Η υπόθεση έχει την αστεία αλλά και τη σοβαρή πλευρά της. Είναι γνωστό και δημόσια ανακοινωμένο ότι ο Χρυσοχοΐδης και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. ψάχνουν εναγωνίως κόσμο για να στελεχώσουν

τα αστυνομικά τμήματα και τα παραρτήματα ασφαλείας στην Αττική, όπου υπηρετεί το 30% της αστυνομικής δύναμης, αλλά εκδηλώνεται το 70% της εγχώριας εγκληματικότητας. Ομως στο γραφείο του υπουργού και του αρχηγού, αντί για ονόματα αστυνομικών που κατευθύνονται προς την πρωτεύουσα, καταφθάνουν διαρκώς αιτήσεις για μεταθέσεις από την ήδη αποψιλωμένη Αττική προς την περιφέρεια.

Στην Κατεχάκη τραβάνε τα μαλλιά τους. Οι μεταθέσεις αυτές δεν είναι απλώς νόμιμες αλλά είναι και υποχρεωτικές για την υπηρεσία. Το αποκορύφωμα ήταν ότι πρόσφατα, μαζί με έναν κατάλογο μετακινήσεων απλών αστυνομικών και αξιωματικών προς την επαρχία, ήρθε και μια μήνυση της ΠΟΑΣΥ προς τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., διότι με διάφορα προσχήματα αρνείται να υλοποιήσει τις μεταθέσεις αυτές, οπότε «αρνείται να εφαρμόσει τον νόμο». Τι ακριβώς συμβαίνει;

Στις πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, 357 αστυνομικοί (από απλοί μέχρι ανώτεροι αξιωματικοί) εκλέχτηκαν δημοτικοί άρχοντες. Με βάση τον νόμο, οι άνθρωποι αυτοί είναι υποχρεωτικό να μετατεθούν αμέσως σε υπηρεσία που βρίσκεται εντός των ορίων του δήμου ή της περιφέρειας όπου εκλέχθηκαν, ώστε να διευκολυνθούν στην υπηρέτηση των καθηκόντων που απορρέουν από τη θέση τους. Ο νόμος αυτός δεν αφορά μόνο τους αστυνομικούς, αλλά όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Είτε γιατρός είναι κάποιος είτε εφοριακός είτε… παπάς, με το που εκλέγεται, κάνει αίτηση μετάθεσης η οποία εγκρίνεται πάραυτα. Είναι υποχρεωτικό. Απλώς, η μόνη δημόσια υπηρεσία που αντιδρά πρακτικά σε αυτό είναι η ΕΛ.ΑΣ.

Γιατί; Μα διότι και η Κουτσή Μαρία μέσα στην Ελληνική Αστυνομία ξέρει ότι ο καλύτερος τρόπος για να μετατεθεί κάποιος αστυνομικός από τη σκληρή πρώτη γραμμή της Αθήνας στην ήρεμη επαρχιακή πόλη καταγωγής του, είναι να εκλεγεί σύμβουλος στον δήμο καταγωγής του. Τι σύμβουλος, θα ρωτήσετε. Εδώ πάλι το πράγμα μπερδεύεται. Διότι με τις απανωτές μεταρρυθμίσεις στην Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση (παλιοί δήμοι-κοινότητες, «Καποδίστριας» το 1997, «Καλλικράτης» το 2010, «Κλεισθένης» το 2019), έχουμε κυριολεκτικά φρακάρει από περιφερειακά, δημοτικά, τοπικά, διαμερισματικά και κοινοτικά συμβούλια.

Οποιος δημόσιος υπάλληλος εκλεγεί σε οποιοδήποτε από όλα αυτά, κατευθείαν ισχύει για αυτόν ο νόμος για μετάθεσή του «στην πλησιέστερη στην έδρα του υπηρεσία». Σας εξομολογούμαι ότι προσπάθησα να βγάλω μια άκρη για το πόσα τέτοια συμβούλια υπάρχουν και πόσα μέλη έχουν πανελλαδικά, αλλά δεν τα κατάφερα.

Από τις επίσημες ιστοσελίδες δεν έβγαλα άκρη. Ενας δήμαρχος της Αττικής μού είπε ότι έχει μια δημοτική ενότητα για κάθε πρώην Καποδιστριακό δήμο που είναι στην επικράτεια του σημερινού Καλλικρατικού δήμου του. Πλην, ένας άλλος στην Κρήτη μού αποκάλυψε ότι στον δικό του δήμο έχει 52 (!) κοινοτικά συμβούλια, όσα και οι παλιές κοινότητες που υπήρχαν πριν από τη δεκαετία του ’80.

Κοντολογίς, κάθε χωριουδάκι και συμβούλιο. Μου είπε, μάλιστα, μέχρι 200 κατοίκους, το συμβούλιο έχει έναν μόνο εκλεγμένο, πάνω από 200, έχει τρία μέλη που εκλέγουν μεταξύ τους και πρόεδρο. Τι κάνουν αυτοί; Πρακτικά τίποτα, εισηγούνται για τοπικά ζητήματα στο δημοτικό συμβούλιο και ο ρόλος τους είναι καθαρά συμβουλευτικός. Συνεδριάζουν τακτικά; Σχεδόν ποτέ. Και γιατί να συνεδριάσουν;

Ο αστυνομικός που μετατίθεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής όπου έχει εκλεγεί στην πραγματικότητα παροπλίζεται. Προηγούνται τα «καθήκοντά» του στο συμβούλιο και έπονται τα υπηρεσιακά του καθήκοντα. Αν λοιπόν έχει μια μεγάλη οικογένεια στον τόπο καταγωγής, ξαδέλφια, μπαρμπάδες και μπατζανάκηδες, με 40-50 ψήφους βγαίνει σύμβουλος στο χωριό του και… καθαρίζει για τέσσερα χρόνια κατ’ ελάχιστον.

Μα θα απαγορεύσει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. στους άνδρες της το δημοκρατικό δικαίωμα να ασχοληθούν με τα κοινά, με το πρόσχημα ότι πρόκειται για κόλπο; Σωστό κι αυτό, αλλά στην Κατεχάκη αναρωτιούνται για ποιον λόγο οι αστυνομικοί δείχνουν τόση ζέση να βοηθήσουν τον τόπο καταγωγής τους, καμία διάθεση όμως να ασχοληθούν με τα κοινά σε δήμους της πρωτεύουσας, για παράδειγμα.

Από την άλλη, οι συνδικαλιστές της αστυνομίας λένε κάτι πολύ απλό. Αφού υπάρχει ο νόμος, είστε υποχρεωμένοι να τον εφαρμόσετε. Αν δεν τον θέλατε, ας μην τον ψηφίζατε. Είτε λοιπόν καταργήστε τον είτε υπογράψτε αμέσως τις μεταθέσεις. Και αυτοί δίκιο έχουν.

Αδιέξοδο με 357 αστυνομικούς να περιμένουν μετάθεση για το χωριό τους και την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. να ψάχνει με το σταγονόμετρο αστυνομικούς να μπουν στα περιπολικά και να βγουν στους δρόμους της πρωτεύουσας όπου αλωνίζουν οι μπράβοι, οι ναρκέμποροι και οι συμμορίες ανηλίκων. Και όπως μου είπε ένας τρίτος δήμαρχος που ρώτησα, «έτσι γίνεται στην Ελλάδα, κάνουμε μεν μια μεταρρύθμιση αλλά κρατάμε παράλληλα και τις παλιές, παρηκμασμένες δομές, με αποτέλεσμα μετά να κυνηγάμε την ουρά μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News