Με το που σήμανε το τέλος του επίσημου πένθους για τον θάνατο του Εμπραχίμ Ραϊσί, ξεκίνησε η κούρσα για τη διαδοχή του με 20 ονόματα να ακούγονται ως πιθανοί υποψήφιοι.

Ολοι τους πρέπει να εγκριθούν από το 12μελές όργανο, γνωστό ως Συμβούλιο των Φρουρών. Σύμφωνα με τον Guardian, το καθεστώς πρέπει από τη μία να διασφαλίσει τη συνέχεια, αλλά και να ενθαρρύνει τη συμμετοχή για να προσελκύσει τους ψηφοφόρους στις κάλπες, ώστε να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τον νικητή.

Οι εκλογές της 28ης Ιουνίου, μπορεί να εκθέσουν τις πολιτικές διαιρέσεις στο εσωτερικό του καθεστώτος, κάτι που ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ θα προσπαθήσει να αποφύγει, αναζητώντας σταθερότητα.

Ο Σαϊντ Τζαλίλι, δύο φορές υποψήφιος για την προεδρία, αν και αποσύρθηκε υπέρ του Ραϊσί πριν από τέσσερα χρόνια, ανακοίνωσε την Κυριακή ότι θα είναι υποψήφιος.

Είναι σκληροπυρηνικός, έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στο υπουργείο Εξωτερικών και ήταν ο κύριος διαπραγματευτής του Ιράν για τα πυρηνικά από το 2007 έως το 2013.

Ακόμα και ο πρώην πρόεδρος, ο λαϊκιστής και απρόβλεπτος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, είπε ότι το σκέφτεται να κατέβει στις εκλογές, αλλά μάλλον δεν θα του το επιτρέψουν, ανέφερε ο Guardian.

Ο Αλιρέζα Ζακάνι, δήμαρχος της Τεχεράνης, δήλωσε ότι δεν έχει λάβει καμία απόφαση, αλλά πηγές ανέφεραν ότι ετοιμάζει μια ομάδα προεκλογικής εκστρατείας.

Παραδοσιακοί συντηρητικοί υποψήφιοι θεωρούνται ο Παρβίζ Φατάχ, πρώην επικεφαλής του Ιδρύματος Μοσταζαφάν, ενός τεράστιου επιχειρηματικού ομίλου, και ο Μοχάμαντ Μπάγκερ Καλιμπάφ, πρόεδρος του Κοινοβουλίου μεταξύ 2020 και 2024.

Δεδομένου ότι οι μεταρρυθμιστές είναι σε μεγάλο βαθμό περιθωριοποιημένοι από το Κοινοβούλιο, οι διαιρέσεις είναι πιο εμφανείς μεταξύ των παραδοσιακών και του Μετώπου Παϊντάρι, των αντιδυτικών σιιτών που αντιτίθενται σε κάθε είδους συμβιβασμό -μεταξύ άλλων και για την πυρηνική συμφωνία.

Η εγγραφή των υποψηφιοτήτων για την προεδρία διαρκεί τέσσερις ημέρες, ξεκινώντας από την Πέμπτη. Με βάση προηγούμενες αναμετρήσεις, μπορεί να επιτραπεί η συμμετοχή έως και 10 υποψηφίων στον πρώτο γύρο, αν και το 2021 μόνο τέσσερις ήταν πραγματικά υποψήφιοι.

Εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες για το αν ο Αλί Λαριτζανί, πρόεδρος του Κοινοβουλίου επί 12 χρόνια και έμπειρος κεντρώος, θα επιδιώξει να θέσει υποψηφιότητα ή αν θα του επιτραπεί να το πράξει.

Ο ίδιος διέψευσε δημοσιεύματα που τον ήθελαν να μπαίνει στην κούρσα, λέγοντας ότι οποιαδήποτε απόφαση θα μεταφερθεί μέσω της επίσημης οδού.

Η άδεια να του επιτραπεί να θέσει υποψηφιότητα αυτή τη φορά, θα ήταν ένα σημάδι ότι το καθεστώς αναγνωρίζει την ανάγκη ο πρόεδρος να έχει αληθινή λαϊκή εντολή.

Ο Λαριτζανί έχει την υποστήριξη του προηγούμενου προέδρου, Χασάν Ρουχανί.

Πάντως, ορισμένα ιρανικά μέσα ενημέρωσης προβλέπουν ότι αν η κούρσα γίνει απρόβλεπτη, μπορεί να ζητηθεί από τον προσωρινό πρόεδρο, Μοχάμεντ Μοχμπέρ, να θέσει υποψηφιότητα και να αναλάβει τη θέση για πέντε χρόνια. Οι επιχειρηματικές του συναλλαγές, συμπεριλαμβανομένου του χειρισμού μεγάλου μέρους των υποθέσεων του ίδιου του Χαμενεΐ, τον καθιστούν έμπιστο πρόσωπο, παρόλο που η σκιά της διαφθοράς και η εισαγωγή των αναποτελεσματικών εμβολίων Covid από αυτόν, δύσκολα θα τον κάνει αγαπητό στον μέσο Ιρανό, σημειώνει ο Guardian.

Ο Πάρβιζ Φατάχ, επικεφαλής του μεγάλου οικονομικού ομίλου EIKO (που τελεί υπό τον έλεγχο του Χαμενεΐ), είναι επίσης υποψήφιος.

Σε μια ένδειξη της διάθεσης που επικρατεί στο Κοινοβούλιο, ο Μούσα Γκαζανφαραμπαντί, ο οποίος έχει υποστεί κυρώσεις από την ΕΕ και είναι σθεναρός υποστηρικτής του αυστηρότερου κώδικα ντυσίματος για τις γυναίκες, εξελέγη προσωρινός αρχηγός της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής ομάδας.

Ως επικεφαλής του επαναστατικού δικαστηρίου της Τεχεράνης, έπαιξε ρόλο στη φυλάκιση της Βρετανοϊρανής Ναζανίν Ζαγαρί-Ράτκλιφ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News