Από τις 14 έως τις 25 Μαΐου η καρδιά του παγκόσμιου κινηματογράφου χτυπάει στην Κρουαζέτ. Συνολικά 22 σκηνοθέτες –από τον 85χρονο Φράνσις Φορντ Κόπολα έως τον Γιώργο Λάνθιμο– διεκδικούν τον Χρυσό Φοίνικα και τα υπόλοιπα βραβεία, αλλά και τη διανομή που θα τους επιτρέψει να κάνουν γνωστές σε όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές τις τελευταίες δημιουργίες τους. Ξεχωρίσαμε δέκα από αυτές.

«The Shrouds», Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ

Από το «Crash» του 1996, όταν κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της επιτροπής –με πρόεδρο τότε τον Φράνσις Φορντ Κόπολα– ο 81χρονος καναδός σκηνοθέτης διεκδικεί τις καλύτερες εντυπώσεις με τη νεότερη ταινία του. Πρωταγωνιστής εδώ είναι ο Καρς (Βενσάν Κασέλ), ένας καινοτόμος επιχειρηματίας που εφευρίσκει το GraveTech, μια επαναστατική και αμφιλεγόμενη τεχνολογία η οποία επιτρέπει στους ζωντανούς να παρακολουθούν τους αγαπημένους τους στον άλλο κόσμο. Μια νύχτα, πολλοί τάφοι, συμπεριλαμβανομένου και της συζύγου του Καρς (Νταϊάν Κρούγκερ), βεβηλώνονται. Ο Καρς ξεκινά μια αποστολή για να εντοπίσει τους δράστες.

«Ο σπόρος του ιερού σύκου», Μοχάμαντ Ρασούλοφ

Λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα της νέας ταινίας του, ο 52χρονος ιρανός σκηνοθέτης συνελήφθη για άλλη μια φορά από το ιρανικό καθεστώς και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση (από τα οποία θα εκτελέσει τα πέντε) και μαστίγωμα στο Ιράν. Θα του επιβληθεί επίσης πρόστιμο και κατάσχεση της περιουσίας του. Η ταινία του αφορά έναν δικαστή του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Τεχεράνης, ο οποίος ασχολείται με τις συνέπειες από τις πανεθνικές διαδηλώσεις που έχουν σαρώσει τη χώρα τα τελευταία χρόνια και υποκύπτει στην παράνοια όταν εξαφανίζεται το όπλο του. Το 2011 το Φεστιβάλ είχε επιλέξει την ταινία του «Αντίο» στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα», όπου κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας και μια ειδική μνεία. Δύο χρόνια αργότερα, η ταινία του «Ενας ακέραιος άνθρωπος» θα κέρδιζε το βραβείο καλύτερης ταινίας και πάλι στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα».

«Πιασμένοι στις παλίρροιες», Ζία Ζανγκέ

Ο Μπιν αποφασίζει να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του, Ντατόνγκ, και η σύντροφός του Κιαοκιάο ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησής του. Μέσα από την περιδιάβαση αυτή ο σκηνοθέτης, πέντε ταινίες του οποίου έχουν συμμετάσχει ξανά στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών, επιχειρεί μια αφήγηση για τη «μεταμόρφωση» της Κίνας τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια (ξεκίνησε τα γυρίσματα το 2001). Παράλληλα αναδεικνύει τις προσωπικές ελπίδες και τα αδιέξοδα των Κινέζων σε μια χώρα που αλλάζει σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο.

«Bird», Αντρέα Αρνολντ

Η 12χρονη Μπέιλι (Νίκια Ανταμς) ζει στο βόρειο Κεντ της Αγγλίας με τον αδελφό της Μπαγκ (Μπάρι Κιόγκαν) και τον πατέρα τους Χάντερ (Τζέισον Μπούντα). Ο τελευταίος δεν μπορεί να διαθέσει χρόνο στα παιδιά του, γεγονός που οδηγεί την Μπέιλι στην αναζήτηση της ζωής έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο του οικογενειακού σπιτιού. Και αυτά είναι όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τη δημιουργία της Αρνολντ, η οποία μέχρι τον περασμένο μήνα βρισκόταν ακόμη σε φάση τελικού μοντάζ. Τον «Bird» του τίτλου πάντως υποδύεται ο συνεχώς ανερχόμενος Φραντς Ρογκόφσκι. Υπ’ όψιν ότι η Aρνολντ μετρά τρεις συμμετοχές στο διαγωνιστικό τμήμα, αλλά και τρία βραβεία, όλα της Επιτροπής: «Red Road» (2006),  «Δίψα»/ Fish Tank (2009), «Αmerican honey» (2016).

«Λιμόνοφ: Η μπαλάντα», Κίριλ Σερεμπρένικοφ

Ο αντιφρονών και αυτοεξόριστος ρώσος σκηνοθέτης κινηματογραφεί την ιστορία του Εντουαρντ Λιμόνοφ (τον υποδύεται ο ταλαντούχος Μπεν Γουίσο), ριζοσπαστικού σοβιετικού ποιητή που έφτασε ως τη Νέα Υόρκη, έζησε ως καλλιτέχνης στη Γαλλία και εν τέλει έγινε πολιτικός αντιήρωας στη Ρωσία. Ο Σερεμπρένικοφ βασίζεται στο ομότιτλο μυθοπλαστικό έργο του συγγραφέα Εμανουέλ Καρέρ (στα ελληνικά από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου), ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο με τον σκηνοθέτη και τον Πάβελ Παβλικόφσκι.

