«Μέσα σε λίγες ημέρες περάσαμε από το ένα άκρο στο άλλο», γράφει στην La Repubblica (όπου αρθρογραφεί τακτικά) ο Αλεξάντερ Στίλε, αμερικανός (από ιταλό πατέρα) συγγραφέας και δημοσιογράφος, καθώς επίσης και καθηγητής στη Μεταπτυχιακή Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια.

Αναφέρεται, φυσικά, στην έκρυθμη κατάσταση που εξακολουθεί να επικρατεί στο περίφημο αμερικανικό πανεπιστήμιο, και σε άλλα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, λόγω του Μεσανατολικού, γενικά, και της ανείπωτης ανθρωπιστικής κρίσης στη Λωρίδα της Γάζας ειδικότερα. Στο άρθρο του προβαίνει σε μια ανασκόπηση των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Κολούμπια τις προηγούμενες ημέρες, προειδοποιώντας πως αυτός που ενδέχεται να επωφεληθεί περισσότερο είναι ο Ντόναλντ Τραμπ.

Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, φιλοπαλαιστίνιοι φοιτητές -μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τη διοίκηση του πανεπιστημίου- επέλεξαν να καταλάβουν ένα από τα κτίρια της πανεπιστημιούπολης. Αντιδρώντας, το πανεπιστήμιο κάλεσε εκατοντάδες αστυνομικούς για να τους διώξει και ακύρωσε τα μαθήματα με φυσική παρουσία, το οποίο σήμαινε ότι οι αστυνομικοί μπορούσαν να εισέλθουν στο πανεπιστήμιο αλλά οι καθηγητές του όχι. Επί 24 ώρες έντασης οι πανεπιστημιακές αρχές επιδίωξαν μια λύση, ωστόσο οι φοιτητές επέμεναν να ζητούν την ολική αποσύνδεση του πανεπιστημίου τους από το Ισραήλ.

Οπως εξηγεί ο Αλεξάντερ Στίλε, το Κολούμπια προσφέρει ένα πρόγραμμα σπουδών από κοινού με το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, το οποίο, όμως, δεν πρόκειται να ακυρώσει ποτέ, και επειδή το ισραηλινό πανεπιστήμιο υπήρξε κέντρο διαμαρτυριών κατά του Μπενιαμίν Νετανιάχου και, ως εκ τούτου, μια διακοπή της συνεργασίας μεταξύ των δύο ιδρυμάτων, θα ήταν μάλλον άτοπη στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης. Το πανεπιστήμιο κατέθεσε εναλλακτικές προτάσεις, προτείνοντας, για παράδειγμα, τη δημιουργία κέντρου υγείας για παιδιά στη Γάζα και την παροχή υποτροφιών σε παλαιστίνιους φοιτητές, δίχως, ωστόσο, αποτέλεσμα.

Στη συνέχεια άρχισαν να αυξάνονται οι πιέσεις – από το Συμβούλιο των Επιτρόπων του πανεπιστημίου, από πολιτικούς, από τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης, από πυροσβέστες που ανησυχούσαν για τη δημόσια ασφάλεια. Κάπως έτσι άρχισαν να καταφθάνουν ολοένα περισσότερα αστυνομικά οχήματα πέριξ του Κολούμπια, κλείνοντας δρόμους γύρω από το πανεπιστήμιο, στο πλαίσιο μιας κινητοποίησης που, σύμφωνα με τον Αλεξάντερ Στίλε, έμοιαζε περισσότερο με «στρατιωτική επιχείρηση ευρείας κλίμακας».

Πλέον κανένας δεν μπορούσε να εισέλθει στην πανεπιστημιούπολη, ούτε να εξέλθει από αυτήν, εξαιρουμένων των καθηγητών και των φοιτητών που ζουν εκεί, ενώ ο Αλεξάντερ Στίλε, κατάφερε, τελικά, να εισέλθει, χάρη στη συνδρομή συναδέλφων του από τη Σχολή Δημοσιογραφίας που είχαν άδεια εισόδου και εξόδου.

