Η Ευρωβουλή είναι κάτι σαν το Fantasy Island της δεκαετίας του ’70. Ενας μακρινός τόπος όπου θα καταλήξουν κάποιοι τυχεροί για να δουν τις επιθυμίες τους να πραγματοποιούνται. Και αν αυτές δεν πραγματοποιηθούν, μπορούν να παρηγορηθούν με τα περίπου 20 χιλιάρικα τον μήνα –συν τα όποια τυχερά πέσουν στον δρόμο τους εάν η FIFA ή κάποια άλλη ομοσπονδία έχει δώσει αγώνες στο Ντουμπάι.

Προσωπικές υποθέσεις των υποψηφίων. Οπως το αντιλαμβάνονται και οι ψηφοφόροι που προβλέπεται να τιμήσουν διά της απουσίας τους την εκλογική διαδικασία της Κυριακής. Εδώ όμως αρχίζουν τα What If… που μπορούν να προβληματίσουν.

Το What if… στην Ιστορία αφορά το παρελθόν. Τι θα συνέβαινε δηλαδή αν στο Βατερλό δεν είχε βρέξει, αν ο Χίτλερ είχε σκοτωθεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή αν το Ιντερνετ κατέρρεε όπως είχε προβλέψει στο Newsweek ο Κλίφορντ Στολ το 1995. Στις ευρωεκλογές όμως το What if… θα αφορά το μέλλον. Τι θα γίνει αν…

Το συγκεκριμένο What if… θα αφορά ακραίες αλλά λογικές περιπτώσεις. Οχι τι θα γίνει αν το ΚΚΕ πάρει 20% ή αν σε έκρηξη παραλογισμού Η Φωνή της Λογικής πάρει 10%. Ούτε τι θα γίνει αν το εκλογικό σώμα δώσει τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, δηλαδή το 33% στη ΝΔ, το 16+% στον Κασσελάκη και ένα 12% στον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ. Τα ποσοστά αυτά έχουν αναφερθεί τόσες φορές που θα συμβεί το προβλεπόμενο. Οι αρχηγοί θα δηλώσουν ότι τα αποτελέσματα ήταν ένας θρίαμβος και οι ευρωεκλογές του 2024 θα περάσουν στην Ιστορία σαν κάτι που έγινε αλλά δεν θυμόμαστε, ακριβώς μετά την κατάκτηση του Conference από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο ισχύει και με το συν – πλην 2% στα παραπάνω ποσοστά.

Το What if… των ευρωεκλογών αποκτά σημασία αν τα προεξοφλημένα ποσοστά αποδειχτούν λάθος.

Τι θα συμβεί λοιπόν εάν η ΝΔ πάρει πάνω από 35%. Οι βουλευτές που εκλέχτηκαν μετά από σύντομες δηλώσεις και θα χαθούν στο Fantasy Island των Βρυξελλών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα δηλώσει ότι μετά από πέντε χρόνια στην κυβέρνηση τα ποσοστά της ΝΔ συνεχώς αυξάνονται και υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Η μία, νιώθοντας πανίσχυρος, να τα αφήσει όλα όπως έχουν.

Η δεύτερη, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, να αλλάξει κάποιους υπουργούς που προεκλογικά δεν θα το έκανε για να μην κουνηθεί η βάρκα. Μεγαλύτερες πιθανότητες δίνω στο δεύτερο. Και εάν είναι να το κάνει, θα πρέπει να το κάνει πριν από τις διακοπές ώστε οι καινούργιοι να φορτσάρουν το καλοκαίρι.

Τι θα συμβεί τώρα εάν η ΝΔ 28% και ο Κασσελάκης 21%. Το έλα να δεις. Οχι μόνο για την ΝΔ που θα αρχίσει να ψάχνεται τι λάθη έχει κάνει αλλά και για τους υπόλοιπους. Τουλάχιστον τους σοβαρούς που θα πρέπει να βρουν τι είναι αυτό που σχηματίστηκε. Το κόμμα που έχει σχηματιστεί με τον Κασσελάκη δεν έχει καμία σχέση με τις αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, τους Spontis του Συντάγματος των Αγανακτισμένων ή με άλλο αντιεξουσιαστικό κίνημα στην Ελλάδα.

Στους οπαδούς του έχει πλέον rejects άλλων κομμάτων, κυνηγούς μιας τελευταίας περιπέτειας και μοιρολογίστρες της χαμένης εξουσίας που σιγοψιθυρίζουν: «Σώπασε κυρά Δέσποινα, μην κλαίεις και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι». Οι οπαδοί του όμως δεν είναι σαφείς. Οι δημοσκόποι λένε «αυτοί ήρθαν από αυτούς και οι άλλοι από τους άλλους» αλλά πέραν του αντισυστημικού η εικόνα τους δεν είναι σαφής. Αν ο Κασσελάκης πάρει πάνω από 20%, η εικόνα τους θα είναι σαφέστερη. Αν πάει κάτω από 15%, θα καλύψουν τις αντισυστημικές ανάγκες τους στο επόμενο αστέρι που έρχεται από το πουθενά.

Για το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη ο πήχης προς τα κάτω γράφει 10% και προς τα πάνω όποιο νούμερο περνάει τον Κασσελάκη. Κάτω από το 10% ο Ανδρουλάκης θα μπορεί να πει ότι δεν έσκισε αλλά στις προηγούμενες εκλογές η Φώφη Γεννηματά είχε πάρει 8%. Πάνω από τον Κασσελάκη, εκτός της πολιτικής, θα είναι και προσωπική νίκη. Αφού δύσκολα αντέχεται εσύ να έχεις αποστηθίσει τις ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου και να χάνεις από κάποιον που νομίζει ότι η ιστορία του κόμματός του ξεκίνησε την ημέρα που ήρθε στην Ελλάδα.

Για τους υπόλοιπους ένα What if… έχει ενδιαφέρον: τι θα συμβεί εάν η Νέα Αριστερά πάρει ένα ποσοστό +3,5% που την στέλνει στην Ευρωβουλή. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα ακόλουθα θα προσελκύσει τους οικολόγους του Πέτρου Κόκκαλη, τα λίγα ορφανά του Σταύρου που μένουν άστεγα και τους απανταχού φύσεως δικαιωματιστές. Βρίσκονται και γραφεία κάπου κοντά στη Στέγη και έχεις ένα κόμμα μούρλια.

Τέλος, θα το επαναλάβω. Τι έλεγε ο Σάμουελ Γκόλντγουιν; «If You Have a Message, Send It by Western Union». Εξω από τα εκλογικά τμήματα γράφει «132ο Δημοτικό Γκράβας» και «2ο Γυμνάσιο Πολυκάστρου». Οι κάλπες δεν είναι πολιτικό πάρκινγκ «πάρ’ το λίγο δεξιά, τώρα λίγο αριστερά». Υπάρχουν για να στείλουν τους ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν στο Fantasy Island των Βρυξελλών και για να πουν ποιο κόμμα θέλουν οι πολίτες να κυβερνήσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News