Η αψίδα με την επιγραφή «Κυπελλούχος Ελλάδας 2024» και τα λογότυπα των χορηγών –αυτή μας μάρανε– έστεκε μπροστά σε μια από τις άδειες εξέδρες. Σε ένα έρημο γήπεδο, στο οποίο οι αστυνομικοί ήταν πολύ περισσότεροι από τους θεατές. Γιατί οι «επίσημοι» είναι πιο επικίνδυνοι από τους ανώνυμους οπαδούς, όπως αποδείχτηκε στο τέλος του αγώνα, για μια ακόμη φορά.

Ιδανικό σκηνικό για ένα από τα πιο θλιβερά παιχνίδια που έχουν δει τα ματάκια μας. Κακό ποδόσφαιρο, σε έναν αγωνιστικό χώρο-χωράφι. Λίγες φάσεις και πολλά νεύρα. «Ξύλο», αλλεπάλληλες διακοπές για φάουλ και τραυματισμούς, και τρεις αποβολές. Κώτσιρας, Νταρίντα και Ζουλ έμοιαζαν να συμμετέχουν σε έναν άτυπο διαγωνισμό για το ποιος θα πάρει την πιο βλακώδη κόκκινη κάρτα. Tελικός-σούπα. «Το Κύπελλο είναι γιορτή του ποδοσφαίρου», σου λέει ο άλλος…

Τα χειρότερα έγιναν μετά τη λήξη του αγώνα στο Πανθεσσαλικό. Οι σκηνές με τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Αρης, Θόδωρο Καρυπίδη, να κυνηγά τη γαλλίδα ρέφερι Στεφανί Φραπάρ και άλλους να την προπηλακίζουν, κάνουν ήδη τον γύρο του Κόσμου. Η τρομοκρατημένη Φραπάρ αποχώρησε με αστυνομική συνοδεία και  δεν βγήκε από τα αποδυτήρια ούτε για να παρευρεθεί στην απονομή και να πάρει το μετάλλιό της. Στο φύλλο αγώνα έγραψε, μεταξύ άλλων, ότι παίκτης του Αρη αποπειράθηκε να την κλωτσήσει. 

Η Equipe το έκανε μεγάλο θέμα. «Η Γαλλίδα ορίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Αρη και δέχτηκε επιθέσεις. Μοίρασε τρεις κόκκινες κάρτες στο δεύτερο ημίχρονο, με τις δύο στον Αρη, ο οποίος ηττήθηκε με γκολ στο 97′. Μόλις τελείωσε ο αγώνας δέχτηκε επιθέσεις από τους ηττημένους, με την αστυνομία να παρεμβαίνει για να αποχωρήσει από το γήπεδο, ενώ δέχτηκε επίθεση και από τον πρόεδρο του Αρη» αναφέρει στο ρεπορτάζ της, το οποίο συνοδεύει με ντροπιαστικές για τη χώρα μας φωτογραφίες.

Η αλήθεια είναι πως η Φραπάρ δεν ήταν σε φόρμα. Πρόκειται, όμως, για μια ελίτ ρέφερι, με βαρύ όνομα στον χώρο της διαιτησίας. Τον Απρίλιο του 2019 έγινε η πρώτη γυναίκα διαιτητής στη Ligue 1. Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, η πρώτη που διηύθυνε έναν μεγάλο ευρωπαϊκό αγώνα ανδρών (Λίβερπουλ-Τσέλσι για το Σούπερ Καπ της UEFA). Το 2020 έγινε η πρώτη γυναίκα που ορίστηκε σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ ανδρών. Και το 2022 στο Κατάρ, στα 38 της, η πρώτη γυναίκα που «σφύριξε» σε ματς Παγκοσμίου Κυπέλλου (Γερμανία – Κόστα Ρίκα). 

Δεν είναι δυνατόν ο Αρης να πιστεύει στ’ αλήθεια ότι η Γαλλίδα είχε πρόθεση να τον αδικήσει. Οτι ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να του στερήσει το Κύπελλο και να το χαρίσει στον Παναθηναϊκό. Αστεία πράγματα. Τα στελέχη του, που αντέδρασαν με αυτόν τον ακραίο τρόπο, παρασύρθηκαν από τη μεγάλη τους απογοήτευση. Είναι πολλά τα χρόνια που αυτή η ιστορική ομάδα δεν έχει πανηγυρίσει κάποιο τρόπαιο.

Το τελευταίο της μέχρι σήμερα πρωτάθλημα το κατέκτησε το 1946. Και το μόνο της Κύπελλο, το 1970. Εκείνος ο τελικός (με τον ΠΑΟΚ) ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε «ζωντανά» από την ελληνική τηλεόραση. Ο πρώτος εκτός ΠΟΚ σύλλογος που στέφθηκε κυπελλούχος εδώ και 54 χρόνια δεν έχει καταφέρει να επαναλάβει τον άθλο του. Στο μεταξύ έχουν κατακτήσει το τρόπαιο η ΑΕΛ, ο Πανιώνιος, η Καστοριά, ο Ηρακλής και ο ΟΦΗ.

Στο «ζέσταμα» πριν από τη σέντρα του αγώνα η Φραπάρ δήλωνε στην κάμερα της Cosmote TV: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση, είμαι χαρούμενη που κλήθηκα να είμαι μέλος αυτού του τελικού. Είναι χαρά μου που βρίσκομαι εδώ. Είμαι έτοιμη για την ελληνική πρόκληση, πάντα είμαι έτοιμη για τέτοιου είδους ματς». Ούτε που το φανταζόταν τι την περίμενε. Γιατί ποτέ στο παρελθόν δεν είχε βιώσει κάτι παρόμοιο. Τώρα, βεβαίως, θα διηγείται σε όποιον συναντά τις εμπειρίες της από την επίσκεψή της στην Ελλάδα…

Με την κατάκτηση του Κυπέλλου, του 20ού στην ιστορία του, ο Παναθηναϊκός έσωσε τη χρονιά του. Οχι μόνο την εφετινή. Εξασφάλισε το «καλό» εισιτήριο για την Ευρώπη και θα παίξει στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ της επόμενης σεζόν. Ο Αρης, που δεν ήταν χειρότερος από τον Παναθηναϊκό, έχασε μια σπάνια ευκαιρία, που μπορεί να αργήσει να του τύχει ξανά. Και δεν θα συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του 2024-2025. 

Η περιπέτεια του εφετινού Κυπέλλου Ελλάδας είχε αρχίσει με τον παραδοσιακό, πλέον, τρόπο: τον ετήσιο καυγά για το πότε, πού και με ποιες συνθήκες θα διεξαχθεί ο τελικός. Εγινε σε ένα γήπεδο βουβό, όπου δεν υπήρχε κανείς για να χειροκροτήσει τους νικητές, και οι ηττημένοι δεν εμφανίστηκαν για να παραλάβουν τα μετάλλιά τους. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ είχε το θράσος να χαρακτηρίσει τη διοργάνωση… επιτυχημένη.

Ποδόσφαιρο χωρίς οπαδούς δεν υπάρχει, είπε κάποτε ο Τζοκ Στιν, ο θρυλικός προπονητής της πρώτης βρετανικής ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών (η Σέλτικ το 1967). Μοιάζει με θεατρική παράσταση χωρίς θεατές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News