Γύρω στις 21.30, εκατοντάδες αστυνομικοί των ΜΑΤ ανέλαβαν δράση «σαν κατοχικός στρατός». Καθάρισαν τον υπαίθριο χώρο μπροστά από ιστορικό κτίριο Χάμιλτον Χολ και περίμεναν διαταγή να εισβάλουν. Ο Αλεξάντερ Στίλε εκείνη την ώρα βρισκόταν εν μέσω ενός πλήθους φοιτητών που, τελικά, απωθήθηκε προς μιας έξοδο της πανεπιστημιούπολης, έχοντας διαταχθεί να εγκαταλείψει άμεσα τον χώρο. Αλλοι απωθήθηκαν πίσω από το κτίριο της Σχολής Δημοσιογραφίας, όπου αναγκάστηκαν να παραμείνουν έως τα μεσάνυχτα.

Εν τω μεταξύ, οι άνδρες των ΜΑΤ είχαν ήδη εισέλθει Χάμιλτον Χολ μέσω μιας μεγάλης ράμπας που οδηγούσε στον δεύτερο όροφο του κτιρίου. Οι φοιτητές δεν προέβαλαν αντίσταση και περίπου εκατό εξ αυτών συνελήφθησαν ενώ η αστυνομία διέλυσε και τον καταυλισμό.

Στη συνέχεια το πανεπιστήμιο ζήτησε από την αστυνομία να παραμείνει στην πανεπιστημιούπολη μέχρι το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς στα μέσα Μαΐου. Εκανε, όμως, και κάτι άλλο, παρά την αποκατάσταση της τάξης: ακύρωσε όλα τα μαθήματα με φυσική παρουσία έως την ολοκλήρωση του ακαδημαϊκού έτους και απαγόρευσε την είσοδο όλων των εργαζομένων του στην πανεπιστημιούπολη (με εξαίρεση το προσωπικό ασφαλείας) περιλαμβανομένων και των καθηγητών.

«Οι περισσότεροι καθηγητές είναι πλέον θυμωμένοι με τη διοίκηση για ένα ολοκληρωτικό κλείσιμο που παραπέμπει σε στρατιωτικοποίηση του πανεπιστημίου. Από τη στιγμή που η αστυνομία βρίσκεται ήδη στην πανεπιστημιούπολη, κανείς δεν επρόκειτο να καταλάβει κτίρια ή να στήσει έναν νέο καταυλισμό, οπότε τι ήθελαν να πετύχουν, απαγορεύοντας την είσοδο στους καθηγητές και στους περισσότερους φοιτητές; Φοβήθηκαν, πιθανώς, ότι θα διαδήλωναν. Αλλά οι διαδηλώσεις είναι μέρος της ζωής σε μια πανεπιστημιούπολη. Η αποτροπή οποιασδήποτε διαφωνίας φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την παράδοση των αμερικανικών πανεπιστημίων, ειδικά του Κολούμπια», γράφει ο Αλεξάντερ Στίλε, σχολιάζοντας αυτήν την ακατανόητη, σύμφωνα με τον ίδιο απόφαση.

«Φαίνεται πως οι φοιτητές μας γνωρίζουν την ιστορία του πανεπιστημίου καλύτερα από τη διοίκηση. Επέλεξαν την 30η Απριλίου για την κατάληψη του Χάμιλτον Χολ, την επέτειο της κατάληψης του ίδιου κτιρίου το 1968 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα σχέδια του Κολούμπια να επεκταθεί στο Χάρλεμ, εκτοπίζοντας κατοίκους της περιοχής. Η διοίκηση, αντίθετα, δείχνει να είναι απροετοίμαστη και αιφνιδιασμένη. Οι φοιτητές μου γνώριζαν ότι αυτό θα συνέβαινε και έμειναν έκπληκτοι που η ασφάλεια της πανεπιστημιούπολης δεν έλαβε μέτρα για να το αποτρέψει», προσθέτει.

Οσον αφορά ειδικά το Κολούμπια η κρίση οφείλεται εν μέρει στο γεγονός πως οι άνθρωποι που το διοικούν είναι πρακτικά άπειροι, καθώς η πρόεδρος, Μινούς Σαφίκ, ανέλαβε τα καθήκοντά της την 4η Οκτωβρίου του 2023, τρεις ημέρες πριν από τις επιθέσεις της Χαμάς, ενώ ο πρύτανης διορίστηκε τον Ιανουάριο. «Και οι δύο έχουν καταβληθεί από μια κρίση που δεν δείχνουν καλά προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν. Αλλα πανεπιστήμια μπόρεσαν να διαπραγματευτούν συμβιβασμούς με τους διαμαρτυρόμενους φοιτητές, πετυχαίνοντας τη διάλυση των καταυλισμών, χωρίς να καλέσουν την αστυνομία», γράφει ο καθηγητής του Κολούμπια.

