Τα τελευταία χρόνια η Φινλανδία παραμένει σταθερά πρώτη στη λίστα με τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι και φέτος για έβδομη συνεχόμενη χρονιά, κρατά τα σκήπτρα της κατάταξης. Αντίθετα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Εκθεση για την Ευτυχία του 2024, η Ελλάδα κατρακύλησε έξι θέσεις και από την 58η, που βρισκόταν το 2023, καταλαμβάνοντας φέτος την 64η θέση, αμέσως μετά την Κροατία και πριν από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Αν λάβει, δε, κανείς υπόψη τις έξι παραμέτρους που αξιολογούνται για τη διαμόρφωση του δείκτη ευτυχίας, δεν είναι καθόλου απίθανο του χρόνου να πέσουμε ακόμα πιο χαμηλά.  Ποιες είναι αυτές οι παράμετροι; Εισόδημα, υγεία και προσδόκιμο ζωής, γενναιοδωρία, κοινωνικό πλαίσιο στήριξης, ελευθερία και διαφθορά. Και στον αντίποδα της Ευτυχίας βρίσκεται η Δυστοπία, μια φανταστική χώρα με τους πιο δυστυχισμένους κατοίκους του κόσμου και τους χαμηλότερους δείκτες στις έξι παραμέτρους.

Επιπλέον, με βάση την μεταβολή της ευτυχίας την περίοδο 2021-2023 σε σχέση με την περίοδο 2006-2010, η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη πιο χαμηλά, στην 94η θέση ανάμεσα σε 134 χώρες. Το γιατί, εξηγείται αρκεί να θυμηθούμε την μεγάλη οικονομική κρίση, που μεσολάβησε.

Η Εκθεση δημοσιεύεται κάθε χρόνο κατά την Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας, η οποία καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Μαρτίου. Βασίζεται σε δεδομένα διεθνών ερευνών με συμμετέχοντες σε περισσότερες από 140 χώρες και είναι αποτέλεσμα συνεργασίας της εταιρίας ερευνών Gallup, του Ερευνητικού Κέντρου Ευημερίας της Οξφόρδης, του Δίκτυου Λύσεων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ και μιας συντακτικής επιτροπής, που αποτελείται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες.

Η φετινή έκθεση είναι η πρώτη που περιλαμβάνει ξεχωριστές κατατάξεις ανά ηλικιακή ομάδα, με τους νέους να εμφανίζονται λιγότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου οι νέοι είναι λιγότερο ευτυχισμένοι από τους ηλικιωμένους με αποτέλεσμα, η χώρα να πέσει κάτω από την 20άδα στην γενική κατάταξη, για πρώτη φορά από το 2012, που άρχισε να δημοσιεύεται η έκθεση. Στην κατάταξη αυτή στην Ελλάδα οι νέοι είναι πιο ευτυχισμένοι (53η θέση) σε σχέση με τους ηλικιωμένους (67η θέση).

Γιατί οι Φινλανδοί;

Παρά τις επαναλαμβανόμενες νίκες τους, οι περισσότεροι Φινλανδοί είναι μπερδεμένοι και διασκεδάζουν με την διάκριση, γράφει στην Telegraph η Σάρα Μάρσαλ, παρατηρώντας ότι, σε τελική ανάλυση, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κουνάνε το κεφάλι τους στον ρυθμό της heavy metal και αρνούνται (επανειλημμένα) την ιδέα να δώσουν τη θέση τους στο λεωφορείο αν χρειαστεί να το κάνουν.

Μελαγχολικοί και θορυβώδεις, απολαμβάνουν την  απαισιοδοξία τους, ενώ συχνά μαστίζονται από δυσπιστία και αμφιβολίες για τον εαυτό τους. Επιφανειακά, οι Φιλανδοί απέχουν πολύ από το να είναι χαρούμενοι κατασκηνωτές, οπότε πώς είναι δυνατόν μια χώρα που φημίζεται για τη συνοφρυωμένη έκφραση των πολιτών της, να καταφέρει να είναι η πιο ευτυχισμένη στη Γη;

«Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στα δάση μας», ισχυρίζεται ο Λάσι Καταγιαρίνε, λάτρης των υπαίθριων δραστηριοτήτων και γυμναστής, ο οποίος διοργανώνει δραστηριότητες στο εθνικό πάρκο Nuuksio, 35 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Ελσίνκι. «Οποτε έρχομαι εδώ, χαμογελώ», λέει στην Telegraph.

Να σημειωθεί ότι η Φινλανδία καλύπτεται από δάση σε ποσοστό μεγαλύτερο του 75% –περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα– και διαθέτει 41 προστατευόμενα εθνικά πάρκα. Στα δάση της υπάρχουν χαλαρωτικά soundtracks ένα για κάθε εποχή, από το φτερούγισμα μιας κουκουβάγιας μέχρι το θρόισμα των φθινοπωρινών φύλλων, που συνοδεύονται από τα προφανή οφέλη για την υγεία, του καθαρού αέρα που αναπνέει κανείς, της μείωσης των επιπέδων του άγχους και της τόνωσης της διάθεσης.

«Το περπάτημα στο δάσος βελτιώνει σημαντικά τη σωματική υγεία και τη στάση του σώματος», τονίζει ο Λάσι και εξηγεί: «Περνώντας πάνω από κορμούς και ανώμαλες επιφάνειες, κάνουμε πιο μικρά βήματα, λυγίζουμε τα γόνατά μας και κατανέμουμε το βάρος μας πιο ομοιόμορφα».