«Το πολυτιμότερο αγαθό», Μισέλ Χαζαναβίσιους

Το «όπλο» με το οποίο κατέρχεται στον στίβο του ανταγωνισμού ο 56χρονος Γάλλος σκηνοθέτης είναι εκείνο του ξαφνιάσματος μέσω των κινουμένων σχεδίων. Αυτή είναι η τεχνική την οποία χρησιμοποιεί για την ιστορία ενός βρέφους που σώζεται επί Κατοχής από τη γυναίκα ενός ξυλοκόπου, γεγονός που θα προκαλέσει αλυσιδωτές αλλαγές στη ζωή του ζευγαριού. Ανάμεσα στις φωνές των ηθοποιών που ακούγονται περιλαμβάνεται και εκείνη του Ζαν Λουί Τρεντινιάν που πέθανε το 2022. Πρόκειται για την τέταρτη συμμετοχή του Χαζαναβίσιους στο διαγωνιστικό τμήμα μετά το 2011, όταν ο βωβός «Αρτίστας» του αγνοήθηκε πλήρως στα βραβεία (για να κερδίσει τελικά το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και α’ ανδρικού ρόλου για τον Ζαν Ντιζαρντέν).

«Oh, Canada!», Πολ Σρέιντερ

Ο βετεράνος σεναριογράφος του «Ταξιτζή» (Χρυσός Φοίνικας το 1976 για τον Μάρτιν Σκορσέζε) διασκευάζει το μυθιστόρημα του Ράσελ Μπανκς (γνωστού από το «Γλυκό πεπρωμένο»), το οποίο αναφέρεται στην περίπτωση ενός Αμερικανού που την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ αποφάσισε να μετακομίσει στον Καναδά για να αποφύγει τον στρατό. Τον ήρωα υποδύεται ο Ρίτσαρντ Γκιρ, πρωταγωνιστής στην πιο διάσημη ταινία που σκηνοθέτησε ο Σρέιντερ, το «Επάγγελμα ζιγκολό». Πρόκειται για τη δεύτερη μεταφορά μυθιστορήματος του Μπανκς από τον Σρέιντερ μετά την «Οδύνη» (1998) με τους Νικ Νόλτε και Σίσι Σπέισεκ.

«Megalopolis», Φράνσις Φορντ Κόπολα

Φυσικά, μόνο ως μεγάλη επιστροφή μπορεί να χαρακτηριστεί η συμμετοχή του 85χρονου αμερικανού δημιουργού με μια ταινία το σενάριο της οποίας γράφει από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 (σύμφωνα με δική του πρόσφατη δήλωση, το έχει σβήσει και ξαναγράψει περίπου 300 φορές). Αν ισχύει ο άξονας της πλοκής, ένας αρχιτέκτονας (τον υποδύεται ο Ανταμ Ντράιβερ) σκοπεύει να ξαναχτίσει την καταστραμμένη Νέα Υόρκη «ως ουτοπία». Η προπαραγωγή του «Megalopolis» ξεκίνησε τελικά το 2001 και αφού ο Κόπολα γύρισε 30 ώρες πλάνα δεύτερης ενότητας με ηθοποιούς όπως οι Πολ Νιούμαν, Ούμα Θέρμαν, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Διέκοψε τα γυρίσματα εξαιτίας της τρομοκρατικής επίθεσης στους Διδύμους Πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου. Εγκατέλειψε πλήρως το έργο το 2007 και άρχισε να το αναπτύσσει εκ νέου το 2019. Σημειωτέον ότι μετράει δύο Χρυσούς Φοίνικες: για τη «Συνομιλία» (1974) και για το «Αποκάλυψη τώρα!» (1979), που κέρδισε εξ ημισείας με το «Ταμπούρλο» του Φόλκερ Σλέντορφ.

«Παρθενόπη», Πάολο Σορεντίνο

Οι Γκάρι Ολντμαν και Στεφανία Σαντρέλι πρωταγωνιστούν στη νεότερη δημιουργία του δημοφιλούς ιταλού σκηνοθέτη, ο οποίος κινηματογραφεί την αγαπημένη του Νάπολη με αφορμή τον μύθο της Παρθενόπης: τη Σειρήνα που ρίχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε όταν δεν κατάφερε να δελεάσει τον Οδυσσέα με το τραγούδι της. Σύμφωνα με τον μύθο, λοιπόν, το σώμα της ξεβράστηκε σε έναν βράχο όπου σήμερα βρίσκεται η ιταλική πόλη. Εξι ταινίες του Σορεντίνο έχουν διεκδικήσει στο παρελθόν τον Χρυσό Φοίνικα με το «Il Divo» (2008) να κερδίζει το βραβείο της επιτροπής.

«Ιστορίες καλοσύνης», Γιώργος Λάνθιμος

Στην τρίτη συμμετοχή του στις Κάννες ο Λάνθιμος παρουσιάζει ένα «τρίπτυχο παραμύθι». Οι ιστορίες του αφορούν έναν άνδρα-φερέφωνο του αφεντικού του, ο οποίος προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του, έναν αστυνομικό που ανησυχεί επειδή η –εξαφανισμένη– σύζυγός του επέστρεψε και μια γυναίκα αποφασισμένη να βρει έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που προορίζεται να γίνει πνευματικός ηγέτης. Στο φιλμ, που βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 30 Μαΐου, πρωταγωνιστούν οι Εμα Στόουν, Τζέσι Πλέμονς και Γουίλεμ Νταφόε. Ο «Κυνόδοντας» είχε κερδίσει το 2009 το πρώτο βραβείο στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα». Ο «Αστακός» (2015) το βραβείο της επιτροπής και ο «Θάνατος του ιερού ελαφιού» (2017) το βραβείο σεναρίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News