Σημειώνει επίσης πως τα πάθη οξύνθηκαν κυρίως στη Νέα Υόρκη και στο Λος Αντζελες, σημαντικές αμερικανικές μητροπόλεις στις οποίες έχουν την έδρα τους κορυφαία αμερικανικά ΜΜΕ: «εμπλέκονται και έξωθεν διαδηλωτές, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά, και, επειδή όλα γίνονται κάτω από τους προβολείς των μέσων ενημέρωσης, (τα πανεπιστήμια) μετατρέπονται σε θέατρα για πολιτικούς που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την αντιπαράθεση προς όφελός τους. Οι Ρεπουμπλικάνοι κατάφεραν να εξαναγκάσουν τις παραιτήσεις των προέδρων του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. Νομίζω πως η Σαφίκ επέλεξε να καλέσει την αστυνομία για τη διάλυση του καταυλισμού αντί να επιδιώξει έναν συμβιβασμό, επειδή φοβόταν ότι θα είχε την ίδια τύχη. Τώρα, οι ίδιοι πολιτικοί που προσπαθούσε να κατευνάσει ζητούν την παραίτησή της. Εν τω μεταξύ έχει απολέσει την εμπιστοσύνη του διδακτικού προσωπικού σε βαθμό που μπορεί να είναι αμετάκλητος», σημειώνει στο άρθρο του ο Στίλε, και, όντως, οι καθηγητές του ιστορικού αμερικανικού πανεπιστημίου προτείνουν να υποβληθεί πρόταση μομφής κατά της προέδρου για την εν λόγω απόφασή της.

Ολοκληρώνοντας το άρθρο του ο αμερικανός δημοσιογράφος και πανεπιστημιακός σημειώνει πως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θέτει η τρέχουσα κρίση είναι το εξής: «σε ποιον ανήκει το πανεπιστήμιο; Στους φοιτητές; Στους καθηγητές; Στους αποφοίτους και τους επιτρόπους που παρέχουν τα περισσότερα χρήματα στο τεράστιο ταμείο ύψους 13 δισ. δολαρίων; Στους πολιτικούς που μπορούν να το συνδράμουν ή να το ζημιώσουν;», διερωτάται, εξηγώντας πως, παρότι το Κολούμπια είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, κάθε χρόνο λαμβάνει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση περίπου 1,2 δισ. δολάρια με τη μορφή ερευνητικών υποτροφιών.

«Το Κολούμπια και άλλα αντίστοιχα πανεπιστήμια έχουν φέρει τον εαυτό τους σε μια θέση, όπου εξαρτώνται οικονομικά από διάφορες οντότητες που δεν “μοιράζονται τις αξίες μας”. Εαν λέγατε σε αυτούς τους ανθρώπους “Μα παραβιάζετε την ακαδημαϊκή ελευθερία!” θα σας έλεγαν: “Φυσικά, εννοείται”. Και δεν μπορούμε να τους στείλουμε στον αγύριστο, γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να ζήσουμε. Μια νίκη των Ρεπουμπλικάνων την ημέρα των εκλογών απλά θα επιδεινώσει την κατάσταση», συνοψίζει ο Αλεξάντερ Στίλε, επικαλούμενος σχετική δήλωση ενός συναδέλφου του στο πανεπιστήμιο.

Στην παρούσα φάση αυτό που τον ανησυχεί είναι το ενδεχόμενο η ένταση που εξακολουθεί να επικρατεί στα πανεπιστήμια της Αμερικής να ευνοήσει την τραμπική Δεξιά η οποία θέλει να θέσει τους ψηφοφόρους ενώπιον μιας πλαστής επιλογής μεταξύ χάους και τάξης: «Υποστηρίζουν πως τέτοια πράγματα δεν συνέβησαν ποτέ όταν πρόεδρος ήταν ο Τραμπ (ξεχνούν τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και τις διαδηλώσεις των Black Lives Matter.) Μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί πόσο χειρότερα θα ήταν εάν είχαν συμβεί», καταλήγει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News