Ενα νέο ερευνητικό παράθυρο για την θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού….άνοιξαν επιστήμονες, ωθώντας τις εξελίξεις προς το μέλλον της Ιατρικής. Διατηρώντας τον ιστό του μαστού έξω από το σώμα, αναλλοίωτο για  τουλάχιστον μία εβδομάδα, κατάφεραν να χτίσουν μία χρονική γέφυρα, που θα επιτρέπει στους επιστήμονες στο διάστημα αυτό να μελετούν την ανταπόκριση των κυττάρων σε υπό εξέταση θεραπείες και μάλιστα  υπό (σχεδόν) πραγματικές συνθήκες.

Οι ειδικοί, όπως αναφέρει ο Guardian, κάνουν λόγο για μια δυνητικά «επαναστατική» ανακάλυψη στην έρευνα για τον καρκίνο του μαστού. Συνεκτιμώντας, δε, πως συνιστά τη συχνότερη μορφή καρκίνου στον ενήλικο πληθυσμό,  κάθε εξέλιξη που φέρνει την επιστημονική κοινότητα πιο κοντά στην εύρεση νέων μεθόδων αντιμετώπισης αποτελεί μία μικρή η μεγάλη νίκη.

Τα δεδομένα άλλωστε, είναι αμείλικτα: 2,3 εκατ. γυναίκες το χρόνο διαγιγνώσκονται με το συγκεκριμένο νόσημα σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας, ενώ το 2022 καταγράφτηκαν 670.000 θάνατοι από καρκίνο του μαστού.

Στην Ευρώπη, μόνον, περισσότερες από 380.000 γυναίκες εμφανίζουν τη νόσο. Στην Ελλάδα ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο συχνή μορφή καρκίνου στις γυναίκες, με περισσότερες από 7.000 νέες περιπτώσεις ετησίως.

Συνεπώς, η νεότερη αυτή ανακάλυψη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Mammary Gland Biology and Neoplasia, εκτιμάται πως θα μπορούσε να ενισχύσει την ανάπτυξη νέων φαρμάκων για τη θεραπεία και την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, και μάλιστα χωρίς να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση η δοκιμή τους σε πειραματόζωα.

Σε ειδικό τζελ για μια εβδομάδα

Η μελέτη, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τη  βρετανική  φιλανθρωπική οργάνωση Prevent Breast Cancer, έδειξε ότι ο ιστός μπορεί να διατηρηθεί σε ένα ειδικό διάλυμα σε μορφή γέλης (δηλαδή, τζέλ) για εφτά και πλέον 24ωρα, χωρίς να απωλέσει τη δομή του, τους κυτταρικούς τύπους και την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στην φαρμακευτική αγωγή με τον ίδιο τρόπο όπως ο «ζωντανός» ιστός του μαστού.

Προηγήθηκαν όμως, γράφει ο Guardian, πολλά πειράματα, και χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικές φόρμουλες υδρογέλης, μέχρι να εντοπιστεί η κατάλληλη. Τελικά η ερευνητική ομάδα κατέληξε στο διάλυμα VitroGel (πρόκειται για ένα λειτουργικό σύστημα υδρογέλης χωρίς ξένες ουσίες που μιμείται στενά το φυσικό περιβάλλον της εξωκυτταρικής μήτρας), που όπως όλα δείχνουν προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες για τη συντήρηση του ιστού.

Πλέον, η ελπίδα είναι, σύμφωνα με την Δρα Χάνα Χάρισον, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, αυτή η ανακάλυψη να βοηθήσει τους επιστήμονες να δοκιμάσουν φάρμακα σε ζωντανό ιστό με στόχο τόσο τη θεραπεία όσο και την πρόληψη του καρκίνου του μαστού.

Παράλληλα, όμως, θα μπορούν να εξεταστούν και άλλοι σημαντικοί παράγοντες, όπως είναι η πυκνότητα του μαστού, αλλά και η αντίδραση σε συγκεκριμένες ορμόνες η χημικής ουσίες, αξιολογώντας εάν και κατά πόσο  επιδρούν στην ανάπτυξη του καρκίνου.

Εν τω μεταξύ και όπως επισημαίνει η ίδια στον Guardian, «υπάρχουν διάφορες επιλογές για τη μείωση  του ρίσκου  εκδήλωσης της νόσου σε γυναίκες που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο– όπως εκείνες με οικογενειακό ιστορικό ή όσες φέρουν συγκεκριμένες μεταλλάξεις στα γονίδια». Παρόλα αυτά, οι θεράποντες ιατροί έχουν διαπιστώσει στην πράξη πως δεν λειτουργούν όλα τα φάρμακα σε όλες τις ασθενείς.

Ο νέος ερευνητικός δρόμος

Η νέα προσέγγιση, που ανακάλυψαν οι επιστήμονες, πιθανόν να ισοδυναμεί με μία αφετηρία που αναμένεται να  οδηγήσει σταδιακά σε σημαντικές παρατηρήσεις. Πώς;. Για παράδειγμα οι ερευνητές θα έχουν την δυνατότητα να καθορίσουν τα βέλτιστα θεραπευτικά αποτελέσματα σε συγκεκριμένες ομάδες ασθενών, αξιολογώντας την επίδραση των θεραπευτικών σχημάτων σε ζωντανούς ιστούς.

«Αυτό σημαίνει  ότι οι γυναίκες θα μπορούν να λαμβάνουν το πιο αποτελεσματικό φάρμακο με βάση τη γενετική σύνθεση του καρκίνου», προσθέτει η Δρ. Χάρισον. Άλλωστε τόσο η ίδια όσο και οι συνάδελφοι της που συνυπογράφουν την μελέτη, τονίζουν ο εντοπισμός νέων φαρμάκων «παρεμποδίζεται από την έλλειψη καλών προκλινικών μοντέλων» (τη φάση δηλαδή, που προηγείται των κλινικών μελετών). Και αυτό, διότι μέσω των διαθέσιμων μέσων, δεν υπάρχει η δυνατότητα να «αναπαρασταθεί πλήρως η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου ιστού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News