Ο ερχομός της άνοιξης συνεπάγεται μία διττή ανακούφιση για τους μαχόμενους –και ολοένα σε πιο δύσκολη, αν όχι δεινή, θέση– Ουκρανούς. Καταρχάς, η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας σημαίνει πως οι ρωσικές επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ηλεκτρικές και ενεργειακές υποδομές δεν θα είναι αβάσταχτες. Επακόλουθο του καλύτερου καιρού στην Ουκρανία είναι επίσης η λάσπη, εξαιτίας της οποίας τον επόμενο μήνα οποιαδήποτε κίνηση στο πεδίο θα είναι ιδιαίτερη δύσκολη, οπότε αναμένεται να μειωθούν οι ρωσικές επιθέσεις κατά μήκος της πρώτης γραμμής, που εκτείνεται σε όλη την ανατολική και νότια Ουκρανία.

Το ζήτημα, όμως, είναι πως η εν λόγω κατάσταση «δεν θα διαρκέσει πολύ», προειδοποιεί ο Economist. «Καθώς η άνοιξη θα τείνει προς το καλοκαίρι, ο φόβος είναι ότι η Ρωσία θα εξαπολύσει μια μεγάλη νέα επίθεση, όπως έκανε πέρυσι. Και η ικανότητα της Ουκρανίας να την αναχαιτίσει, αυτή τη φορά φαίνεται πολύ λιγότερο δεδομένη από όσο τότε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειάζεται επειγόντως να κινητοποιήσει περισσότερα στρατεύματα και να δημιουργήσει πιο ισχυρές άμυνες στην πρώτη γραμμή» σημειώνει το βρετανικό έντυπο.

Στην παρούσα φάση, όπως διαμορφώνονται οι εξελίξεις, οι Ουκρανοί κατηγορούν –«εύλογα», σύμφωνα με τον Economist – τους πολιτικούς των χωρών που τους στηρίζουν. Ο πόλεμος στη Γάζα, οι επικείμενες σε πολλές χώρες (ειδικά στις ΗΠΑ) εκλογές και τα δικά τους οικονομικά δεινά έχουν αποσπάσει την προσοχή των Δυτικών συμμάχων της Ουκρανίας από τον πόλεμο που μαίνεται εδώ και περισσότερο από μια διετία.

Η απόφαση των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο που υποστηρίζουν τον Τραμπ να μπλοκάρουν το στρατιωτικό πακέτο 61 δισ. δολαρίων της κυβέρνησης Μπάιντεν για την Ουκρανία έχει δυσμενή αντίκτυπο στην πρώτη γραμμή, αλλά και πάνω από τις πόλεις της χώρας. Οι ουκρανοί στρατιώτες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν με απόλυτη φειδώ τα πυρομαχικά τους, ενώ οι Ρώσοι σε ορισμένα σημεία τούς ξεπερνούν σε αριθμό κατά πέντε προς ένα. Περισσότερα από 150 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πύραυλοι εξαπολύθηκαν εναντίον της Ουκρανίας μέσα σε μόλις μια νύχτα την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά η Ουκρανία ξεμένει από συστήματα αναχαίτισης.

Το αδιέξοδο στο Κογκρέσο μπορεί να επιτρέψει στη Ρωσία να διαπεράσει τις ανεπαρκείς αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας. Αλλά ούτε οι Ευρωπαίοι ανταποκρίνονται όπως επιβάλλει η περίσταση, «παρά τις αγωνιστικές δηλώσεις του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν –ο οποίος επιμένει ότι η Ρωσία πρέπει να νικηθεί, αλλά στέλνει ελάχιστο εξοπλισμό για να συμβεί αυτό–, ενώ ο άνευρος καγκελάριος της Γερμανίας Ολαφ Σολτς αρνείται να προσφέρει ισχυρούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Taurus» συνοψίζει επικριτικά ο Economist. Επιπλέον, η Ευρώπη δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο της προμήθειας των Ουκρανών με ένα εκατομμύριο βλήματα, αν και η Τσεχία οργώνει τον κόσμο για να καλύψει το έλλειμμα.

Ζήτημα αποτελεί, φυσικά, και η χρηματοδότηση της Ουκρανίας. Εκεί η Ευρώπη καλείται να συμβάλει σημαντικά, «αλλά η Πολωνία και η Γαλλία, μεταξύ άλλων, προσπαθούν να εμποδίσουν τις ζωτικής σημασίας εξαγωγές γεωργικών προϊόντων της Ουκρανίας, προκειμένου να προστατεύσουν τους δικούς τους αγρότες» υπενθυμίζει το βρετανικό έντυπο.

«Ωστόσο, η Ουκρανία δεν μπορεί απλώς να κατηγορεί τους συμμάχους της. Είναι και αυτή ένοχη για λάθη» προσθέτει. Ενα από αυτά σχετίζεται με το ανθρώπινο δυναμικό. Η Ρωσία προετοιμάζεται για ένα ακόμη κύμα επιστράτευσης, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μεγάλη επίθεσή της, ενώ η τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα μπορεί πραγματικά να διευκολύνει τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος τη χρησιμοποιεί για να ισχυριστεί ότι η Ρωσία πρέπει να είναι ισχυρή απέναντι σε αιμοδιψείς εχθρούς.

Αντιθέτως, στην Ουκρανία οι απόπειρες στρατολόγησης νέων ανδρών «εξακολουθούν να κολλάνε στα γρανάζια των δημοκρατικών διαδικασιών» γράφει ο Economist, σημειώνοντας ότι περισσότερες από 1.000 τροπολογίες φέρεται να έχουν κατατεθεί σε νομοσχέδιο στη Βουλή που θα παρείχε στην κυβέρνηση περισσότερα περιθώρια για να δημιουργήσει τον στρατό που χρειάζεται: «Χωρίς χρήματα και φοβούμενος μην απολέσει τη δημοτικότητά του, ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν προσπάθησε αρκετά σκληρά για να πετύχει τον σκοπό του».

Η Ουκρανία καθυστέρησε, εξάλλου, πολύ να ενισχύσει τις δικές της αμυντικές γραμμές, το οποίο κατά κάποιο τρόπο είναι κατανοητό, καθώς το Κίεβο εξακολουθεί να ευελπιστεί σε μια νέα μεγάλη αντεπίθεση και φοβάται την ιδέα ότι η σημερινή γραμμή του μετώπου θα μπορούσε να εδραιωθεί και να μετατραπεί σε κάτι σαν σύνορο που στερεί από τη χώρα το ένα πέμπτο της επικράτειάς της και το μεγαλύτερο μέρος της πρόσβασής της στη θάλασσα.

«Η ιδέα ότι αυτή η γραμμή μπορεί να καταστεί βάση για μελλοντικές ειρηνευτικές συνομιλίες είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελε να αποφύγει ο Ζελένσκι. Αλλά οι κίνδυνοι είναι πλέον τόσο μεγάλοι, που αυτή είναι η λιγότερο κακή επιλογή. Τις τελευταίες εβδομάδες οι εκσκαφείς έχουν αρχίσει να κινούνται και “δόντια του δράκου” να σπέρνονται. Επρεπε να είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα η όλη διαδικασία. Προσευχηθείτε να μην είναι πολύ αργά» καταλήγει ο Economist.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News