Στην ανάλυσή του ο Ντανιέλε Ραϊνιέρι της La Repubblica εστιάζει καταρχάς στη «φυσιολογική» διάσταση της νέας ισραηλινής επίθεσης. Ο Ζαχεντί ήταν το ενδέκατο υψηλόβαθμο στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης που εντοπίστηκε και εξοντώθηκε από το Ισραήλ στη Συρία από την 7η Οκτωβρίου (στο πλαίσιο της τελευταίας ισραηλινής επιδρομής σκοτώθηκαν ακόμη έξι μέλη του επίλεκτου στρατιωτικού σώματος του Ιράν). 

Και η πλειονότητα αυτών των ισραηλινών επιδρομών με στόχο την ιρανική διοίκηση στη Συρία έλαβε χώρα στο αλ Μεζέχ, τη συνοικία της Δαμασκού όπου βρίσκεται η επιχειρησιακή βάση των Ιρανών στη χώρα. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και μια σημαντική αεροπορική βάση καθώς και το ιρανικό προξενείο που επλήγη το βράδυ της Δευτέρας.  

«Οι συντριπτικές ισραηλινές επιθέσεις στην επικράτεια της Συρίας είναι συχνό φαινόμενο», γράφει ο δημοσιογράφος της La Repubblica. Μόλις δύο ημέρες νωρίτερα ισραηλινά αεροσκάφη είχαν βομβαρδίσει μια στρατιωτική βάση στο Χαλέπι, βόρεια της Δαμασκού, σκοτώνοντας τριάντα οκτώ σύρους στρατιώτες και επτά άνδρες της Χεζμπολάχ – αριθμός ασυνήθιστα υψηλός, καθώς στο πλαίσιο των εν λόγω ισραηλινών επιδρομών συνήθως δεν προκαλούνται περισσότερα από πέντε-έξι θύματα.  

Οι επιχειρήσεις αυτές συνεχίζονται από το 2013, αλλά μετά τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου η συχνότητά τους αυξήθηκε. Οσον αφορά τον σκοπό των επιδρομών, «το Ισραήλ βομβαρδίζει τους Ιρανούς στη Συρία επειδή θέλει να αποτρέψει το όμορο κράτος από το να καταστεί, με τις ευλογίες του δικτάτορα Μπασάρ αλ Ασαντ, βάση εξαπόλυσης επιθέσεων εναντίον ισραηλινών πόλεων», εξηγεί ο Ντανιέλε Ραϊνιέρι. 

Σχετικά με την εξαιρετική διάσταση της φονικής επιδρομής, γράφει πως ο Ζαχεντί είναι ο πιο υψηλόβαθμος ιρανός διοικητής που δολοφονείται από τον Ιανουάριο του 2020, όταν ένα αμερικανικό drone έπληξε την αυτοκινητοπομπή του στρατηγού Κασάμ Σουλεϊμανί, στο δρόμο προς το αεροδρόμιο της Βαγδάτης.  

Επιπλέον ο Ζαχεντί σκοτώθηκε μέρα μεσημέρι κατά τη διάρκεια μιας στρατηγικής συνάντησης σε ιρανικό έδαφος – επειδή το κτίριο που επλήγη ανήκε στην πρεσβεία του Ιράν στη Δαμασκό, επομένως, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, βρισκόταν σε ιρανικό έδαφος. Παρόντες στη συνάντηση ήταν επίσης ο στρατηγός Χοσέιν Αμινουλάχ, αναπληρωτής του Ζαχεντί, υπεύθυνος για τη διαχείριση των φακέλων της Συρίας και του Λιβάνου, και ο επίσης στρατηγός Χατζ Ραχίμι, υπεύθυνος για την Παλαιστίνη. Και σύμφωνα με ορισμένα κανάλια των φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών, παρόντες ήταν επίσης εκπρόσωποι παλαιστινιακών ομάδων, καθώς στην ατζέντα της συνάντησης περιλαμβανόταν η κατάσταση στη Γάζα και το Παλαιστινιακό γενικότερα. 

