Εξαντλημένοι άνθρωποι περιμένουν στην ουρά για λίγο νερό ενώ ανήσυχοι στρατιώτες περιπολούν στους δρόμους και στις λεωφόρους μιας εγκαταλελειμμένης και κατεστραμμένης Νέας Υόρκης. Η Λι, μια έμπειρη φωτορεπόρτερ που έχει το πρόσωπο της Κίρστεν Ντανστ, καθώς βγάζει φωτογραφίες, διαισθάνεται έγκαιρα τον κίνδυνο, ώστε να γλιτώσει την Κέισι, τη νεαρή και άπειρη συνάδελφό της, από μια τρομοκρατική επίθεση αυτοκτονίας. 

Εν τω μεταξύ, στην Ουάσιγκτον, ένας πρόεδρος στην τρίτη θητεία του, προβάρει μια ομιλία του. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι η αποκαλούμενη «Δυτική Συμμαχία», η Καλιφόρνια συν το Τέξας, πρόκειται να εξαπολύσει την τελική της επίθεση, οπότε η Λι, η Κέισι και ακόμη δύο δημοσιογράφοι καλούνται να διανύσουν 800 χιλιόμετρα σε μια εμπόλεμη Αμερική, ώστε να φτάσουν εγκαίρως στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, συγκεκριμένα στο Καπιτώλιο, για το ραντεβού τους με την Ιστορία. Ο «Εμφύλιος Πόλεμος» (Civil War) του Αλεξ Γκάρλαντ («28 Ημέρες Μετά», «Από Μηχανής», «Αφανισμός») άρχισε να προβάλλεται στους κινηματογράφους των ΗΠΑ και της Βρετανίας την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ αφηγείται έναν ταχέως κλιμακούμενο δεύτερο Εμφύλιο Πόλεμο στις ΗΠΑ.

«Στην ταινία βρισκόμαστε εν μέσω ενός πολέμου, αλλά επικρατεί ασάφεια. Δεν λέμε τίποτα το πολιτικό όσον αφορά την πραγματικότητα στις ΗΠΑ σήμερα. Δεν έχουμε έναν πρόεδρο στην τρίτη θητεία του. Εχουμε δημοκρατία, όπως γνωρίζετε, και η πόλωση που παρατηρείται είναι πολύ τρομακτική. Αλλά τα μέσα ενημέρωσης την ενισχύουν, η δημοσιογραφία τρέφεται από αυτήν, ο κόσμος επίσης», είπε η Κίρστεν Ντανστ, σε συνέντευξή της στη La Repubblica ενόψει της έναρξης προβολής της ταινίας και στην Ιταλία. «Οταν διάβασα το σενάριο και μετά είδα την ταινία, σκέφτηκα πως, ναι, αφηγούμαστε ένα τρομακτικό γεγονός. Αλλά είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, και, έτσι, μου φάνηκε πως, σε γενικές γραμμές, πρόκειται κυρίως για μια αντιπολεμική ταινία», πρόσθεσε η αμερικανίδα ηθοποιός. 

Η Κίρστεν Ντανστ τον πρώτο, τον πραγματικό, αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τον βίωσε κινηματογραφικά μέσω της ταινίας «Η Αποπλάνηση» της Σοφία Κόπολα. Ερωτηθείσα σχετικά σημείωσε ότι «εκείνος ο πόλεμος ήταν σαφώς καθορισμένος. Το ζήτημα ήταν η δουλεία, θα έλεγα ότι υπήρχε μια σωστή και μια λάθος πλευρά. Αυτή η ταινία δεν είναι τόσο ξεκάθαρη για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, ή με ποια πλευρά τάσσεται ο καθένας και τι συνεπάγεται αυτό».

Διερωτώμενη η δημοσιογράφος της ιταλικής εφημερίδας εάν η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί μια προειδοποίηση προς πάσα κατεύθυνση στις ΗΠΑ ενόψει των εξαιρετικά κρίσιμων προεδρικών εκλογών του ερχόμενου Νοεμβρίου, η πρωταγωνίστρια του «Εμφυλίου Πολέμου» έδειξε μάλλον να ενοχλείται, αναγνωρίζοντας, ωστόσο, τον κίνδυνο.

«Το επαναλαμβάνω. Εμείς έχουμε δημοκρατία. Ψηφίσουμε. Εγώ ψηφίζω. Μακάρι να υπήρχαν διαφορετικοί υποψήφιοι, αυτό είναι σίγουρο. Και σίγουρα οι καιροί είναι πολύ τρομακτικοί. Μπορώ να σας πω ότι, στο σημείο που βρισκόμαστε, δεν νομίζω ότι θα χρειαστούν πολλά για να φτάσουμε σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή της ταινίας».

Οσον αφορά τον ρόλο της και τη μεταμόρφωσή της σε έμπειρη φωτορεπόρτερ, «ήθελα να δουλέψω με τον Αλεξ Γκάρλαντ εδώ και πολύ καιρό. Οταν με επέλεξε, πήρα αμέσως μια φωτογραφική μηχανή, παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιεί η Λι. Φοβόμουν πολύ μην τυχόν και δεν φαινόμουν επαγγελματίας. Την έπιασα, λοιπόν, στα χέρια μου και δεν την άφησα ξανά, την είχα πάντα μέσα στην τσάντα μου, ζούσα με αυτήν, ώσπου κατέστη φυσική μου προέκταση», εξήγησε.

«Μετά βυθίστηκα σε ταινίες και ντοκιμαντέρ: το “Under the Wire” για τη Μαρί Κόλβιν, ήταν εκείνο που με βοήθησε περισσότερο σχετικά με το πώς θα έπρεπε να ήταν η δική μου “Λι”. Η Κόλβιν, παρότι, ήταν δημοσιογράφος (πολεμική ανταποκρίτρια των λονδρέζικων Times που σκοτώθηκε κατά την πολιορκία της Χομς στη Συρία το 2012), όχι φωτορεπόρτερ, με ενέπνευσε με τη στάση της», συμπλήρωσε.

Σχετικά με τον ρόλο της δημοσιογραφίας, γενικά στο πλαίσιο της κοινωνίας και ειδικά στο πλαίσιο ενός πολέμου, καταρχάς αναγνώρισε ότι η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι επιτελούν σημαντικό έργο, καθώς «μας αποκαλύπτουν την αλήθεια όσον αφορά όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν (…) Αλλά εξαρτάται από τα Μέσα εάν θα δημοσιεύσουν αυτήν ή εκείνη τη φωτογραφία. Και, επιπλέον, ενίοτε η αλήθεια παραποιείται για συγκεκριμένους σκοπούς. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία δεν γνωρίζουμε πραγματικά την αλήθεια. Και είναι απογοητευτικό το πώς οι ειδήσεις διογκώνονται, ώστε να προκαλούν εντύπωση, τα πάντα πολώνονται όλο και περισσότερο και οι άνθρωποι φοβούνται ακόμη και να μιλήσουν», σύμφωνα με την Κίρστεν Ντανστ.