Στο βόρειο τμήμα της Λαπωνίας, εξάλλου, οι μακρές καλοκαιρινές ημέρες διαρκούν περισσότερες ώρες, παρέχοντας την ευκαιρία για περισσότερη βιταμίνη D, που βελτιώνει επίσης τη διάθεση. Αλλά ακόμη και τον χειμώνα, όταν ο ήλιος μόλις που αιωρείται πάνω από τον ορίζοντα, οι αστραφτερές χιονισμένες επιφάνειες σε συνδυασμό με το Βόρειο Σέλας και τα εξαίσια πολύχρωμα ρευστά σχήματα, που εμφανίζονται στον ουρανό από τις ηλεκτρικές εκκενώσεις κατά τη διάρκεια του φαινομένου, απομακρύνουν τις σκοτεινές σκέψεις, τονίζει στην Telegraph η ταξιδιωτική συντάκτρια της βρετανικής εφημερίδας.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Wild About Lapland (@wildaboutlapland)

Το φαινόμενο του Βόρειου Σέλαος διώχνει τις αρνητικές σκέψεις

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid και του lockdown, οι Φινλανδοί έκαναν ακόμη μεγαλύτερη χρήση των χώρων πρασίνου της χώρας τους, ασκώντας το «Jokamiehen oikeudet» (είναι το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να απολαμβάνει τη φύση). Είχαν την ελευθερία να περιφέρονται και να κατασκηνώνουν στην άγρια φύση, να συναντούν άλκες, λύγκες, λύκους και αλεπούδες, και να αναζητούν φρέσκα τρόφιμα.

Σύμφωνα με τη βοτανολόγο και βιολόγο Αννα Νίμαν, η οποία μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει τα 200 βρώσιμα μανιτάρια, που φύονται στη Φινλανδία, το «κίνημα της άγριας τροφής» επέτρεψε στους ανθρώπους να αναπτύξουν μια βαθύτερη σύνδεση με τη φύση, η οποία τους έφερε κυριολεκτικά πιο κοντά στις γήινες, δασικές ρίζες τους.

Γεμίζοντας το καλάθι της με κίτρινες βουτυράτες κανθαρέλες και παχουλά πορτσίνι, η Νίμαν υπερασπίζεται την αυτάρκεια την οποία προσφέρει «η ικανότητα της επιβίωσης αν ποτέ καταρρεύσει το σύστημα τροφίμων».

«Ποτέ δεν πηγαίνω σε σούπερ μάρκετ», ισχυρίζεται περήφανα, τονίζοντας την αξία της αναβίωσης των ξεχασμένων δεξιοτήτων. «Δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε την καταπληκτική γνώση που μας άφησαν οι γιαγιάδες μας», τονίζει.

Με περίπου 22 εκατ. κορμούς να απλώνουν τα κλαδιά τους προς τον ουρανό, αναλογούν 4.500 δέντρα σε κάθε άτομο στον πληθυσμό των 5,5 εκατ. κατοίκων της Φινλανδίας και αναμφίβολα υπάρχει αρκετός χώρος για να κινούνται όλοι ελεύθερα και μακριά ο ένας από τον άλλο.

Σε ένα μέρος όπου η κοινωνική απόσταση ήταν μια μορφή τέχνης πολύ πριν από την πανδημία Covid, ο προσωπικός χώρος είναι ιερός. Η απουσία χαοτικού πλήθους και θορυβώδους κίνησης βελτιώνει αμέσως τη διάθεση του κόσμου.

Αξιοσημείωτη εξαίρεση, ωστόσο, αποτελεί η φιλανδική σάουνα, ένας τόπος τόσο σημαντικός πολιτιστικά, που τυγχάνει μεγαλύτερης ευλάβειας από μια εκκλησία. Οι άνθρωποι κουτσομπολεύουν, συζητούν και διηγούνται ιστορίες σε καμπίνες δίπλα στη λίμνη, αποκαλύπτοντας εκεί μέσα πολύ περισσότερα από όσα θα έλεγαν ποτέ αλλού στην καθημερινή ζωή τους.

Αναζωογονητική όσο μια βουτιά στο παγωμένο νερό, η αίσθηση της ελευθερίας ενδυναμώνει και εξηγεί γιατί υπάρχουν περισσότερες από δύο εκατ. σάουνες σε δημόσια θέρετρα, εξοχικά σπίτια και ιδιωτικές κατοικίες.

Η ικανότητα να «κλείνει» κανείς τους διακόπτες του, παύοντας να σκέπτεται τη δουλειά ή τα προβλήματα γενικώς, είναι το πραγματικό κλειδί, που ξεκλειδώνει την ευτυχία και επιτρέπει στους Φινλανδούς να απολαμβάνουν μια υγιή ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και τη διασκέδαση.

Μπορεί να τους λείπει το θράσος των θορυβωδών Βραζιλιάνων ή το πάθος των Ιταλών και να αποφεύγουν τις ακρότητες. Αντίθετα, έχουν χτυπήσει διακριτικά φλέβα χρυσού, βρίσκοντας παρηγοριά στη σιωπή και ικανοποίηση στις πιο φίνες λεπτομέρειες της ζωής.

«Οποιος είναι ευτυχισμένος πρέπει να το κρύβει», έγραφε τον 19ο αιώνα ο Εϊνο Λέινο, ένας από τους πρωτοπόρους της φινλανδικής ποίησης. Και μέχρι στιγμής, οι ταπεινοί Φινλανδοί ακολουθούν πιστά τη συμβουλή του, παρατηρεί στην Telegraph η Σάρα Μάρσαλ. Και αυτό τα εξηγεί όλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News