Το Ιράν, σύμφωνα με εσωτερικές πηγές της Χαμάς, πήρε τη στρατηγική απόφαση να μην συνδράμει άμεσα την παλαιστινιακή ισλαμιστική οργάνωση μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Στο να μην εμπλακεί άμεσα στον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς συνέβαλε σημαντικά και η πίεση που άσκησε ο Λευκός Οίκος στην κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου, ούτως ώστε να μην ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στον Λίβανο κατά της (υποστηριζόμενης από την Τεχεράνη) Χεζμπολάχ. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, πως οι Ιρανοί σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν τις όποιες εξελίξεις στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη προς όφελός τους. 

Στην παρούσα φάση, όμως, το πιο ανησυχητικό ζήτημα είναι η αντίδραση των αγιατολάδων στην επίθεση της Δευτέρας: «το Ιράν δεν έχει την πολυτέλεια να αντιδράσει – γιατί εάν βομβάρδιζε απευθείας στόχους στο Ισραήλ, θα προκαλούσε μια απρόβλεπτη κλιμάκωση, το οποίο είναι ό,τι επιδίωκε να αποφύγει έως τώρα. Αλλά δεν έχει ούτε την πολυτέλεια να μην αντιδράσει, γιατί θα ήταν σημάδι εξαιρετικής αδυναμίας», σημειώνει ο ιταλός δημοσιογράφος.  

Θυμίζει πως όταν ο Σουλεϊμανί σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 2020, ο ιρανικός στρατός απάντησε με βομβαρδισμούς αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ για μία μόνο νύχτα και ήταν σχεδόν μια χορογραφημένη επιχείρηση χωρίς απώλειες, έτσι ώστε κάθε πλευρά να είναι ικανοποιημένη. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, αποκλείεται οι Ιρανοί να μπορέσουν να συντονιστούν τρόπον τινά με το Ισραήλ, ούτως ώστε να προβούν σε μια παρόμοια αντίδραση. 

Οι φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές εξαπολύουν καθημερινά επιθέσεις μικρής κλίμακας εναντίον ισραηλινών στόχων ή στόχων που σχετίζονται με τα συμφέροντα του Ισραήλ: συμβαίνει κάθε λίγες ώρες στα σύνορα του Λιβάνου, όπου μαχητές της Χεζμπολάχ εκτοξεύουν πυραύλους και όλμους (και, κατά συνέπεια, η οργάνωση βάλλεται από τις ισραηλινές δυνάμεις, έχοντας ήδη χάσει εκατοντάδες μαχητές από την 7η Οκτωβρίου) συμβαίνει, επίσης, κάθε εβδομάδα, στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου οι υεμενίτες αντάρτες Χούθι στοχεύουν πολεμικά και εμπορικά πλοία. «Εάν οι φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές εξαπολύουν επιθέσεις καθημερινά, πώς μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι αντίποινα για τον ισραηλινό βομβαρδισμό στη Δαμασκό και τι όχι;», διερωτάται ο Ντανιέλε Ραϊνιέρι. 

Ενδέχεται να αρχίσουν εκ νέου οι επιθέσεις από φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές στη Συρία και στο Ιράκ οι οποίες σταμάτησαν την 7η Φεβρουαρίου. Ωστόσο ήταν τόσο συχνές που μετά από μόλις δύο μήνες παύσης η επανέναρξή τους μάλλον δεν θα αποτελούσε είδηση. 

«Αντιμέτωπο με την επιλογή μεταξύ κλιμάκωσης και ταπείνωσης, το Ιράν προς το παρόν τηρεί στάση αναμονής και δηλώνει ότι η εκδίκηση θα έρθει την κατάλληλη στιγμή και στον κατάλληλο τόπο», καταλήγει ο Ντανιέλε Ραϊνιέρι, προβλέποντας, ως εκ τούτου, πως η όποια αντίδραση της Τεχεράνης δεν θα είναι άμεση. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News