Η κοινωνία έχει πάρει στα χέρια της την υπόθεση: Το εθνικό έγκλημα των Τεμπών πρέπει να διερευνηθεί μέχρι τέλους. Αν κάποιοι νόμιζαν ότι μπορούν να παίξουν το οποιοδήποτε «παιχνίδι» (συγκάλυψης ή εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου) σε οποιοδήποτε επίπεδο, η αντίδραση της κοινωνίας τους έχει ήδη στείλει το μήνυμα που πρέπει. Γιατί εδώ η κοινωνία δεν αστειεύεται. Αντιμετωπίζει το θέμα με τον μέγιστο βαθμό σοβαρότητας.

Συμβαίνει το ίδιο στο επίπεδο της πολιτικής; Αρχίζοντας από την κυβέρνηση, η έλλειψη σοβαρότητας στην Εξεταστική της Βουλής είναι προφανές ότι βαρύνει πρωτίστως την ίδια.

Ας έρθουμε όμως στα πιο πρόσφατα και στην αλυσίδα που οδήγησε στην πρόταση μομφής και στο αίτημα για εκλογές με «κυονόκρανους». Αφορμή για αυτή την εξέλιξη αποτέλεσε το ρεπορτάζ του «Βήματος» (εδώ) για τα ηχητικά ντοκουμέντα της μοιραίας νύχτας.

Η εφημερίδα υποστήριξε με στοιχεία και έγγραφα των Εγκληματολογικών Εργαστηρίων της ΕΛΑΣ ότι τα ηχητικά των συνομιλιών από το σύστημα καταγραφών του ΟΣΕ έφτασαν στην έδρα της Αστυνομίας στις 3 Μαρτίου. Επίσης, ότι σε ένα από τα ηχητικά που παρουσίασαν νωρίτερα, την 1η Μαρτίου, διάφορα μέσα ενημέρωσης, υπήρχε συρραφή συνομιλιών του σταθμάρχη με δυο μηχανοδηγούς. Αυτόν του μοιραίου Intercity και ενός οδηγού τρένου που εκτελούσε τοπικό δρομολόγιο, στον οποίο ο σταθμάρχης είπε και τη λέξη: «Φεύγεις».

Παρότι το στοιχείο αυτό είχε επισημανθεί και πριν από έναν χρόνο, η εφημερίδα ορθά φώτισε εκ νέου το μοντάζ. Το οποίο είναι παραπλανητικό και ενισχύει την αρνητική (τουλάχιστον) εντύπωση για τον τρόπο που λειτούργησε ο σταθμάρχης. Ο οποίος ωστόσο είχε ομολογήσει ώρες πριν δημοσιοποιηθούν τα ηχητικά στα ΜΜΕ

Πέρα από τα στοιχεία του ρεπορτάζ, στο κείμενο του «Βήματος» και στον τίτλο  κυριαρχεί το στοιχείο της εκτίμησης και της διατύπωσης μιας βαριάς υπόνοιας, η οποία ωστόσο δεν συνοδεύεται από το παραμικρό στοιχείο: ότι, δηλαδή, τη νύχτα της τραγωδίας και του πανικού στο χώρο του δυστυχήματος και στα νοσοκομεία, η κυβέρνηση μόνταρε η ίδια το υλικό για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη.

Η εκτίμηση-υπόνοια της εφημερίδας που ήταν εξαιρετικά βαριά για την κυβέρνηση, αλλά δεν συνοδευόταν από κάποιο στοιχείο, έγινε η αφορμή για μια πολιτική θύελλα που θα μας απασχολήσει τις επόμενες ημέρες στη Βουλή.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, κινήθηκε πρώτος και με λεξιλόγιο που θύμισε τον Παύλο Πολάκη («αδίστακτη αγέλη εξουσίας» χαρακτήρισε την εκλεγμένη προ εννέα μηνών κυβέρνηση) προανήγγειλε πρόταση μομφής στην οποία συμφώνησαν όλα τα κόμματα.

Λίγο μετά, από τη Θήβα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τον κ. Μητσοτάκη να «παραιτηθεί ήρεμα», υπονοώντας δηλαδή να μη βγάλει τα τανκς στους δρόμους για να χτυπήσουν τον λαό.

