«Η εποχή στην οποία ζούμε είναι τόσο εύθραυστη και αβέβαιη που οποιοδήποτε απροσδόκητο γεγονός μπορεί να εγείρει φόβους για ένα “νέο Σεράγεβο”», αναφέρει ο Ενρίκο Φραντσεσκίνι της La Repubblica, γράφοντας για τη συντριβή, το μεσημέρι της Κυριακής, του ελικοπτέρου στο οποίο επέβαινε ο πρόεδρος του Ιράν Εμπραχίμ Ραϊσί.

Ο ιταλός ανταποκριτής και αρθρογράφος σημειώνει πως πρόκειται για το δεύτερο τέτοιου τύπου επεισόδιο μέσα σε μία εβδομάδα, μετά την απόπειρα δολοφονίας του Ρόμπερτ Φίτσο, του πρωθυπουργού της Σλοβακίας. «Αμφότερα είναι γεγονότα που προσφέρονται για διαφορετικές ερμηνείες, οι οποίες παράγουν υποθέσεις που συνδέονται με την τύχη ή με διεθνείς συνωμοσίες και που συμβάλλουν στην αύξηση της αστάθειας. Οι εξελίξεις παρακολουθούνται με κομμένη την ανάσα από τη διεθνή κοινότητα, όχι μόνο για τα γεγονότα αυτά καθαυτά αλλά και για τις πιθανές συνέπειες», συνοψίζει ο Φραντσεσκίνι. Κρίνει, ωστόσο, πως αυτό είναι όχι μόνον κατανοητό αλλά και σωστό που συμβαίνει.

Εν μέρει, ο φόβος ενός «νέου Σεράγεβο» μπροστά σε κάθε απροσδόκητο γεγονός στην παγκόσμια ειδησεογραφία «είναι ένα σύμπτωμα της παγκόσμιας αταξίας της εποχής μας, που χαρακτηρίζεται από τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα, από την αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ δημοκρατιών και απολυταρχιών, πλέον ακόμη και από μια πιθανή σύγκρουση στο Διάστημα, όπως αποκαλύπτεται από τις φήμες για τα σχέδια της Ρωσίας και της Κίνας να καταστούν ικανές να καταστρέφουν τα δυτικά δορυφορικά δίκτυα σε τροχιά γύρω από τη Γη και από τις πρωτοβουλίες του Πενταγώνου για την αντιμετώπισή τους».

Και την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου υπήρχαν, φυσικά, πολύ σοβαρές ανησυχίες, καταρχάς ο φόβος ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, με πυρηνικούς πυραύλους, μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ενωσης, με την εμπλοκή των αντίστοιχων συμμάχων τους. 

Προϊόν του φόβου ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα αποτέλεσε και η ταινία «The Day After»  (η επόμενη μέρα μετά από μια πυρηνική σύρραξη) την οποία μόνον στις ΗΠΑ παρακολούθησαν 110 εκατομμύρια άνθρωποι, περιλαμβανομένου του προέδρου Ρίγκαν, ο οποίος έγραψε στην αυτοβιογραφία του ότι τον κλόνισε βαθιά ενώ σύμφωνα με κάποιους τον ώθησε να επιδιώξει την έναρξη συνομιλιών με τη Μόσχα για τη μείωση και μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.

Ωστόσο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υφίστατο μια σχετική σταθερότητα χάρη στη MAD, τη συνθήκη της αμοιβαίας και εξασφαλισμένης καταστροφής, χάρη στην επίγνωση ότι κανείς δεν θα αποδεικνυόταν τόσο τρελός, όπως υποδηλώνει εύστοχα το αρκτικόλεξο MAD, ώστε να αρχίσει έναν πυρηνικό πόλεμο, γιατί, τελικά, κανείς δεν θα μπορούσε να τον κερδίσει. 

Αντιθέτως, σήμερα, «δεν έχουμε την ίδια συναίσθηση», γράφει ο ιταλός αρθρογράφος, θυμίζοντας πως ο Βλαντίμιρ Πούτιν απειλεί διαρκώς ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία. Ο ρώσος πρόεδρος ενδέχεται, φυσικά, να μπλοφάρει, για να προκαλέσει εντάσεις και διαφωνίες στους κόλπους του ΝΑΤΟ, με στόχο την επιβράδυνση ή και τη διακοπή της στρατιωτικής στήριξης της Ουκρανίας, ωστόσο καταφέρνει εξίσου να προκαλεί φόβο και ανησυχία.

Επιπλέον, για πρώτη φορά μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979, τον προηγούμενο μήνα, το καθεστώς των αγιατολάδων εξαπέλυσε επίθεση από την επικράτειά τους με εκατοντάδες πυραύλους κατά του Ισραήλ ή, μάλλον, κατά της «σιωνιστικής οντότητας», όπως προτιμούν να αποκαλούν το εβραϊκό κράτος οι Ιρανοί, ώστε να μην χρειάζεται να εκφέρουν καν το όνομά του, εξακολουθώντας να φιλοδοξούν να το σβήσουν από τον χάρτη, άμεσα ή με τη βοήθεια των «πληρεξουσίων» τους (Χεζμπολάχ, Χαμάς, Χούθι).

Και η Κίνα, η οποία άλλοτε είναι συγκαταβατική και άλλοτε εκνευρισμένη με τη Δύση, στηρίζει τον Πούτιν ενώ εκφοβίζει την Ταϊβάν, ουσιαστικά «φιλοδοξεί, τελικά, να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κύρια παγκόσμια υπερδύναμη», όπως προειδοποίησε πρόσφατα ο σερ Ρίτσαρντ Μουρ, επικεφαλής της βρετανικής Mi6.

Ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο Ενρίκο Φραντσεσκίνι σημειώνει πως, πιθανότατα, θα κυκλοφορήσουν κάθε είδους υποθέσεις σχετικά με την αιτία του δυστυχήματος στο οποίο σκοτώθηκε ο πρόεδρος Εμπραχίμ Ραΐσι, ο επονομαζόμενος «Χασάπης της Τεχεράνης», και πιθανός διάδοχος του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, του ανώτατου ηγέτη του Ιράν από το 1989.

«Μέσα στην αβεβαιότητα του τι συνέβη, η ενίοτε εύθραυστη συμμαχία των δημοκρατιών δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να παραμείνει ενωμένη. Οπως έκανε μετά την επίθεση στο Σεράγεβο το 1914 στον Φραγκίσκο Φερδινάνδο, τον διάδοχο του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, που θεωρήθηκε συμβατικά η θρυαλλίδα που προκάλεσε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο», σημειώνει ο ιταλός δημοσιογράφος.