Οταν οι ρώσοι στρατιώτες σκότωσαν τον άντρα της Λουντμίλα, εκείνη τον τύλιξε με μια κουβέρτα, τον έθαψε στο πίσω μέρος του κήπου του σπιτιού της, πήρε την κόρη της και έφυγε από την Μπούτσα. Οι Ρώσοι, που είχαν καταλάβει τη μικρή πόλη λίγο έξω από το Κίεβο στα τέλη Μαρτίου του 2022, χρησιμοποίησαν το σπίτι της Λουντμίλα ως αρχηγείο, φέρνοντας ένα τανκ στην αυλή της.

Δύο χρόνια μετά την αποχώρηση των εισβολέων, η συνταξιούχος γυναίκα έχει θάψει τον σύζυγό της, Βαλέρι, στο νεκροταφείο της πόλης, αλλά το κατεστραμμένο σπίτι της δεν έχει ξαναχτιστεί ακόμα. Μόλις αυτό συμβεί, η Λουντμίλα έχει αποφασίσει να μείνει εκεί μόνιμα, όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ του BBC.

Οι οικοδομικές εργασίες αποτελούν μέρος των προσπαθειών για την αποκατάσταση της Μπούτσα από τα ερείπια που άφησαν οι ρώσοι στρατιώτες καθώς υποχωρούσαν. Μετά την ανακατάληψη της πόλης, οι ουκρανικές δυνάμεις ανακάλυψαν πτώματα πυροβολημένων πολιτών διασκορπισμένα στον κεντρικό δρόμο της. Η φρίκη που αντίκρισαν μετά από 33 ημέρες κατοχής ήταν η πρώτη ένδειξη των εγκλημάτων που διέπραξαν οι Ρώσοι κατά την εισβολή τους.

Ο δήμαρχος της πόλης, Ανατόλι Φέντορουκ, μιλά για «ηθική υποχρέωση» στήριξης των οικογενειών που ζούσαν στον συγκεκριμένο δρόμο, όπου πάνω από 70 πολίτες βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Η κεντρική οδός Γιαμπλούνσκα και η γύρω περιοχή έχει καθαριστεί, καλλωπιστεί και ξαναχτιστεί όπου ήταν απαραίτητο. Ο δήμαρχος εκτιμά το συνολικό κόστος των επισκευών σε 1,6 δισ. ευρώ.

Το υπό κατασκευή νέο σπίτι της Λουντμίλα παραμένει γιαπί – οι οικοδόμοι της υποσχέθηκαν ότι θα είναι έτοιμο μέχρι το καλοκαίρι, αλλά έχουν εξαφανιστεί εδώ και πολλές ημέρες. Το καμένο σπίτι της ήταν γεμάτο μπουκάλια βότκας και αποφάγια στρατιωτικών μερίδων. Ο σύζυγός της πυροβολήθηκε στο κεφάλι όταν βγήκε για λίγο από το κελάρι του σπιτιού όπου κρυβόταν, και η γυναίκα βρήκε το πτώμα του λίγες ώρες αργότερα στη βεράντα της.

Η έρευνα για τη δολοφονία του Βαλέρι παραμένει ανοιχτή. Είναι μία από τις εκατοντάδες υποθέσεις εγκλημάτων πολέμου στην Μπούτσα. Η αστυνομία έδειξε πρόσφατα στη Λουντμίλα πλάνα κλειστού κυκλώματος βίντεο, στην προσπάθειά της να εντοπίσει τους ρώσους στρατιώτες που πυροβόλησαν τον σύζυγό της. Γνωρίζει ότι η Ρωσία δεν θα τους παραδώσει ποτέ, αλλά θα ήθελε να τους ρωτήσει γιατί ήρθαν στην πόλη της. «Είναι ρεμάλια» λέει θυμωμένη.

Πίσω από τους λευκούς τοίχους της εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα, όπου πολλοί θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο κατά τη διάρκεια της κατοχής, υπάρχει τώρα ένας αναμνηστικός τοίχος από μεταλλικές πλάκες που περιλαμβάνουν 509 ονόματα. Κάποιες από αυτές παραμένουν κενές, καθώς ακόμα 100 μη αναγνωρισμένα πτώματα έχουν ανακαλυφθεί σε ρηχούς τάφους στην πόλη. Οι Αρχές έχουν πάρει δείγματα DNA πριν τα θάψουν, με την ελπίδα ότι κάποιος συγγενής θα τους αναζητήσει.

Αλλες πλάκες στον τοίχο δεν έχουν ημερομηνία θανάτου – γράφουν μόνο «Μάρτιος 2022», τον μήνα που η Μπούτσα ήταν υπό ρωσική κατοχή. Απέναντι από τον τοίχο υπάρχει πινακίδα με τους αγνοούμενους. Η ζωή έχει επιστρέψει στην πόλη, με τους περισσότερους κατοίκους της να έχουν γυρίσει από την προσφυγιά. Αλλά ο φόβος παραμένει, ειδικά μετά την τρομοκρατική επίθεση των ισλαμιστών του ISIS στη Μόσχα, στην οποία ο ρώσος πρόεδρος Πούτιν εμπλέκει την Ουκρανία.

Η Λουντμίλα ανησυχεί, κυρίως λόγω της αύξησης των ρωσικών πυραύλων στην περιοχή. Συνεχίζει να επισκέπτεται το σπίτι της για να ελέγξει την πρόοδό του, να ταΐσει τη Μούρκα –την αδέσποτη γάτα που λάτρευε να φωτογραφίζει ο Βαλέρι– και να φυτεύει στον κήπο του ανολοκλήρωτου σπιτιού της – κάτι που της αποσπά την προσοχή και την κάνει να ξεχνά τους φόβους της.

Στο σημείο του κήπου όπου είχε θάψει πρόχειρα τον Βαλέρι, οι τουλίπες που έχει φυτέψει αρχίζουν σιγά σιγά να ανθίζουν. Αυτό τη χαροποιεί, αλλά μόνο στιγμιαία. «Υπάρχει τόση καταστροφή σε ολόκληρη τη χώρα» λέει με πίκρα στο BBC. «Η Μπούτσα ανοικοδομείται και αυτό μας κάνει να χαιρόμαστε, αλλά η Ουκρανία δεν έχει ειρήνη και η ζωή στη χώρα δεν έχει σταθερότητα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News