Ο κ. Κασσελάκης ζήτησε επίσης εκλογές «με διεθνείς παρατηρητές» όπως συμβαίνουν σε κράτη της Αφρικής που έχουν εμφύλιο, κάνοντας κι ένα ποτ-πουρί θεωριών συνωμοσίας που παρέπεμπε ακόμη και σε ιστορίες για Ρουμάνους που οργάνωσαν λέει ψυχολογικές επιχειρήσεις -επιπέδου CIA στον Ψυχρό Πόλεμο- στους Ελληνες για να ψηφίσουν τον Μητσοτάκη στις προηγούμενες εκλογές. (Και απ’ ό,τι φαίνεται οι Ελληνες ήταν τόσο ανόητοι που τον ψήφισαν)

Για τον Βελόπουλο, τη Νίκη και τους Σπαρτιάτες δεν ετίθετο θέμα. Από τη στιγμή που κάποιος μοίρασε χαρτί συνωμοσιολογίας δεν υπήρχε περίπτωση να μην ποντάρουν.

Κάπως έτσι θα περάσει η εβδομάδα στη Βουλή με μια πολιτική κρίση που μοιάζει νέα αλλά θυμίζει πολύ αυτές που είδαμε την περίοδο 2019-2023. Γιατί μπορεί το εθνικό έγκλημα των Τεμπών να είναι απείρως σοβαρότερο ζήτημα από πολλά προηγούμενα, αλλά η συνταγή των θεωριών συνωμοσίας χωρίς στοιχεία, είναι ίδια και απαράλλαχτη. Και προφανώς με αυτό τον τρόπο δεν βγαίνει καμία άκρη για αυτό που ενδιαφέρει την κοινωνία: το τι έγινε στα Τέμπη.

Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση που δεν έχει μέχρι στιγμής κάτι πειστικό να πει στους χαροκαμμένους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη, όδευε προς τις ευρωεκλογές χωρίς αφήγημα και χωρίς δίλημμα. Τα τελευταία γεγονότα ωστόσο, που χαρακτηρίζονται από την υπερβολή, τις λεκτικές ακρότητες και τις θεωρίες συνωμοσίας, με τον κ. Κασσελάκη να ζητεί διεθνείς παρατηρητές και στις ευρωεκλογές (ΕφΣυν, 26/3), παραπέμπουν στο ίδιο κλίμα που έκανε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επανεκλογή του το 2023.

Αυτό του ασυγκράτητου λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Πρόκειται για μια επιλογή που δοκίμασαν οι πολίτες τα χρόνια της οικονομικής απελπισίας το 2015, αλλά διαπίστωσαν ότι έκανε τη ζωή τους ακόμα χειρότερη. Αυτή η συνειδητοποίηση, συνέδεσε την τοξικότητα του πολτικού λόγου με την αναξιοπιστία και τον κίνδυνο για περιπέτειες. Εκεί βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό η νίκη της ΝΔ το 2019 και το παράξενο για κάποιους φαινόμενο ένας πρωθυπουργός που έχει ακούσει τις πιο σκληρές εκφράσεις και τα πιο βαριά υπονοούμενα από τον πολιτικό του αντίπαλο, τον κ. Τσίπρα την περίοδο 2019-2013, να τον κερδίζει με 22,7 μονάδες διαφορά.

Ετσι, ενώ η ίδια η τραγωδία των Τεμπών είναι ένα ζήτημα που φθείρει την κυβέρνηση όσο δεν υπάρχουν απαντήσεις, οι ρητορικές ακρότητες (περί «αγέλης» και «παρατηρητών») από την αντιπολίτευση μάλλον τη βοηθούν. Διότι ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά όσων εδώ και 14 χρόνια έχουν συνδέσει την αντιπολίτευση αυτού του τύπου με την έλλειψη σοβαρότητας και τον κίνδυνο για περιπέτειες. Με άλλα λόγια, καλύπτουν την απουσία του κ. Τσίπρα που αποτέλεσε το ακαταμάχητο εκλογικό πλεονέκτημα του κ. Μητσοτάκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News