώς, αλλά στην ηλικία μου πιστεύω ότι είναι ακόμα σωστό να μπορώ να ονειρεύομαι, ή μάλλον είναι καθήκον».

Τέλος, στην ερώτηση τι θα επιθυμούσε για την πατρίδα του την Ιταλία, ανέφερε το εξής: «Πάνω απ’ όλα ελπίζω να δω τους πολιτικούς να ντύνονται καλά, και μακάρι να αποφεύγουν το σπορ ντύσιμο σε κάθε περίσταση. Σε μια σύσκεψη πρέπει κάποιος να φοράει κοστούμι και γραβάτα. Τελεία και παύλα. Επίσης, και αυτό είναι το κυριότερο, θεωρώ αποκαρδιωτικό πως όταν ανοίγουμε την τηλεόραση βλέπουμε όλους αυτούς τους καβγάδες μεταξύ πολιτικών. Δεν το δέχομαι αυτό, καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις που αφορούν και τους φτωχούς και όσους πλούτισαν δουλεύοντας. Γιατί τα χρήματα δεν πέφτουν από τον ουρανό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News