Ηταν το ιδανικό ματς για να κλείσει την 38χρονη καριέρα του ως προπονητής.

Στην Κάλιαρι έκανε, ουσιαστικά, τα πρώτα του βήματα. Την ανέλαβε το 1988 στη Serie C (Γ’ Κατηγορία της Ιταλίας) και μέσα σε δυο σεζόν την ανέβασε στη Serie A. Αποχώρησε το 1991. Οταν επέστρεψε στη Σαρδηνία 31 χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 2022, τη βρήκε 14η στη Serie B και την οδήγησε ξανά στην Α’ Κατηγορία.

Στη Φιορεντίνα άφησε, επίσης, το αποτύπωμά του. Από το 1993 έως το 1997, της χάρισε έναν προβιβασμό στη Serie A, ένα Κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ Ιταλίας.

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι εμφανίστηκε στο γήπεδο δακρυσμένος. Είχε διαβάσει το γιγαντιαίο μπάνερ στην εξέδρα, που έγραφε «Αιώνια ευγνωμοσύνη σε έναν σπουδαίο άνθρωπο – Ευχαριστούμε, μίστερ», αλλά και τα πλακάτ που κρατούσαν οπαδοί της Κάλιαρι, με μηνύματα αγάπης. Στο χορτάρι τον περίμεναν οι ποδοσφαιριστές και των δυο ομάδων για να τον χειροκροτήσουν. Μέχρι και ο διαιτητής της αναμέτρησης έκανε μια ελαφρά υπόκλιση μπροστά του.

Η ήττα (3-2) της Κάλιαρι, με γκολ στο 13ο λεπτό των καθυστερήσεων, δεν χάλασε τη γιορτή. Οι γηπεδούχοι είχαν εξασφαλίσει την παραμονή τους στη Serie A από την περασμένη Κυριακή. Μετά τον αγώνα ο 72χρονος προπονητής γνώρισε την αποθέωση. Το δώρο της Φιορεντίνα ήταν μια ανάρτηση στο Διαδίκτυο με φωτογραφίες του (45αρη, τότε) προπονητή από την εποχή που εργαζόταν στη Φλωρεντία. Τις συνόδευε η φράση «Ευχαριστούμε για όλα, κύριε Ρανιέρι».

Ο ρωμαίος τεχνικός καθοδήγησε 17 διαφορετικές ομάδες -τρεις από αυτές, δυο φορές- και οι περισσότερες φορούσαν «βαριές» φανέλες: Νάπολι (1991-1992), Φιορεντίνα (1993-1997), Βαλένθια (1997-1999 και 2004-2005), Ατλέτικο Μαδρίτης (1999-2000), Τσέλσι (2000-2004), Πάρμα (2007), Γιουβέντους (2007-2009), Ρόμα (2009-2011 και 2019), Ιντερ (2011-2012), Μονακό (2012-2014)… Τρόπαια δεν κατέκτησε πολλά: ένα Κύπελλο Ιταλίας με τη Φιορεντίνα, ένα Κύπελλο Ισπανίας με τη Βαλένθια και δυο Σούπερ Καπ. Στη Ρόμα, την Τσέλσι και τη Μονακό, του κόλλησαν τη… ρετσινιά του «αιώνιου δεύτερου». Η Μοίρα, όμως, τον προόριζε να γράψει μια από τις πιο υπέροχες -και απίθανες- ιστορίες του ποδοσφαίρου.

Το 2016, στα 65 του, πέτυχε το «ακατόρθωτο»: κατέκτησε το τρόπαιο της Πρέμιερ Λιγκ με τη Λέστερ, η οποία την προηγούμενη χρονιά, λίγο έλειψε να υποβιβαστεί. Πριν αρχίσει η σεζόν 2015-2016, οι εταιρείες στοιχημάτων στη Βρετανία θεωρούσαν πιο πιθανό… να ανακαλυφθεί εξωγήινη ζωή μέσα στο 2016, να βρεθεί το Τέρας του Λοχ Νες, ή να δείξει λάθος ώρα το Μπιγκ Μπεν, παρά να πάρουν τον τίτλο οι «Αλεπούδες». Ο Ρανιέρι υπέγραψε ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, εξασφαλίζοντας περίοπτη θέση στην Ιστορία των σπορ.

Το οφείλει, κατά κάποιον τρόπο, και στην Ελλάδα. Αν η ΕΠΟ δεν τον είχε απολύσει τον Νοέμβριο του 2014, έπειτα από μόλις 137 μέρες και τέσσερις αγώνες στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής μας, ο Ιταλός δεν θα είχε συναντηθεί με το πεπρωμένο του. Την ελληνική του περιπέτεια δεν την ξέχασε ποτέ. «Θα επέστρεφα στη δουλειά μόνον αν επρόκειτο να αναλάβω κάποια εθνική ομάδα, αν και κάηκα λίγο από εκείνη την εμπειρία μου με την Ελλάδα», δήλωσε μετά το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του το βράδυ της Πέμπτης (23/5).

Οπου κι αν πέτυχε, όπου κι αν απέτυχε, ο Ρανιέρι κέρδισε τη συμπάθεια και την εκτίμηση. Για την ευγένεια, την ηρεμία και την προσωπικότητά του, που ενέπνεε τον σεβασμό. Οι παίκτες του τον αγάπησαν γιατί δεν τους γέμιζε με άγχος. Ηταν εξπέρ στον τομέα της ψυχολογίας. Τα media, επειδή τους έδινε τίτλους. Ηταν εξαιρετικά επικοινωνιακός. Οι συνεργάτες του, επειδή δεν αντιμετώπιζε κανέναν ως κατώτερο. Οι οπαδοί, γιατί ποτέ δεν τους ξεγέλασε με μεγάλα λόγια.

Με το σοφιστικέ στιλ, τους καλούς του τρόπους και την κομψότητα που τον διακρίνει, μοιάζει περισσότερο με βρετανό ευγενή, παρά με προπονητή. Είναι και τα ενδιαφέροντά του πολύ διαφορετικά. Λατρεύει την τέχνη, τα παλιά αντικείμενα (η σύζυγός του, Ροσάνα, διατηρεί κατάστημα με αντίκες στη Ρώμη) και το διάβασμα.

Στην καριέρα του ρίσκαρε αρκετά – δεν τρόμαζε στην ιδέα ότι θα μπορούσε να «τσαλακωθεί». Οπως όταν ανέλαβε τη Γιουβέντους, το 2007, μόλις είχε εκτίσει την ποινή του υποβιβασμού της για το σκάνδαλο των «στημένων» αγώνων. Αναζητούσε ευκαιρίες για να κάνει κάτι εντυπωσιακό. Απέτυχε πολλές φορές, όμως στο τέλος η τόλμη του ανταμείφθηκε με το «θαύμα» της Λέστερ.

Είχε πει ότι θα εργάζεται μέχρι τα 80 (το συμβόλαιο συνεργασίας του με την Κάλιαρι έληγε το 2025), αλλά το μετάνιωσε. «Σκέφτηκα ότι πρέπει να τελειώσω καλά. Είμαι ένας τυχερός άνθρωπος. Πρέπει να τελειώσω έτσι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News