Οταν σκέφτεται κανείς την Ηπειρο, ο νους του δεν πάει αυτομάτως στο κρασί. Ο αμπελώνας της είναι μικρός, η οινοτουριστική ανάπτυξη περιορισμένη. Τα δυνατά χαρτιά της είναι η φυσική ομορφιά, με την περιοχή γύρω από τα Ζαγοροχώρια να διατηρεί τα πρωτεία, τα υπέροχα πέτρινα γεφύρια της, η ηπειρώτικη αρχιτεκτονική και σε ό,τι αφορά τη γαστρονομία της, οι περίφημες ηπειρώτικες πίτες.

Κι όμως, μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες γηγενείς ελληνικές ποικιλίες βρίσκονται εδώ, με προεξάρχουσα τη λευκή Ντεμπίνα αλλά και τις ερυθρές Βλάχικο και Μπεκάρι. Η αμπελουργία της Ηπείρου αναπτύχθηκε στην περιοχή της Ζίτσας και αργότερα στην περιοχή του Μετσόβου.

Εχοντας ήδη επισκεφθεί το Μέτσοβο και το εμβληματικό Κατώγι Αβέρωφ, σημείο αναφοράς για την ανάπτυξη της οινοπαραγωγής στην περιοχή, με τους μοναδικούς ορεινούς αμπελώνες του και πάνω από μισό αιώνα ζωής, αποφασίσαμε ότι είχε έρθει η ώρα να εξερευνήσουμε ένα εν πολλοίς άγνωστο οινικό μονοπάτι, το οποίο ξεκινά από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και τους ορεινούς αμπελώνες της Ζίτσας με τα γνωστά αφρώδη της και εκτείνεται νότια προς τον Αμβρακικό Κόλπο, περνώντας από τις πλαγιές της Θεσπρωτίας.

Ολόκληρη η περιοχή συνδυάζει την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό, τόσο στο αμπελουργικό όσο και στο οινολογικό κομμάτι, και κρύβει εκπλήξεις. Νέοι άνθρωποι που με κέφι και φρέσκια ματιά αποφάσισαν να ξεφύγουν από τη χωρική οινοποίηση και να προχωρήσουν, παντρεύοντας την παράδοση με τη σύγχρονη τεχνολογία, διεκδικούν μερίδιο στον ελληνικό οινικό χάρτη.

Οι προσπάθειές τους σε συνδυασμό με την τουριστική άνθηση που γνωρίζει η περιοχή, χάρη στον εκσυγχρονισμό του οδικού δικτύου που έφερε την Ηπειρο πιο κοντά, τόσο με τον Νότο όσο και με τον Βορρά, αλλά και με την πληθώρα εξαιρετικής ποιότητας τοπικών προϊόντων, που εκτείνονται από την κτηνοτροφία και την ιχθυοκαλλιέργεια –καπνιστά χέλια και χαβιάρι στον Αμβρακικό– μέχρι τα γαλακτοκομικά, τα εσπεριδοειδή και τα ακτινίδια, δίνουν μια νέα πνοή στην περιφέρεια της Ηπείρου, που έτσι κι αλλιώς ήταν γνωστή για τη γαστρονομία της.

Τα Ιωάννινα, πόλη με μεγάλη ιστορία και σημαντικό αριθμό φοιτητών, σήμερα, έχουν εξελιχθεί σε κέντρο γαστρονομίας της περιοχής, με σημαντικές προσπάθειες διάσωσης και μετεξέλιξης των πολλών και υπέροχων παραδοσιακών ηπειρώτικων συνταγών. Είναι μια περιοχή της Ελλάδας όπου η πληρότητα τους χειμερινούς μήνες αγγίζει σχεδόν το 100%.

Eίναι όμως επίσης μια περιοχή που σιγά σιγά ανακαλύπτεται και από τον ξένο τουρισμό, κυρίως τους καλοκαιρινούς και φθινοπωρινούς μήνες. Και όλα αυτά οδηγούν σε μια ανάπτυξη που ευνοεί και την οινοπαραγωγή. Οι ημέρες που περάσαμε εκεί τα είχαν όλα: υπέροχες οδικές διαδρομές, εξαιρετικό φαγητό, πολλή ιστορία και φυσικά πολύ ενδιαφέροντα κρασιά και ανθρώπους με όραμα και μεγάλη αγάπη για τον τόπο τους.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News