Η Φρανσουάζ Αρντί, της οποίας η κομψότητα και η υπέροχη φωνή την έκαναν μία από τις πιο επιτυχημένες ποπ σταρ της Γαλλίας, πέθανε σε ηλικία 80 ετών. Ο θάνατός της ανακοινώθηκε από τον γιο της, επίσης μουσικό, Τομά Ντιτρόν, ο οποίος έγραψε στο Instagram απλώς «η μαμά έφυγε», μαζί με μια φωτογραφία τους όταν εκείνος ήταν μωρό.

Η Αρντί έπασχε από λεμφικό καρκίνο από το 2004 και είχε υποβληθεί σε χρόνια ακτινοθεραπεία και άλλες θεραπείες για την ασθένεια. Το 2015 τέθηκε για λίγο σε προληπτικό κώμα μετά την επιδείνωση της κατάστασής της, ενώ είχε προβλήματα με την ομιλία, την κατάποση και την αναπνοή της τα τελευταία χρόνια, όπως ανέφερε δημοσίευμα του Guardian.

Το 2021 είχε υποστηρίξει δημόσια την ευθανασία, λέγοντας ότι η Γαλλία ήταν «απάνθρωπη» γιατί δεν επέτρεπε τη διαδικασία. Η Αρντί γεννήθηκε το 1944 εν μέσω αεροπορικής επιδρομής στο κατεχόμενο από τους Ναζί Παρίσι, όπου μεγάλωσε με τη μητέρα της. Στα 16 της έλαβε δώρο την πρώτη της κιθάρα και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια, να τα ερμηνεύει ζωντανά και να κάνει οντισιόν για δισκογραφικές εταιρείες.

Το 1961 υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με την Disques Vogue. Εμπνευσμένη τόσο από τις κλασικές γαλλικές μπαλάντες όσο και από το αναδυόμενο ροκ-εν-ρολ, η Αρντί έγινε κεντρική φιγούρα του ηχητικού στιλ «ye-ye» –το οποίο πήρε το όνομά του από το αγγλοσαξονικό «yeah yeah» των ροκ συγκροτημάτων– που κυριάρχησε στη γαλλική μουσική τη δεκαετία του 1960. Ενα από τα πρώτα τραγούδια της, το «La Fille Avec Toi» ξεκινούσε με αυτές τις επαναλαμβανόμενες λέξεις.

Η μπαλάντα «Tous les Garçons et les Filles», που έγραψε η ίδια, την έφερε στο προσκήνιο της ποπ μουσικής και πούλησε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα. Βρέθηκε στην κορυφή των γαλλικών τσαρτ, όπως και τα επόμενα σινγκλ της, «Je Suis D’Accord» και «Le Temps de L’Amour». Το 1963 η τραγουδίστρια εκπροσώπησε το Μονακό στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision και τερμάτισε πέμπτη.

Η αυξανόμενη ευρωπαϊκή της φήμη την οδήγησε στην εκ νέου ηχογράφηση του ρεπερτορίου της σε πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αγγλικών. Το τραγούδι της «All Over the World» του 1964, μετάφραση του «Dans le Monde Entier», έγινε η μοναδική της επιτυχία στο Top 20 του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά η φήμη της διατηρήθηκε στη Γαλλία, στην Ιταλία και στη Γερμανία.

Το 1968, το «Comment te Dire Adieu» –η γαλλική εκδοχή του τραγουδιού «It Hurts to Say Goodbye», που είχε γίνει επιτυχία στα αγγλικά από τη Βέρα Λιν– σε στίχους του Σερζ Γκενσμπούργκ, έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Η ομορφιά και η ξεχωριστή αισθητική της (με καθημερινά ρούχα, όπως πλεκτά, δερμάτινα και τζιν), καθόρισαν το φαινομενικά χαλαρό γαλλικό στιλ του 20ου αιώνα.

Εγινε η μούσα διάσημων σχεδιαστών μόδας, όπως ο Ιβ Σεν Λοράν και ο Πάκο Ραμπάν, ενώ έγινε και μοντέλο σε φωτογραφήσεις μόδας από τους Ρίτσαρντ Αβεντον και Ντειβιντ Μπέιλι. Αργότερα, η γιαπωνέζα σχεδιάστρια Ρέι Καβακούμπο έδωσε στον οίκο της την ονομασία «Comme des Garçons» από ένα τραγούδι της Αρντί.

Η τραγουδίστρια έγινε αντικείμενο λατρείας πολλών σταρ της δεκαετίας του ’60, όπως τα μέλη των Rolling Stones και ο Ντέιβιντ Μπόουι. Ο Μπομπ Ντίλαν έγραψε ένα ποίημα γι’ αυτήν στις σημειώσεις του άλμπουμ του «Another Side of Bob Dylan» του 1964, που ξεκινούσε με τη φράση: «Για τη Φρανσουάζ Αρντί, στην άκρη του Σηκουάνα, μια γιγάντια σκιά της Παναγίας των Παρισίων αναζητά να με πιάσει από το πόδι».

Παράλληλα, είχε αρκετές προτάσεις για να εμφανισθεί σε ταινίες στη δεκαετία του ’60, επιλέγοντας τελικά ρόλους σε φιλμ των Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Ροζέ Βαντίμ και Τζον Φρανκενχάιμερ. Στην δεκαετία του 1970 επικεντρώθηκε στην ανατροφή του γιου της, Τομά, μαζί με τον σύντροφό της, τον μουσικό και ηθοποιό Ζακ Ντιτρόν. Γνωρίστηκαν το 1967, παντρεύτηκαν το 1981, χώρισαν το 1988, αλλά έμειναν φίλοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News